JMZWAAN

Binnenkort is het nationale gedichtenweek. Voor sociale media moest ik op eigen voorstel een berichtje maken, het liefst met een gedicht erin. Zoveel poëziebundeltjes hebben wij niet in onze catalogus, de uitleencijfers zijn ook niet zo enorm hoog. Juist daarom is het mooi de collectie die we wel hebben eens uit te lichten. Zelf heb ik niet zoveel met poëzie. Met poëzie voordragen nog minder. Op één van de ruggetjes zag ik de naam Toon Hermans staan. Ik nam het boekje van de plank en bladerde er wat door heen. Tot mijn oog viel op een klein gedichtje. Pennen Pennen kunnen op papier Schreeuwen, vloeken, ketteren Kunnen ook met veel bravoure Schallen en trompetteren Maar ze kunnen ook heel zacht Een stil verdriet genezen Met woorden die je nu en dan Nog es ’n keer wilt lezen Potjandorie Toontje, dacht ik, wat zeg je dat toch mooi. Uit het bundeltje ‘Wijs is anders dan geleerd’    

Er zit een groepje mensen aan de leestafel en mijn taak bestaat feitelijk uit niets meer dan zorgen dat de kannen gevuld zijn met koffie en thee, dus ik zit iets verderop aan een tafeltje met mijn laptop open. Het is een inloopspreekuur hoogbegaafdheid, er zijn meer mensen op komen dagen dan verwacht. Naar wat ik meekrijg wisselen ze nu hoogbegaafdheidservaringen uit. Daarnet heb ik iets te eten opgehaald bij een zaakje hierachter. Een snackbar waar ze hoofzakelijk kip verkopen. Ik had gebruik moeten maken van het spijtgevoel dat ik bij het binnenstappen ervan al voelde. Tsja, en verder? Valt er nog iets zinnigs te bloggen? Niet echt. Maar soms hoeft dat ook niet. Ik heb tenminste iets geschreven. En nu ik toch bezig ben, zal ik maar eens kijken of er nog wat werk is te doen.  

Na 37 jaar trouwe dienst neemt Elly afscheid van de Ikea. Ze gaat met pensioen. Schrijver Marcel Maassen, die Elly tegen het lijf loopt in Ikea Amsterdam, besluit de laatste maanden van haar loopbaan als Ikeamedewerkster te volgen. In die maanden leert hij Elly én de Ikea beter kennen. Het resultaat: een heerlijk smölboek voor fans en haters. Elly en haar klanten Iemand die zo lang in dienst is voor hetzelfde bedrijf, doet in der loop van jaren veel kennis op. Elly kent niet alleen alle namen van de artikelen uit haar hoofd, ze kent ook de klant. Ze kan de klant als geen ander lezen en kan aan de aarzeling in iemands toon opmaken welk advies het beste bij ze past. Het wordt ook persoonlijk: de klanten lopen weg met haar, met sommigen heeft ze al jaren contact. In die bijna vier decennia heeft ze ook heel wat te stellen gehad met klanten. Het zijn vooral smakelijke en sappige anekdotes die ze oplepelt. Een klant die naar de spoedeisende hulp moest omdat er een bepaald lichaamsdeel...

Hieronder een ranglijstje met de beste momenten van Mart Smeets. 5. Mart Smeets wil niet praten over portretten van zichzelf in zijn studeerkamer. Een verslaggever van de Telegraaf interviewt Smeets over een nieuw uitgegeven boekje. Op een zeker moment valt hem de foto’s van Smeets aan de muur op. Mart wil er niet over praten. ‘Vindt u dat ongemakkelijk?’ vraagt de verslaggever. ‘Je bent al sowieso ongemakkelijk, dus dat… ja…’ De toon is dan gezet. Vanaf dan wordt het beter en beter. 4. Tom Egberts mag niet deelnemen aan Smeets ouwejongenskrentenbrood. In een live-uitzending van Studio Sport wordt live ingeschakeld met Tom Egberts die ergens voor een voetbalstation staat, maar verder geen nieuws te brengen heeft. Smeets en diegene die naast hem zit merken op dat het in hun tijd toch wel anders aan toe ging, toen werd er tenminste nog goeie journalistiek bedreven. Er ontvouwt zich een discussie tussen Egberts en Smeets, het gaat maar over en weer, als een tafeltennispotje. De manier w...

Deze blogpost gaat over De acht bergen van Paulo Cognetti. Als je het voornemen koestert dat boek zelf te lezen, sla deze blogpost dan maar lekker over. Trek zelf de denkbeeldige wandelschoenen maar aan, en lees dit boek. En zorg dat je een veldflesje met sterk spul bij je draagt. Gisteravond las ik de laatste bladzijde van De acht bergen van Paulo Cognetti. Een boek dat gaat over… ja over wat eigenlijk? Over bergen, over bergalmen, over hoe een berg een schaduw over een meer kan laten vallen en over hoe bergbeekjes stromen. De beschrijvingen volgen elkaar maar op, het gaat maar door en door. Nu is het flauw om daarmee te beginnen. Het verhaal gaat over de Milanese Pietro, een echte stadjongen die ieder jaar met zijn ouders naar de Italiaanse Alpen trekt, waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Daar ontmoet hij Bruno, een ongeschoolde jongen die niet beter weet dan dat er bergen zijn. Er ontstaan een vriendschap tussen de twee die, na een korte onderbreking tijdens de pubertijd en ad...

Potjandorie wat heb ik zin in de zomer. Laat het alsjeblieft weer juni zijn. Dan kan ik weer naar Bant. Omdat ik voor het eindejaarlijstje door de fotomap aan het scrollen was geraakt, ontdekte ik foto’s die ik genomen had maar nergens voor had gebruikt. Het betreft foto’s van foto’s, die als wijze van openluchtexpositie stonden tentoongesteld op een camping in Bant. Hoe we hiervan afwisten weet ik niet meer, vermoedelijk heb ik het een activiteitenagenda van de NOP voorbij zien komen. De foto-expo liet geportretteerde Bantenaren zien. Dat moeten vast bijzondere Bantenaren zijn, was mijn verwachting, en we begonnen de wandeling door de zogenoemde fototuin. Het was er aangenaam groen. Al wandelend bleek een criterium om gefotografeerd te worden afwezig. We lazen de teksten, die verassend spitsvondig uitvielen. Hier was een taalliefhebber aan het werk geweest. Heeft sinds 1987 zijn domicilie in Emmeloord. Woont volgens het bevolkingsregister vanaf 2005 in Kampen. Geboren in M...

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

Als je dit leest en je komt van Urk: van harte met het nieuwe logo! Voor de mensen die het gemist hebben: de gemeente Urk heeft een nieuw logo. Het is een lekker logo, kan niet anders zeggen. Hij zit strak in ’t velletje, de U staat als een huis, het kleurgebruik is goed uitgevoerd en het is aardig dat er wordt geknipoogd naar het wapen. De ontwerper heeft zijn werk goed gedaan. Tot zover mijn plasje. Maar goed, het is januari, er waait een koude winterwind en zulke omstandigheden drukken nu eenmaal op de blaas. Een nieuw logo kun je niet zomaar ongemerkt in gebruik nemen. Een nieuw logo dient gepresenteerd te worden. Ook dat is bijzonder leuk gedaan, wederom, kan niet anders zeggen, maar vergeef het me, ik druppel nog wat na. Op een zeker moment verschijnt er als wijze van aftelmoment een opsomming aan Urker kenmerken in beeld. Eerlijk is eerlijk: zo op een rijtje gezet heeft een dorp als Urk nog veel te bieden.   Dat is onder andere: 22.000 inwoners 50% jonger d...

Nog even over 2024 he, wat een jaar was dat evengoed. In mijn laptop stond een half afgemaakt eindejaarlijstje, waar ik wat hoogtepunten in had gezet. Maar nu is het al 2025 en dan heeft het geen zin meer om zo’n lijstje te delen. De stemming is ook weg. De kerstboom is inmiddels afgetuigd, aan de weg gezet en opgehaald. Wel een feestelijk gezicht hoor, zo’n busje vol met tevreden kinderen en een laadruimte vol bomen. Dat worden leuke bezoekjes aan het zwembad dit jaar. Doordat oudejaarsdag midden in de week viel ervaar ik het gevoel 2 weken in 1 mee te maken. Wonderlijk hoe een aftelmoment je hele tijdsbeleving in de war kan schoppen. We zitten in de laatste week van het vorige jaar, en tegelijkertijd in de eerste week van het nieuwe jaar. In dat opzicht zou ik dus nog prima kunnen terugblikken. Mooi woord trouwens: terugblikken. Alsof je een jaar lang de ogen van 2024 in je nek gevoeld hebt en je nu omdraait om dat jaar eens flink in de ogen te staren. Ik dwaal af. BOEKEN In d...