#84 oompje dago

Op zondagavond wordt er in het ouderlijke huis een bekkien gedronken. Aan mijn eigen kopje koffie kom ik vaak niet toe, omdat wanneer de familie Zwaan binnen gestort komt de kinderen meteen vragen of ik een spelletje met ze wil doen. Dat doe ik dan. En stiekem vind ik dat het leukste moment van de week.

Het favoriete spel: speeds cups. Een spelletje waarbij je met gekleurde bekertjes een plaatje dient na te bootsen. Soms moet je ze naast elkaar zetten, soms stapelen, als het maar correspondeert met het plaatje. Wie het eerst klaar is drukt op een belletje en het kaartje is voor jou. Maar de jongens werden iets de fanatiek, beabe iets te nerveus van het gerinkel van de bel, dus die doos blijft voorlopig maar dicht.

We spelen vaak memorie. En ik heb in al die keren nog nul keer gewonnen. Dat doe ik niet uit goedigheid of iets dergelijks, de jongens hebben nu eenmaal beter in de smiezen op welke plek de koalabeer of de toekan ligt. Werkelijk verbluffend. Als ik dan zelf eens het geluk heb om te herinneren waar twee dezelfde kaartjes liggen ben ik zelf ook zo blij als een, nou ja, zevenjarig jongetje.

Een paar weken terug had ik wat tekenpapier en stiften op tafel gelegd. De oudste (7) vindt het leuk om bekende voetballers na te tekenen en eerlijk is eerlijk: ze lijken soms nog best aardig. Abstract, maar treffend. Kindertekeningen, en bij mijn vorige werk; tekeningen van mensen met een verstandelijke beperking, blijven intrigerend om te zien.

‘Ome Jan,’ vroeg de oudste eens toen ik hem Donald Duck leerde tekenen, ‘hoe kan het dat jij zo goed tekenen kan?’
  ‘Nou,’ zei ik, ‘jij kan ook goed tekenen!’
   Hij dacht even na: ‘jij bent ook al ouder he, dus je hebt meer tijd gehad om te oefenen’
  ‘Zo is dat,’ zei ik, getroffen door de wijsheid van een kind. ‘Als je iets maar vaak genoeg doet word je er vanzelf goed in'.

Afgelopen zondag stootte hij me aan. Hij liet me zijn tekening zien. Een witte cirkel met twee strategisch geplaatste ogen, daaronder een oranje ovaal, boven op de cirkel een lange zwarte hoed. De kleuren van het jasje dat het figuurtje droeg had hij goed afgekeken. Onder de afbeelding stond geschreven: oompje Dago.

Het was de beste Dagobert Duck die ik ook had gezien.