Doorgaan naar hoofdcontent

#62 Hilversum en haar kippen

Het was natuurlijk een trendje op TikTok, en best grappig ook, maar het blijft iets waar ik vaak aan moet denken. Het Romeinse Rijk. En het is heerlijk om vaak aan het Romeinse Rijk te denken.

Zoals Keizer Honorius. Eén van de laatste keizers van het West-Romeinse rijk. Dat was me toch een keizer. Aan het begin van zijn bewind stond er nog geen zuchtje wind, aan het einde ervan werd zijn rijk al bijna van de kaart geblazen. Maar dat is niet de reden waarom ik aan Honorius denk.

Honorius hield namelijk kippen. Daar was hij stapelgek op. Hij had sommige kippen ook koosnaampjes gegeven zoals Nero en Romulus en Remus – de stichters van de stad. Maar hij had één lievelingskip en die droeg de naam Roma, genoemd naar de stad waar hij zijn zetel bestierde.

Totdat op een ongelukkige dag Rome werd ingenomen door de Visigoten. Daar ging de hoofdstad van zijn machtige rijk. Een bediende kwam naar hem toe gehold. ‘Keizer, keizer! We zijn Rome kwijt!’
  ‘We zijn Rome kwijt?’ riep de keizer, ‘hoe kan dat nou? Hij heeft nog net uit mijn hand gegeten!’
  ‘Nee keizer, niet de kip, maar de stad zijn we kwijt!’
   Waarop Honorius antwoorde: ‘Joh! Ik dacht dat je het over mijn kip had!’

Prachtig verhaal toch? Honorius was zo bezig met zijn pluimvee, dat het lot van zijn onderdanen hem nauwelijks meer interesseerde. En huppakee, daar ging Rome. Honorius ging de geschiedenis in als een ‘dwaze keizer'.

Ik moest eraan denken omdat het de laatste dagen flink rommelt in Hilversum. Toch een beetje het Circus Maximum, of het Colosseum zo je wil, van de Lage Landen.

En zoals een keizer de dienst uitmaakte bij de spelen in het Colosseum, zo zwaaide één iemand de scepter bij de meest populaire talkshow van Nederland. Zoals een keizer over een leven kon beslissen door een duim omhoog of omlaag te steken, kon de presentator van die show iemands loopbaan maken of breken. Of over de tafel trekken, of uitschelden, of manen om op de knieën tot vergiffenis te smeken.

Wat vinden we het toch fijn als zo’n iemand zelf voor de leeuwen wordt geworpen.

Aan de talkshowtafels en in Hilversum gaat het er al dagen over. De wereld staat in brand, maar Hilversum heeft het over, nou ja, Hilversum. 

Begrijp me niet verkeerd, het is goed dat het probleem - agressie loont - wordt besproken. Maar dat probleem is groter dan het mediapark en zeker groter dan het persoon Matthijs van Nieuwkerk. 

Iets met brood en spelen. Ook alweer zo’n prachtige Romeinse uitdrukking.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...