Doorgaan naar hoofdcontent

Ach, de koning...

De tweede golf heeft ons bereikt. Maatregelen zijn getroffen; de horeca zit weer dicht en de overheid dringt aan om zo min mogelijk met elkaar af te spreken. Voor sommige mensen reden tot onbegrip en vragen. Hoe zit het nou eigenlijk met die testen? Zijn ze wel betrouwbaar? Waarom zijn de ziekenhuisopnames zo laag? 
  Als mensen geen antwoorden krijgen op die vragen, vullen ze het zelf in. Ik geloof er niet meer in.
  Of: mensen gaan op zoek naar antwoorden op plekken waar ze die wél menen te vinden. Ver hoef je daarvoor niet te zoeken: op iedere telefoon en tablet staat het bekende icoontje met de rode rechthoek en de witte driehoek. Op Youtube zijn tal van filmpjes te vinden met mensen die wél weten hoe het zit. Die de overheid niet meer vertrouwen, zelfs menen dat we allemaal op het verkeerde been worden gezet. Prominente gezichten, zoals Lange Frans, verkondigen met droge ogen dat de elite één grote pedofielennetwerk is, en sommigen gaan zelfs nog een stapje verder door te beweren dat onze regering, onze ministers, allemaal lid zijn van een of andere satanische sekte. 
  Dan hoor ik mezelf denken: dit zijn eenzame mensen, verstopt op een zolderkamertje, met zeeën aan vrije tijd. 
  De realiteit is helaas dat ministers belaagd worden op het Binnenhof, bedreigd zelfs, en dit alternatieve gedachtengoed zich zo snel als het door hun omstreden coronavirus verspreid. 
  Veel gezelliger wordt het er niet op.

Want we leveren allemaal in. Onze sociale contacten en vrijetijdsbesteding raakt noodgedwongen op een laag pitje. En als we het zelf moeilijk hebben, gunnen we een ander niks, zo bleek vorige week maar weer, toen koning Willem-Alexander onderweg was naar zijn vakantieadres in Griekenland.
  Verbolgen reacties van het volk leidde tot kamervragen, waardoor Premier Rutte zich verplicht voelde om de koning terug te fluiten. Goed, het was ook niet handig om in deze tijd op vakantie te gaan. 
  Zoals Maxima het in 2001 al zei: ‘Hij was een beetje dom.’ 
  De NOS, die wegens bedreigingen van boze complotgekkies hun logo´s niet langer op hun busjes hebben staan, kwam zelfs met een artikel online waarvan de kop luidde: ‘vliegvakantie toont grote afstand koning tot samenleving’. Alsof dat iets nieuws is.

Zolang er in Nederland een koningshuis is, bestaat die kloof al. Onze eerste koning, Willem I, had in eerste instantie weinig belangstelling om vorst van ons landje te worden. Het volk zag trouwens ook weinig in hem. Na zijn koningschap is hij zo snel als hij kon naar Berlijn vertrokken.
  Onder het koningschap van Willem II werd de grondwet getekend, die kort in hield dat de macht van de koning ingeperkt werd. Deze ondertekende hij overigens onder chantage van ministers, die dreigden zijn biseksuele escapades aan het daglicht te brengen mocht hij weigeren akkoord te gaan. De grondwet zorgde er voor dat de koning onschendbaar zou worden, en de ministers verantwoordelijk. Dat is de reden dat Mark Rutte, op zijn fiets, verantwoording kwam afleggen voor de vakantie van Willem-Alexander – die anders nog onder de Griekse zon had gelegen.
  Overigens mogen we blij zijn dan onze huidige koning niet de vakantiegewoontes van zijn voorouder Willem III er op na houd. Die verbleef in zijn villa aan het meer van Geneve, waar hij elke ochtend naakt op zijn balkon ging staan en het toenmalige volkslied zong, en vanonder zijn badjas zijn koninklijk lid toonde aan voorbij varende dames.

De eeuwige paradox van het moderne koningschap, volgens Maarten van Rossem: ‘het moet een sprookje zijn, maar ze moeten zich gedragen als een burgerman in een doorzonwoning in Heerhugowaard. We hebben ze gevangen in een soort burgermanskeurslijf.’

In plaats van onze frustraties te richten naar de koning en zijn zonvakantie, zouden we ons eigenlijk druk moeten maken om al die ongekroonde digitale vorsten; Facebook, Youtube, Google.
  Want anders dan de vliegvakantie van de koning, tonen de algoritmes van deze tech-giganten wel degelijk een grote kloof met de samenleving – bewerkstellen zelfs een grove polarisatie.
  Als onze ministers niet meer met hun fiets naar het werk kunnen of gebruik kunnen maken van de hoofdingang op het binnenhof, omdat ze lastiggevallen, geïntimideerd of zelfs bedreigd worden door mensen die net zo lang bizarre complotfilmjes hebben gekeken dat ze er in zijn gaan geloven – dan is er stront aan de knikker.

Een volk is er niet voor de vorst, maar de vorst is er voor het volk.
Dat werd beklonken toen Willem II in 1848 de grondwet ondertekende.

Misschien wordt het tijd dat de tech-giganten dat ook eens doen. 


JMZWAAN

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...