Doorgaan naar hoofdcontent

Verontwaardigd

Thierry Baudet babbelt in de kamer over uilen van Minerva en een boreaal Nederland.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

In de chatgroepen van zijn jongerenclub gaan racistische en antisemitische plaatjes en teksten rond.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Thierry Baudet roept tijdens een etentje met zijn club dingen over joden en dat iedereen die hij kent antisemiet is.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Tijdens de coronapandemie trekt Baudet met zijn club het land door met vrijheidskaravanen.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Bij zo’n karavaan worden dingen geroepen over burgerlijke ongehoorzaamheid en gewapende opstanden.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Zijn nieuwe toyboy’s dreigen Kamerleden voor een tribunaal te slepen.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Baudet doet vaag over zijn neveninkomsten en de vermoedelijke banden met het Kremlin.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Die jongen met die baard blijkt al die tijd in Minecraft fascistische tempels gebouwd te hebben.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Twink Gideon van Meieren maakt (met uw belastinggeld, mensen) een suggestieve en levensgevaarlijke documentaire over de GGD.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Sigrid Kaag krijgt een demonstrant voor haar huis, vermoedelijk opgezweept in een appgroep met FVD-aanhang.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Baudet weigert na meerdere verzoeken nog steeds zijn neveninkomsten op te geven.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Gideon knutselt weer een video in elkaar waarbij hij ‘riooljournalisten’ ontmaskert en geheim opgenomen materiaal van een journaliste publiceert.
Oh, wat zijn we verontwaardigd.

Het beestje wordt bij haar naam genoemd: antisemitisch, racistisch en bovendien fascistisch.
Oh, wat zijn ze verontwaardigd.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...
Een reactie posten
Meer lezen

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...
Een reactie posten
Meer lezen

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...
Een reactie posten
Meer lezen