Weekje Puglia: dag VI

Grotte Verde 

Grotte Verde is een plek langs de weg waar je zo langs rijdt als je niet weet dat het er ligt. Onze vriendelijke buurvrouw heeft het ons als tip gegeven. ‘A cave with green Light in the morning’, zei ze, en de plaatjes die ze op haar telefoon liet zien zag er inderdaad indrukwekkend uit. 

Na een uurtje rijden staan we op een parkeerplaats in Andrano, pal aan de kust onder ons ligt een trappetje naar een rotspartij, waar we verschillende mensen op een handdoek zien zitten. We dalen af en zoeken een plekje. Met een badlaken om mijn middel verwissel ik mijn sportbroekje voor een zwembroek – ik raak er steeds handiger in – en dan is het tijd om af te dalen naar de grot. 

Het is klimmen en klauteren, tenen stoten en balans zien te behouden, maar als we eenmaal in het water staan en de grot inzwemmen, zien we een natuurverschijnsel waar geen Center Parks tegenop kan. Aan de onderkant van de grot gloeit er vanuit het water blauw licht dat de hele grot verlicht. Pas als we de snorkel op hebben en om de beurt een rondje zwemmen, zien we hoe diep het ding wel niet is. Onder ons zwemmen verschillende scholen vissen, zien we enorme onderwatergrotten en paars sponsachtig koraal.  

Nu had ik nooit eerder gesnorkeld. Met de duikbril op en drijvend aan het oppervlak zie je ongelooflijk veel van al het leven onder je. Maar het boezemt ook een beetje angst in. Plotseling zwem je over metersdiepe spelonken, de vissen die er zwemmen zijn niet zo groot, maar wat als ze dat wel zijn? Of als ze naar je toe komen? Het is aan de ene kant beangstigend, aan de andere kant prikkelt het je nieuwsgierigheid en nodigt het uit om verder te zwemmen. 

Voorzichtig als ik ben besluit ik in de buurt van andere snorkelaars te blijven, en vooral niet al te ver de zee in te zwemmen. Anneke daarentegen gaat door je snorkelen heen. Als Odysseus zwemt ze de zee tegemoet. Ik sta op een rots en roep, alweer, dat ze vooral niet te ver mag. 

We klauteren de zee weer uit, halen ons open aan de scherpe rotsen, maar kijken terug op een leuke ervaring. Grotte Verde, mocht je er ooit in de buurt zijn, is zeker de moeite waard. Snorkelen ga ik vaker doen. 

Op Google Maps zoeken we een Lido om de rest van de middag door te brengen. De keuze valt op een strandtentje in het stadje Ortranto. Een klein gemoedelijk stadje aan de kust. We huren een ligbed en leggen onze lijven ten ruste. 

In de avond koken we een pasta in het appartement. Ook wel eens lekker. We struinen tevergeefs Casalabate af voor een ijssalon en slaan voor we slapen gaan zoveel mogelijk muggen dood. Om vervolgens om half vier in de ochtend weer met opgerolde magazines om ons heen te slaan. Aan de bloedspatten op de witte muren te zien zijn we voor een bloeddonatie leeggezogen.  

Morgen hebben we onze laatste dag. Daarna zal onze wekker rond half vier gaan en dan rijden we weer richting Bari. Hoewel we geen wekker hoeven te zetten, daar zorgen de muggen wel voor.