#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.
   ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.
   ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.
   En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld.

Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen.

Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug met haar man naar de Verenigde Staten verhuist. Wegens een aflopend visum verblijven ze tot ze een nieuwe hebben in de Noordoostpolder. In Amerika werkt ze ook in een openbare bibliotheek.
   De laatste jaren was daar veel veranderd, vertelde ze me. De Amerikaanse antiwoke-strijders, en die zijn van een fanatieke slag, hebben in hun verzet tegen alles wat fout is het vooral op boeken gemunt. Een boek waarin een personage zich uitspreekt tegen racisme? Weg ermee! Een boek waarin een personage verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht? Vort!

Iemand die daar aanstoot aan neemt kan een klacht indienen, vertelde die collega, zelfs al is het iemand uit een andere staat. De bibliotheek is dan verplicht het boek binnen een bepaalde tijd uit de catalogus te verwijderen. Gebeurt dat niet, volgt er een flinke geldboete. In sommige gevallen kan het leiden tot de sluiting van de bibliotheek in kwestie.

Gekke Amerikanen, dacht ik toen ze dat vertelde. Maar toen ze erbij zei dat ze eens op weg naar huis werd achtervolgd door iemand, nadat ze haar mening had uitgesproken dat alle boeken een plek in de bibliotheek zouden moeten hebben, kreeg het woordje ‘gek’ een andere lading.

Voor die collega betekent de uitslag van de verkiezingen misschien wel dat ze niet meer terug kunnen naar hun Amerikaanse woning. Het betekent misschien ook wel dat haar werk in de openbare bibliotheek stopt. Voor haar was het dus een spannende week, en het zal nog spannend voor haar worden ook.

Iemand anders waar ik af en toe mee samenwerk, zelf een Amerikaanse, was op de verkiezingsdag nerveus en gespannen. Ze hoopte dat Trump niet zou winnen. Dat zou een disaster zijn, om allerlei redenen. In een scheldkanonnade tegen de presidentskandidaat sprak ze de wens uit een specifiek lichaamsdeel af te willen hakken.

Dat maakte pas indruk.