Doorgaan naar hoofdcontent

Tabee Tabak! #1

Dagen sinds laatst gerookte sigaret: 0 

De eerste dag van januari zou normaal gesproken een dag moeten zijn waarop je goede voornemens meteen starten.

Mijn goede voornemen dit jaar: stoppen met roken.

Het is slecht voor je gezondheid, het stinkt, je wordt er kortademig van, het is gewoon een rotverslaving en bovendien ontzettend duur. Te duur voor mij. En dat is de voornaamste reden dat ik mezelf ga dwingen afscheid te nemen van het tabaksgoed.

Het bespaarde geldbedrag dat ik mezelf voor ogen houd zal moeten bijdragen aan mijn motivatie.

In het pakje dat ik heb zit nog één sigaret. Die ga ik straks lekker oproken. Ik ga er denk ik een kleine ceremonie aan weiden. Zo dramatisch mogelijk de laatste dampen uitwasemen en dan de laatste sigaret voor eeuwig doven.

Ik weet nu al dat ik straks mijn opties ga overwegen. Eén van de opties zal zijn om in de auto te stappen en naar het dichtstbijzijnde verkooppunt te rijden. Dat is een benzinepomp aan de A6.
   Dat weet ik omdat ik deze optie al aan het begin van de avond overwogen heb.
   Dat weet ik omdat het niet de eerste keer zal zijn dat ik dergelijke acties onderneem.

Het is treurig. Ik weet het.

Goed. Hoe bereidt een mens zich hierop voor. Ik heb een app gedownload waarin ik mijn aantallen gerookte sigaretten per dag, aantal sigaretten per pakje en de prijs van het pakje moest invullen. Ik deel nog niet hoeveel dat er zijn (uche uche), maar wie weet doe ik dat later in het proces.

Laat ik eerst maar eens een dag rookvrij beginnen en rookvrij afsluiten.

Of een doel dichterbij: laat ik eerst maar eens de avond doorkomen!

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...