Doorgaan naar hoofdcontent

#95 mooie zielen

Paul McCartney liet het album Egypt Station beginnen met het rumoer van een treinstation. Goede keuze, het zette meteen de juiste sfeer neer.

Stephen King liet in Bezeten Stad de lezer vooraf nieuwsberichten lezen over verdwijningen die plaatsvonden in een stadje in Maine, ook een goede keuze, je vraagt je meteen af wat er gebeurd is.

Stel nu, stel, dat er vreemde dingen staan te gebeuren in een dorpje in de Noordoostpolder? Stel dat daar op een mooie dag, daar komt ie weer, vliegende schotels landen?

Of het nieuws daar verslag van zou doen weet ik niet, het valt immers niet serieus te nemen? Maar ik vermoed wel dat het zou broeien en gonzen in allerhande obscure chatgroepen. En heel misschien, misschien, zou een fragment uit zo’n halfgare groep er zo uit kunnen zien:

 

Bericht uit Telegramgroep ‘spread love’, van deelnemer Floriensummeroflove68, verstuurd op 22 april 2023, om 21:40:
Mooie zielen! Jullie hebben vast het nieuws meegekregen over het dorp Tollebeek in de Noordoostpolder. Eindelijk is het zover! Ze zullen zich aan ons openbaren! Na al die jaren! Graag willen we jullie uitnodigen om deel te nemen aan de sit-in. Het doel is om samen te komen en een krachtig signaal naar boven te sturen, namelijk dat ze welkom zijn! Laten we ons als mensen van ons mooiste kant zien! De sit-in staat gepland voor zaterdagmiddag 29 april. Tijd van verzamelen: 12 uur in de middag. Locatie: Sint Hubertusplein. Neem eten mee, maak muziek, laten we dansen met elkaar! Laten we verbinding maken! 
@Jelleke89: wil jij weer zorg dragen voor de plantaardige cupcake’s? Die vielen zo goed in de smaak vorige keer!

Bericht uit Telegramgroep ‘spread love’, van deelnemer Jelleke89, verstuurd op 22 april 2023, om 21:52:
Wat dachten jullie van Chocolate Chip Vliegende Schotels? Heb daar een vegan recept voor. Past mooi in het thema hihi Xx


Floriensummeroflove68 vindt dit leuk.


Dat kan niet anders dan misgaan toch? Hoe en wat weet ik niet, maar ach, het zou best vermakelijk kunnen zijn. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...