Doorgaan naar hoofdcontent

#28 geen raketwetenschap

Bij het laatste seizoen van De Slimste Mens deed Dwight van van de Vijver mee als deelnemer. Toen er iets gevraagd werd over zijn werk – hij is politieman – begon hij zijn antwoord met: ‘kijk, het is geen rocket science…’

Dat vond ik jammer. Omdat Dwight op mij als kijker een amicale en intelligente indruk maakte en ik nu toch ineens anders naar hem keek. Dat lag niet aan hem, maar door dat domme Engelse taalgebruik. Het is geen rocket science, wanneer is dat ons taalgebruik binnengeslopen?

Die uitdrukking wordt vaak gebruikt om iets te duiden wat op het oog ingewikkeld lijkt, maar helemaal niet zo bijzonder ingewikkeld is. Inderdaad, raketwetenschap is niet aan het klootjesvolk besteed. Ik zie mezelf nog niet één-twee-drie eigenhandig een raket de atmosfeer uitspuwen. Maar om dat nu als maatstaf te gebruiken voor alle andere ingewikkelde dingen? Dat is nogal wat. Ik tik dit bericht op een scherm vol nulletjes en eentjes, als ik een toets indruk op het toetsenbord weet de computer dat er een letter op het beeldscherm moet verschijnen, ik plaats dit straks op een blog op het wereldwijde web en duizenden kabels en draadloze netwerken maken mogelijk dat jij dit leest op een beeldscherm. Tenminste, als ik het zo goed heb, want het internet is wonderlijk en ingewikkeld, maar rocket science is het dus niet.

Het is een kriebelbegrip, om het zo maar te zeggen, zo erg zelfs dat ik er lichtelijk agressief van wordt. Laatst een reclame voor een schoonmaakmiddelmerk. Dat als je dat product gebruikt een onwijs schoon en fris toilet krijgt. Springt er zo’n vervelende geanimeerde eend in beeld die afsluit met ‘het is geen rocket science!’

Hou je snavel, denk ik dan.

Waarom niet gewoon Nederlands? ‘Het is geen hogere wiskunde’ of ‘het is niet bijzonder ingewikkeld’ voldoet toch ook?

Wil je het toch gebruiken, prima, maar maak er dan raketwetenschap van. Ik vind het één van de meest mooie woorden die het Nederlands rijk is: wetenschap. Het dekt zo lekker de lading. In ieder geval beter dan dat kille science

Maar goed, wie ben ik. Iedereen mag lekker zelf weten welke anglicisme hij in zijn taalgebruik bezigt. Daar zijn we immers Nederlanders voor, met ons tolerante taaltje.

Taal is tenslotte geen raketwetenschap.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...