Fragmenten uit een dagboek #4

Eindelijk! Het regent. Het zat al een paar dagen in de lucht, maar nu valt het dan toch. Heb net de voordeur opengezet en niet lang daarna was de thermometer al anderhalve graad gezakt. Je wilt niet weten hoe fijn dat is. De warmte is mijn appartement binnen gesluimerd en laat zich moeilijk weer verjagen.

Maandagavond zat ik nietsvermoedend op de bank een boek te lezen. Ik had de voordeur en balkondeur opengezet in de hoop dat het een beetje door zou luchten. Toen ik even pauze nam van het leeswerk zat ik ineens oog in oog met de kat van de buren. Hij zat half onder mijn bank, met zijn kop op mij gericht stond ´ie me strak aan te kijken. Ik schrok me een ongeluk. Na een korte staredown wandelde het ding op zijn dode gemak weer naar buiten. Ik bleef achter op de bank met een kloppend hart.

Gisteravond was er een BBQ aan boord van de Neeltje, het oude IJsselmeerkottertje van mijn vader. Anneke – vaste supper in dienst – en ik besloten om door middel van ons SUP-board aan te sluiten. Bleek een vergissing. Er stond een aardige wind, en op het IJsselmeer ontstaan er dan al snel golven. Het was niet meer zo warm als de voorgaande dagen, het water des te meer. Het was juist aangenaam. Gek genoeg was het strand op een aantal bezoekers na leeg.
   De Neeltje voer uit, veranderde halverwege de tocht haar koers en trok weer terug naar de haven. Te veel wind. Te veel golfen. Wij hadden ons ondertussen moe gesupt. Het vraagt nogal wat om bij golven je evenwicht te behouden op zo’n supboard. Maar goed, dat is dan ook de uitdaging en net wat het zo leuk maakt. We supten terug naar het strand, staken het dammetje over en stapten aan boord.

Nu hoor ik geregeld opmerkingen om me heen in de trant van: ‘Urk is toch wel het mooiste plekje wat er is’, of ‘Als je op Urk woont heb je niet meer op vakantie nodig’.
   Meestal beginnen mijn tenen dan een klein beetje te krommen. Urk is inderdaad een bijzonder mooi plekje, maar ik heb wel eens mooiere dorpen gezien. Toch voelde ik me gisteravond toch een beetje, inderdaad, alsof ik op vakantie was. De zon zakte naar de horizon, op het strand zaten wat groepjes strandgasten bij elkaar, een enkeling genoot van het aangename water en naarmate de zon steeds verder zakte vulde de lucht zich met een lichtroze kleur. Over de haven wandelden verschillende mensen, fietsers deden een avondrondje, oudere grijze mannen bewogen zich met de buik vooruit op de scooter. De haven ligt op het moment vol met zeilboten, kruisertjes en andere pleziervaartuigen, de toeristen liepen met een opgewektheid, wat vakantie toch met zich meebrengt, over de kade en je zou de sfeer dat over de havenkom hing voorzichtig Mediterraans kunnen noemen.  

De avond is ondertussen gevallen. De eerste dag regen uit een voorspelde reeks is voorbij. Voor de waterstanden in de rivieren en de rest van het land is het allemaal te weinig. Het zal nog wel even duren voordat het peil weer normaal is. De Rijn staat op het punt om een record te breken, slechts eenmaal eerder stond het water zo laag. In Duitsland kwam in een laagstaande rivier een in een rotsblok een uitgehouwen zestiende-eeuwse inscriptie bloot. Als je dit ziet: vlucht.