#271 Het beste broodje kebab van Emmeloord (3)

Plotseling lag daar, tussen alle werkzaamheden door, de kans om het onderzoek naar het beste broodje kebab van Emmeloord voort te zetten. We grepen hem met beide handen aan. In de Lange Nering liggen nog twee kebabzaken op ons te wachten: Grillroom Jeruzalem en Taj Mahal.

De mensen van Taj Mahal waren op vakantie, lazen we op een A4’tje dat op de deur was geplakt. En ze namen het ervan: voordat er dan eindelijk een antwoord kan komen op de vraag welk broodje zich het beste van de polderhoofdstad mag noemen, is de zomer alweer voorbij. Dan maar naar de Jeruzalem.

Collega Willy voor Grillroom Jeruzelem, in de knusse geborgenheid van de overhangende luifels.

De grillmeneer was nog aan het opstarten, we mochten later terugkomen. Bij wijze van intermezzo besloten we een mini-vergelijkend warenonderzoekje te doen. Welke ijssalon verkoopt het beste bolletje chocolade-ijs? Baccio, altijd al een begrip in Emmeloord, heeft er immers een concurrent bij nu Yskald is neergestreken aan het Kettingplein. Doorgaans leidt concurrentie tot beter aanbod, maar sfeer doet het zelden goed. Ook in Emmeloord niet. De immer aanwezige tocht in de staart van de Lange Nering voelt tegenwoordig een stuk killer.

Van de uitslag is geen administratie bewaard gebleven. Volgens mij was de conclusie dat Baccio voorlopig de onbetwiste nummer één zou blijven, maar dit weet ik niet meer zeker. Voor een betrouwbaar uitsluitsel is een eventueel vervolgonderzoek nodig.

Als de wind goed staat, eet je hier ijs met een vleugje toegewaaide shoarmadampen

We maakten ook nog kennis met de Medikamente Die Grenze, een kooppaleis voor iedereen die niet zo nauwkeurig met houdbaarheidsdata omgaat. We scoorden er onder andere een busje Pringles Limited Edition Passport Flavours Turkish Style Kebab Flavour. Een cadeautje was het.

Wat een vondst

Tijd voor de test. We namen buiten plaats op het terras. Het was lekker weer en binnen de test doen zou daarom zonde zijn. Bovendien laat Emmeloord zich bij mooi weer op zijn voordeligst zien. De stad lijkt dan groener en levendiger. De mensen komen weer naar buiten, in alle voorzichtigheid de omgeving aftastend. Als er eenmaal is besloten dat het goed is, dat het kan, gaat bij iedere stap die gezet wordt de rug meer omhoog, rechtop, in een zelfverzekerde houding. Als je maar lang genoeg kijkt, zie er als vanzelf een zekere opgewektheid insluipen. Zwierigheid, dat is het. Het zijn maar enkele weken per jaar waarbij men zich hierop laat betrappen.

Heerlijk terras 

De bestelling werd geplaatst, de spanning steeg. Hoe zou hier het broodje geserveerd worden? Zou het te evenaren zijn met de broodjes die we eerder hadden getest?

En daar kwam het. Een rieten mandje waarin het broodje lag. Drie keramieken schaaltjes met in ieder een apart sausje. De lepeltjes waren van een soort plastic die we niet konden thuisbrengen, waarschijnlijk van een afbreekbare soort. Dat nam ze voor ons in.

Ietwat onwennig, maar niet minder gezellig

Toch was het even wennen. Hiervoor werden de broodjes, gevuld en al, in zo’n typisch half door het vet verweekt papiertje aangereikt. Een essentieel onderdeel van de kebabervaring. Eet kebab net zo lekker weg met mes en vork?

Gehemeltetest:

Is het gehemelte nog heel? Hoe vers is het deeg? Is het broodje krokant?

We hadden voor ‘klein’ gekozen. Het pitabroodje was prima verder; krokant afgebakken, met deeg dat nog een beetje sompig is. We blijven objectief, dat is wat we ons hebben voorgenomen toen we begonnen aan dit onderzoek, maar ik zag het aan collega Willy en zij zag het aan mij: een brokje teleurstelling. Het broodje moet flink zijn, krokant, robuust en het moet je op het eerste gezicht zelfs een lichte schrik aanjagen. Dit broodje was simpelweg te lief om de döner te kunnen dragen.

Helaas.

Cijfer Willy: 6
Cijfer JM: 6,5

Motivatie: Prima pitabroodje, maar niet per se geschikt voor kebab.

Vulling:

Is het broodje goed gevuld? Durft de kebabboer in kwestie te experimenteren? Welke groenten worden gebruikt?

Hoewel we daar kostelijk zaten onder de betonnen luifel en het tafeltje gezellig gedekt was met broodmandjes en schaaltjes saus, bleek het toch niet zo handig om zelf te moeten opscheppen. Doordat het broodje slechts is gevuld met vlees en salade – maar vooral vlees – ben je geneigd bij iedere hap een lepel saus op je broodje te smijten. Daarnaast is de keuze verwarrend. Knoflooksaus, oké, maar whisky-cocktailsaus? En salsa?

Vooruit: de kebabboer week met zijn gedurfde salade af van de gebaande paden. Die bestond uit kool met zoetzure geschaafde komkommer. Wie weet komen de smaken in combinatie met whisky-cocktailsaus of salsa wel tot een ongekende explosie, maar bij ons bleef die uit. Slaatje, tomaatje, komkommertje, uitje. Meer heeft een kebabminnend mens niet nodig.

Sowieso hoort whisky of salsa niet thuis bij kebab. Een gevaarlijke omsausing als je het mij vraagt, die je zomaar door de strot gedouwd wordt. Je mag het eigenlijk niet zeggen, maar eigen saus eerst. Ja toch, zo is het toch? Willen we meer of minder saus?

Cijfer Willy: 6,5
Cijfer JM: 6,7

Motivatie: keuze beperkt: alleen kip. Het broodje moet je zelf vullen met knoflook, whisky of salsa. Harde vleesstukjes, mindere eetervaring. De salade met kool en zoetzure komkommer detoneert bij de saus. Jammer.

Smikkelen

Vergaderingstest:

Durven we na het broodje met knoflooksaus nog deel te nemen aan een vergadering?  

‘Het is een beetje puree-achtig,’ zei collega Willy terwijl ze er doorheen roerde.
‘Romig,’ antwoorde ik zoals ik niet anders meer kan sinds de Lucky-TV van Erica op Reis. 

Een papperige maar romige saus, waarvan we allebei wisten: dit wordt een extra wandeling vanavond.

Cijfer Willy: 7
Cijfer JM: 7

Motivatie: saus was puree-achtig. Knoflook was romig, vermoedelijk calorierijk. Andere sauzen voegde weinig toe.

Ambiance:

Is er sprake van een zogenoemde kebabsfeer?

‘Weet je wat het is,’ zei ik toen we hadden afgerekend en terugliepen naar de bibliotheek, ‘er heerst toch eerder een shoarmasfeer dan een kebabsfeer.’
‘Precies dat!’ antwoorde collega Willy.

We hadden de kiem van onze teleurstelling te pakken. 

De bediening was uiterst vriendelijk, daar niet van, maar de focus van de zaak lag toch echt op shoarma en andersoortige grillgerechten. Nader bezien moest de enige kebaboptie - kip - al voldoende zijn om te weten dat deze kebabervaring de vorige niet zou overtreffen. Maar het terras had sfeer zoals je die nergens in de polderstad treft, we hadden er kostelijk gezeten en de mensen waren er gastvrij geweest.

Dat maakte veel goed.

Cijfer Willy: 9,5
Cijfer JM: 9,5

Motivatie: Shoarmasfeer ipv kebabsfeer. Goed terras, alles aanwezig.

Prijs/kwaliteitverhouding:

Is het broodje betaalbaar voor de gewone man? Is het broodje de moeite waard om de schoenen ervoor aan te trekken?

De prijs voor een klein broodje: 7,50.
Dat is iets goedkoper dan de broodjes bij de vorige kebabboeren, maar let wel; het is slechts een klein broodje. Voor de optie ‘groot’ leg je 9 euro’s neer.

Bovendien, vonden wij, is het jammer dat de zaak pas in de middag opengaat. Met de kipdöner van Jeruzalem valt niet te lunchen.

Cijfer Willy: 6
Cijfer JM: 6

Motivatie: ja, maar hij wint het niet van de rest. Openingstijden beperkt.

Eindscore

Collega Willy kwam uit op een totaal aan 35 punten. Ikzelf kwam uit op een totaal aan 35,7 punten. Als wij daar het gemiddelde van berekenen komen we uit op de volgende eindcijfer: 7. 

Prima cijfer voor De Jeruzalem! Wij feliciteren de grillroom met deze score en kijken terug op een zonnige kebabervaring. Of we nog eens terugkomen voor een broodje döner weten wij niet, wellicht eens als we onze pijlen op shoarma richten.

De tussenstand:

1. Dönerland (8,2)
2. M&M Grill (7,9)
3. Grillroom Jeruzalem (7)

Dan rest ons enkel nog de Taj Mahal, maar dat zal volgende maand zijn.

Eerst vakantie.