Plotseling lag daar, tussen alle werkzaamheden door, de kans om het onderzoek naar het beste broodje kebab van Emmeloord voort te zetten. We grepen hem met beide handen aan. In de Lange Nering liggen nog twee kebabzaken op ons te wachten: Grillroom Jeruzalem en Taj Mahal. De mensen van Taj Mahal waren op vakantie, lazen we op een A4’tje dat op de deur was geplakt. En ze namen het ervan: voordat er dan eindelijk een antwoord kan komen op de vraag welk broodje zich het beste van de polderhoofdstad mag noemen, is de zomer alweer voorbij. Dan maar naar de Jeruzalem. Collega Willy voor Grillroom Jeruzelem, in de knusse geborgenheid van de overhangende luifels. De grillmeneer was nog aan het opstarten, we mochten later terugkomen. Bij wijze van intermezzo besloten we een mini-vergelijkend warenonderzoekje te doen. Welke ijssalon verkoopt het beste bolletje chocolade-ijs? Baccio, altijd al een begrip in Emmeloord, heeft er immers een concurrent bij nu Yskald is neergestreken aan het Ketti...
Iemand in mijn omgeving gebruikt graag Engelse woorden en termen. Dat geeft niet, het hoort bij de tijd, we verengelsen allemaal. Toch vraag ik mij soms af waarom mensen de voorkeur genieten een Engels woord te gebruiken, waar het Nederlandse equivalent prima had gepast. De persoon die graag Engelse woorden gebruikt, leest ook regelmatig Engelstalige boeken. Vaak zitten die in de hoek van fantasy en sciencefiction . Ook helemaal niet erg, ieder zijn meug. Toen ze me vertelde over een boek dat ze gelezen had, wat ging over een soort mangaspion die de schijn moet ophouden een gezin te onderhouden ofzo, viel het me op dat ze in plaats van ‘spion’, het Engelse ‘spy’ gebruikte. ‘Het boek gaat dus over een spy, die…’ De rest heb ik niet echt geregistreerd, alleen het onvermogen om ‘spion’ te gebruiken bleef me van het onderonsje bij. Zonder precies uit te kunnen leggen waarom, jeukte dat ontzettend. Waarom zou je niet gewoon het Nederlandse ‘spion’ gebruiken? Diegene had ook een BBQ...