Doorgaan naar hoofdcontent

#9 galgje

 Waarschuwing! Zoals je op Twitter ´Mijn dochter (9)…’ tweets hebt wordt dit een ‘mijn neefje (6)…’ blog

Want mijn neefje (6 dus) speelt op zondagavond graag een spelletje met zijn oom. Het liefst iets waarbij je iets opsteekt. Hij is gek op weetjes, weet alles van dieren, kent de provincies en hun hoofdsteden enzovoort. Maar voordat dit echt een twittermoederblog wordt, terug naar de spelletjes.

Een tijdje terug pakte ik een stukje papier en een pen en zette wat streepjes achter elkaar. Ik wilde hem galgje leren, het spelletje waarbij je iemand een woord laat raden en bij ieder fout geraden letter stukje bij beetje een galg tekent. Hangt er iemand aan te bungelen, dan heeft je tegenspeler verloren. Gun je iemand wat meer bedenktijd, dan stel je het bungelen aan de galg telkens uit door kleine onderdelen te tekenen. Gek spel eigenlijk.

We deden dus een potje galgje. Ik zette tien streepjes op een rij en liet hem raden. Koningsdag was het woord. Na wat fout geraden letters kwam hij er alsnog op. Triomfantelijk en opgelucht tegelijk riep hij het antwoord. Nu was het zijn beurt. Geconcentreerd zette hij acht streepjes op papier. Ik mocht beginnen met raden. De letter R? Fout. De letter G? Fout. De galg begon gestalte te krijgen.

‘De letter O’, zei ik. Mijn neefje noteerde er vier stuks.

_ O O _ _ OO_

Geen idee wat het woord moest worden. Ik probeerde wat letters. Allemaal fout. De galg werd groter en ik peinsde me suf. Mijn neefje keek opzij, zag me denken en vroeg: ‘mag ik je een hint geven?’
   Dat mocht.
   ‘Het is een boom’.
   Dat maakte het voor mij nog ingewikkelder. Ik raadde weer wat letters. En kwam er maar niet uit. Tot plotseling het kwartje viel.
   ‘Doe maar de letter L’, zei ik.
   Mijn neefje noteerde de L. Op het nippertje ontsnapte ik aan de galgendood. Ik noemde het antwoord.

L O O F B O O M

‘Wat een mooi woord,’ zei ik, ‘hoe kom je daar zo op?’
‘Gewoon, dat heb ik deze week op school geleerd!’

Het zweempje trots dat in zijn nonchalante antwoord zat kon hij niet verbloemen.

Loofboom. Ik vind het gaaf.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...
Een reactie posten
Meer lezen

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...
Een reactie posten
Meer lezen

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...
Een reactie posten
Meer lezen