#77 Europapa!

Europapa, Europapa…

Als ik al een reactievideo had willen maken is het te laat, want het nummer heb ik een paar dagen geleden gehoord en blijft sindsdien in mijn hoofd hangen. Ik kan er niets aan doen. Het zit er gewoon en laat zich niet wegjagen. Europapa, Europapa.

Die Joost Klein blijkt een grote naam te zijn in de Duitstalige landen kwam ik achter. Daar heeft hij met het nummer Friesenjung vorig jaar op nummer 1 in de hitlijsten gestaan. Hier is hij minder bekend, maar dat is nu wel anders sinds het bekendmaken van zijn inzending.

Hij schreef het nummer als een brief aan zijn ouders, die beiden overleden toen Joost nog jong was. Zijn vader vertelde hem, zo maakte hij duidelijk, dat er geen andere grenzen dan bedachte grenzen zijn.

In het nummer zingt hij dat hij Europa doorkruist, maar zich overal ontheemd voelt. Hij voelt zich alleen in Duitsland en heeft pijn in Italië. Tot zover de diepere betekenis hoor, het is nummer is vooral ook heel vrolijk en optimistisch.

Want het is denk ik geen toeval dat het doordrenkt is van jaren-90 nostalgie. De tijd van de Europese Unie! Over het hele continent heerste een optimistische stemming. We zouden het samen gaan doen! Als Klein op een scootmobiel door de polder crost, verkleed als de Europese vlag, geeft hij een high five aan iemand met een helm die verdacht veel op de Maastrichtse vlag lijkt. De geboorteplek van de Unie.

Het bouwwerk waar Klein aan het begin van de clip naar staat te kijken stel ik me zo voor als het Europese Huis. Maar als je je daar ontheemd voelt, of je verliest de warmte van je ouders en je hebt er niets meer te zoeken, wat stelt dat huis dan nog voor? Aan het einde, wat ineens verassend emotioneel is, brandt het hele zooitje af.

Nu heb ik niets, maar dan ook helemaal niets met hardcore of dergelijke muziek, ook niet als het happy is, maar ik kan niet anders dan toegeven dat ik best happy werd bij het zien van de videoclip.

En meer mensen: op YouTube en sociale media gaan er tal van reactievideo’s rondt van mensen uit allerlei landen. En het is best grappig om Italianen en andere Europeanen uit hun dak te zien gaan. Van alle inzendingen tot nu toe is dit de meest gestreamde - en dat zegt wel wat. 

Het is een wereld zonder grenzen, en hoe bijzonder is het dat we nog steeds van het ene naar het andere land kunnen reizen, iets wat 60 jaar geleden nog ondenkbaar was? Dat we al bijna 80 jaar, mede dankzij diezelfde Unie, in soevereine vrede leven? Het nummer is Geert Mak in een trainingsjackie.

Het is een rouwbrief aan zijn ouders, een liefdesbrief aan Europa, een protestbrief tegen populistisch geneuzel. 

Gaat ie met de winst naar huis? Neuh. Wordt het een feestje? Dat wel!