#270 Een nice convo

Iemand in mijn omgeving gebruikt graag Engelse woorden en termen. Dat geeft niet, het hoort bij de tijd, we verengelsen allemaal. Toch vraag ik mij soms af waarom mensen de voorkeur genieten een Engels woord te gebruiken, waar het Nederlandse equivalent prima had gepast.

De persoon die graag Engelse woorden gebruikt, leest ook regelmatig Engelstalige boeken. Vaak zitten die in de hoek van fantasy en sciencefiction. Ook helemaal niet erg, ieder zijn meug.

Toen ze me vertelde over een boek dat ze gelezen had, wat ging over een soort mangaspion die de schijn moet ophouden een gezin te onderhouden ofzo, viel het me op dat ze in plaats van ‘spion’, het Engelse ‘spy’ gebruikte. ‘Het boek gaat dus over een spy, die…’

De rest heb ik niet echt geregistreerd, alleen het onvermogen om ‘spion’ te gebruiken bleef me van het onderonsje bij. Zonder precies uit te kunnen leggen waarom, jeukte dat ontzettend. Waarom zou je niet gewoon het Nederlandse ‘spion’ gebruiken?

Diegene had ook een BBQ georganiseerd, vertelde ze, en had dat op z’n Amerikaans aangepakt, want Amerikanen weten hoe je BBQ-en moet. De gerechten die ze opnoemden hadden allemaal een Engelse naam. Van cornbread, tot spareribs en coleslaw.

Ook niet erg, want gerechten dragen vaak de naam in een taal waar ze vandaan komen. Maar het was me teveel Engels allemaal, en even speelde ik met de gedachte om te vertellen dat ik bij een BBQ graag stickbread met herbsbutter gebruik, maar gezien de flauwheid daarvan liet ik dat vervliegen.

Toen ze nog een foto liet zien van de tafel waarop alle gerechten stonden (reuze smakelijk allemaal hoor), en daarbij de coleslaw aanwees, kon ik het niet laten. ‘Wist je dat coleslaw eigenlijk een Nederlands woord is?’ zei ik.
‘Oh?’
‘Toen de Nederlanders naar Nieuw-Amsterdam trokken, kookten ze met alles wat voorhanden was. Ze maakten een salade van wortel, kool en azijn. Koolsla*. Dat is later verbasterd naar coleslaw.
‘Oh, wat grappig. Dat wist ik niet,’ zei ze op eenzelfde manier wanneer ik word ingelicht over de nieuwste fantasytrends.

Ik begreep mijn eigen handelen niet goed. Wat was dit? Een vreemdsoortige vorm van taalnationalisme? Was het een vrijblijvend delen van feitjes of neigde het naar vergezochte mansplaining? Waarom vond ik het zo nodig om duidelijk te maken dat coleslaw van oorsprong een Nederlands woord is?

Zonder deze zelfonderzoeksvragen echt te willen onderzoeken, pourde ik nog wat coffee in mijn lucksmug en nam ik een flinke sip.

De dag was alweer halverwege.

*authentiek