Ongehoord

 Op vakantie blijft de telefoon, afgezien van de foto´s die je neemt van al het te bewonderen schoon, zoveel mogelijk uit. In de avond check je wat berichtjes en zo af en toe open ik Twitter. Daar is het nooit vakantie. Wat nu weer trending was: Ongehoord Nederland.

Ongehoord Nederland. Een in oud frituurvet gebakken frikandellenprogramma voor volwassen rechtse en vooral witte mensen die als kleuters staan te springen bij het zien van een zwarte piet. Tweemaal per week mogen ze in het middaguur een journaal uitzenden, waar het vooral gaat over volgens hun ongehoorde zaken. Denk dan vooral aan thema’s als woke, racismedebat, vaderlandsliefde, dit mag niet meer, dat mag niet meer, dit is toch zeker niet normaal mensen, enzovoort, enzovoort.

De ophef ging over een onderwerp dat volgens Ongehoord Nederland al tijden ongehoord blijft, namelijk het racistische geweld tegen witte wensen, dat voornamelijk komt van mensen van kleur. Of zoals presentatrice Raisa Blommenstijn liever zegt: ‘negers’.
   En daarmee wist ze precies de juiste bom te laten ontploffen in het mijnenveld wat het publieke debat inmiddels is geworden. Verontwaardigde tweets, columns, statements van verschillende omroepen en zelfs een verklaring van de NPO werd naar buiten gebracht, allemaal met dezelfde boodschap: hier wordt een grens overschreden.

Hoewel die grens al langer overschreden was. Nog voordat de omroep in de lucht was.

En dan zie je overal dat woord weer voorbijkomen: racisme. Een woord dat de laatste jaren, volgens mij, aan waarde heeft ingeboet. Juist omdat het aan het aan de andere kant van het spectrum, want er bestaat ook zeker zoiets als extreem-links, zo vaak gebezigd wordt. Er bekruipt mij steeds vaker het gevoel dat de term inmiddels niet meer gebruikt wordt om maatschappelijke misstanden aan te kaarten, die er wel degelijk zijn, maar vooral een wapen is geworden om je tegenstander monddood te maken en op een gemakkelijke manier weg te zetten. Zo gebeurde dat nu ook bij Blommenstijn – en dat is precies wat ze wilde.

Het filmpje zelf dan. Zonder context werd het vertoont. En je zag meteen dat de filmpjes allemaal van buiten Nederland afkomstig waren. Daarvoor was de omgeving waar het opgenomen werden te Amerikaans. Waar het vermeende anti-witracisme zich dan wel voltrok bleef onbenoemd. Of het nu een Amerikaans, Europees of Nederlands verschijnsel is werd evenmin benoemd.

Gelukkig bestaat er, in tegenstelling van ON, nog degelijke onderzoeksjournalistiek in Nederland, en het fijne KRO-NCRV voegde na wat speurwerk eindelijk context aan de filmpjes toe: een anti-wit motief liet zich niet vinden.

Is Ongehoord Nederland nu echt racistisch? Nou, het is vooral Sesamstraat voor rechtse witte boze mensen. Zo hadden ze het afgelopen najaar een Zwarte Pieten Journaal. Er werd een filmpje vertoond van een Piet die van het dak viel.
   Blommenstijn: ‘Ik hoop maar dat het goed gaat met de Piet.’
   Zwarte piet: ‘Ja, maar één gelukje: bij een zwarte piet zie je de blauwe plekken niet.’
   Blommenstijn: ‘Haha. Goeie’.

Nou: lachen, gieren, brullen hoor.

Die hele ON-uitzending deed me denken aan Twan Huys bij RTL. Op een gegeven moment had hij een organisator van de blokeeractie in Friesland uitgenodigd aan tafel, onder valse voorwaarden. De dame in kwestie wilde namelijk wel komen en haar zegje doen, maar niet geconfronteerd worden met de actievoerders van Kick Out Zwarte Piet. Plotseling nodigde Huys iemand uit het publiek uit om aan tafel te komen. Inderdaad: een actievoerder van Kick Out Zwarte Piet. De rel waar hij op hoopte, die zijn talkshow weer relevant zou maken en zou leiden naar meer kijkers, bleek uiteindelijk een rare sprong-in-het-nauw. Het was daarmee ook het begin van het einde van zijn RTL-avontuur.

In plaats van dat zooitje bij ON zuurstof te geven door ze uit te schelden voor racisten, fascisten, nazi’s en zo al niet meer - precies dat wat ze willen - zou je de hele ‘negergate’ beter kunnen zien als het is: een noodkreet van een sneu omroepje dat langzaam stervende is.