Doorgaan naar hoofdcontent

Tiktok, algoritmes en Britse humor

Tiktok is een app die ik nog niet lang gebruik, en waar ik eigenlijk ook niet aan wennen kan. Ooit heb ik een account aangemaakt uit nieuwsgierigheid en fomo, of hoe dat ook mag heten. Vrienden gebruikten het, stuurden continu filmpjes en ik downloadde het tenslotte maar om te zien waar het allemaal om te doen was. Nou, veel mooie mensen die laten zien dat ze mooi zijn, flauwe in scene gezette grappen onder begeleiding van een rokerslach, huismoeders die lifecoach worden en halfgare adviezen delen – het voegt allemaal weinig toe. Dat er muziek wordt herontdekt dan misschien. Maar dan nog. Waar het kattengejengel van Kate Bush eerst beperkt bleef tot een paar dagen top2000, stond het afgelopen zomer dankzij Tiktok weer bovenaan de hitlijsten. En was het o-ver-al te horen.

Zo stond ik afgelopen week meermaals te overwegen om de app van de telefoon te gooien. Het eindeloze scrollen en nietszeggende filmpjes begon me te vervelen, maar toen schotelde het algoritme me fragmenten voor van een Engelse presentatrice, die een soort van geschiedenisprogramma presenteert over de geschiedenis van de aarde en menselijke beschaving. Cunk On Earth heet het, waarin komiek Diana Morgan het fictieve karakter Philomena Cunk speelt. Een type in kledij die doet denken aan de Hokjesman (kent iemand die nog?), en aan de hand van verschillende locaties en interviews met ‘experts’ de kijker meeneemt door de wereldgeschiedenis. Op YouTube vond ik de volledige afleveringen en ik was sinds de eerste minuut fan.

Het zit hem in die Britse humor, een zeldzame mengelmoes van zelfspot en arrogantie. In de onwetendheid van het typetje en de ongemakkelijke interviews met de zogenoemde experts. De serie is gefilmd als een documentaire en de experts hebben klaarblijkelijk geen idee tegenover een typetje te zitten, zoals je kunt zien in het onderstaand fragment, waarin Cunk de wapenwedloop uit de koude oorlog behandeld en ontdekt dat er nog steeds nucleaire wapens in de wereld zijn:

Afijn, ik kan allemaal wel opschrijven wat ik allemaal leuk vond, maar het beste is om de serie zelf te kijken. Het was in ieder geval een frisse rondleiding door de wereldgeschiedenis, waar ook serieuze en zware thema’s zoals de wereldreligies, kolonisatie en slavernij worden behandeld. Dat het met een grap en grol gebeurd deert niet. Af en toe is dat ook wel eens nodig.

Voorlopig toch nog maar even scrollen door dat Tiktok. 

 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...