Doorgaan naar hoofdcontent

#56 doeg TikTok, doeg!

De app was er al een tijdje voordat ik er zelf aan begon. En waarom begon ik er eigenlijk aan? Ik had vanaf het begin immers al mijn twijfels? Misschien omdat ik de mensen die iets jonger dan mij zijn wilde begrijpen, misschien omdat mijn vrienden het begonnen te gebruiken en misschien wel omdat ik niet telkens een link wilde openen vanuit whatsapp voor het kijken van een toegestuurde video.

TikTok. Heb het een paar jaar gehad. Sinds een maand ga ik door het leven als een vrij man.  

Er zijn een aantal redenen waarom ik TikTok verwijderd heb:

-        Hoewel ik dus regelmatig video’s toegestuurd kreeg die ik ‘echt even kijken moest’, vond ik ze meestal helemaal niet zo grappig of interessant.

-        Kijken naar mensen die zichzelf filmen is eigenlijk helemaal niet zo leuk, tenzij ze wat nuttigs te zeggen hebben en dat is zelden.

-        Ik háát algoritmes. Als ik één video interessant vind van een zwarte Amerikaan die wat kanttekeningen zet bij de BLM-beweging, wil het nog niet zeggen dat ik geïnteresseerd ben in anti-woke en dergelijke. Het werd steeds heftiger. Lazer op met die zogenoemde cultuurstrijd.

Maar het viel me ook op hoe makkelijk je een complottenfuik binnen scrolt op die app. Best heftig hoe snel dat gaat.

-        Laat ik maar wat booktokkers opzoeken, dacht ik op een zeker moment, dan maak ik deze app nog tenminste nuttig. Zoveel zijn er dus helemaal niet en bij diegene die er wel zijn vroeg ik me af wat ze nu eigenlijk wilde laten zien: het boek of zichzelf.

-        Als er één video is die scoort zie je die video honderden keren terug. Honderd andere mensen, allemaal dezelfde grap.

-        Glimmende interieurtjes, glanzende sportauto’s, blinkende horloges, gebruinde huidjes in witte bikini’s… het lijkt nep en naar alle waarschijnlijkheid is het nep.

-        De Chinezen he. De Chinezen kijken mee.

-        Oh, en dan nog dit: de gruwel van deze tijd. Van die jonge snotneuzen die met een sigaar in hun mond en (ongestreken) overhemdje even komen vertellen hoe je simpel rijk kunt worden. Hoe jij net als hun succesvol kunt worden en ontzettend veel kunt verdienen. Nee, lulletje rozenwater, je genereert een inkomen. Het verdienen is toch echt heel wat anders.

Of ben ik nu wat te zuur?

Natuurlijk zijn er ook wel positieve dingen op te noemen. Door de app heb ik nieuwe muziek ontdekt, af en toe werden er wat oude beelden gedeeld die me wisten te bekoren en ik heb één van de meest grappige series ontdekt van de afgelopen jaren. Maar het voelde alsof je een soort van goudzoeker was, die eindeloos massa’s derrie zat te zeven op zoek naar dat klompje goud.

Maar de doorslaggevende reden om de app te verwijderen was toch wel dat ik het meerdere malen geprobeerd had, en elke keer bleef ik maar scrollen. Bij de laatste poging was er een half uur verstreken toen ik opkeek en waar had ik nu helemaal naar zitten kijken? Het was helder: weg ermee.

Er blijven natuurlijk andere manieren om nieuwe dingen te ontdekken. Door blogs te volgen bijvoorbeeld. Er wordt genoeg gedeeld!

Dat is zoveel interessanter dan TikTok.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...