![]() |
De Telegraaf, 6 september 1932 |
Op maandagavond 5 september 1932 kwam een Urker Botter in moeilijkheden voor de kust van Egmond aan Zee. Er was een lek ontstaan in het schip en hoewel er een pomp aan boord was bleek die niet in staat het water weg te pompen.
Hoe het lek kon ontstaan is onduidelijk, het was een
nazomerse septemberdag. Stormachtig was het niet, er stond een matige wind uit
het zuid-zuid-westen. Niet bepaald ingrediënten voor een perfect storm.
De schipper wist, samen met de andere twee bemanningsleden
aan boord, de botter aan het strand te krijgen. Maar toen waren ze er nog niet.
Het was pas tot een bewoner van Egmond de boel in de gaten kreeg en alarm sloeg. Hij baande zich een weg door de branding en wist het schip te bereiken. Er is me verteld dat een van de bemanningsleden alles verloren had, niets meer om het lijf had, behalve één klomp. Dat is mondelinge overlevering, niet volledig betrouwbaar, maar voor het verhaal komt het goed uit.
De kustwacht werd ingeschakeld, de botter verder aan wal getrokken. De vissers konden aan land.
De Urker vissers werden door de Egmonder naar een hotel gewezen, waar ze de nacht hebben doorgebracht. Hij hielp ze aan droge kleding.
De botter kon, zo bleek in de ochtend, afgeschreven worden. Er viel niets meer van te redden. Een flinke tegenvaller voor de schipper.
Tot zover het Egmondse avontuur voor de Urker vissers, maar
voor de Egmonder, hij wist dat toen nog zelf niet, zou het een begin van een
Urker avontuur zijn.
In die tijd zou de Egmonder, zelf visser van beroep,
verslingerd raken aan een Urker dienstmeisje die werkzaam was in een koloniehuis.
Hoe de toekomst voor de twee eruit zou zien was één groot vraagteken. Zou het
Urker dienstmeisje aan de walle blijven plakken? Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak
was het antwoord helder: ze zouden naar Urk, waar het relatief veilig was.
Ruim een halve eeuw later zou een kleindochter van de
gestrande Urker visser – die met één klomp – trouwen met een kleinzoon van de behulpzame
Egmonder.
Mijn vader en mijn moeder.
PS Meer weten over de visser (Klaas van Urk) en zijn vrouw Mariap? Bas Visscher heeft daar eens een boeiende lezing over gehouden.
Reacties
Een reactie posten