#10 platee

 Ken je dat gevoel dat je je hele leven iets hebt geloofd of gedacht en dat je erachter komt dat dat helemaal anders blijkt te zitten?

Of in dit geval: dat je een bepaald woord altijd hebt uitgesproken op een manier waarvan jij dacht dat het juist was, maar eigenlijk compleet fout is?

Een collega van me had dat met het woord ‘lettuce’, het Engelse woord voor ijsbergsla. Toen ze eens in de Verenigde Staten was en een sandwich bestelde, sprak ze het woord op zijn Italiaans uit. Le-toe-tsje. Ze vond het wel wat Italiaans hebben, en sprak het zodoende ook op die manier uit. Totdat ze door verbaasde blikken van de werknemer en medereizigers achter kwam dat je het zo dus niet uitspreekt.

Zo heb ik jarenlang bij gebrek aan culinaire durf plates besteld. Lekker makkelijk: saté of snitschel met friet en salade op één bord. Alleen sprak ik het uit op zijn Frans. Platé (platee). Ik weet niet waarom. Ik had nog nooit eerder iemand een plate horen bestellen en blijkbaar gaf ik er een Franse oorsprong aan zoals veel horecabegrippen dat kennen. De Franse keuken staat nu eenmaal hoger in culinair aanzien dan de Engelse – laat staan de Amerikaanse. Terwijl ik het had kunnen weten, want als het op z’n Frans was geweest had er wel zo’n geinig streepje boven de e gestaan.

Toen ik eens met een vriend op een terrasje zat en een platee bestelde, keek hij me stomverbaasd aan en vroeg waarom ik het zo belachelijk uitsprak.
   ‘Zo zeg je dat toch?’ hield ik vol.
  ‘Nee, het is plate. Gewoon op z’n Engels!’
   Het was alsof mijn hele wereldbeeld een kwartslag gedraaid werd en zelden heb ik me zo sullig gevoeld.

Maar zeg nu zelf: platé bekt toch veel lekkerder dan plate?