#92 zinnen

Toen ik onlangs de notities in mijn telefoon aan het opschonen was, kwam ik een mapje tegen met mooie zinnen. Ergens in ’22 moet ik tijdens het lezen gedacht hebben: wat een leuke zin, die moet ik opslaan. Soms lees je een zin of een stuk tekst en verwonder je over hoe iemand dat zo op had kunnen schrijven. Of vat de zin een bepaald gevoel perfect samen. Nu is onderstaande niet het mooiste wat ik ooit gelezen heb, maar blijkbaar vond ik het iets treffends hebben. De moeite waard om ergens te noteren.

-          Wij zijn opgeklommen apen, geen gevallen engelen.

-          Hij kwam dan ook niet te paard aanstormen, maar liet zich rustig op een verhaal meevoeren.

-          …dat is de triomf van de zachtmoedigen.

-          ‘Er is niks goeds in de wereld.’

-          …een buitengewoon aanstekelijk soort fierheid .

-          Hij had pijnlijk gelijk.

-          …waar zij die alle tederheid die ze nog bevatten ter hemel zenden.

-          …het Spaanse rijk had zich volgevreten met Zuid-Amerikaans zilver en goud.

-          …ze zijn verdampt als ochtendmist.

-          Misschien had Jerry haar niet met een bijl achternagezeten, en al zeker niet in zijn bloot gat, maar een goed pak rammel had Mie zeker verdiend.  

De zin over apen komt uit De Hoge Bergen Van Portugal van Yann Martel. Die weet het leuk te brengen. Een buitengewoon aanstekelijk soort fierheid moet niemand minder dan Geert Mak zijn. Welk boek of waar het over ging weet ik niet meer precies, maar het zal denk ik In Europa zijn geweest. En soms kom je iemand tegen die je, inderdaad, weet aan te steken met een buitengewoon aanstekelijk soort fierheid toch? Geert Mak weet het ook altijd wel leuk te brengen hoor.  

De laatste zin komt uit Witte Oren van de Vlaamse Louis van Dievel. En die zin deed me doen besluiten het boek mee te nemen. Het is alleen jammer genoeg op de stapel ‘nog te lezen’ belandt en we weten allemaal hoe het met die boeken vergaat. Laat ik die maar eens oppakken. Het boek schijnt dat typische Vlaamse absurdisme te hebben. En er gaat nu eenmaal niets boven Vlaams absurdisme.

En door die zin wil ik antwoorden op de vragen: wie is Jerry? Waarom wordt er gezegd dat hij zijn vrouw heeft achterna gezeten met een bijl? Waarom in zijn blote kont? En waarom had Mie een goed pak rammel verdiend?

Zo laat ik tenminste één goed voornemen tot zijn recht komen. De rest, nou ja, de rest is verdampt als ochtendmist.