#103 blogdipje

Als je op regelmatige basis een blog wilt onderhouden, moet je ook iedere dag iets maken.

De afgelopen dagen wilde ik wel bloggen, maar als ik eenmaal achter een leeg documentje zat had ik geen flauw idee waarover ik dan moest bloggen. Dat zal komen omdat ik de laatste dagen minder actief ben geweest. Wel actief met andere dingen hoor. Werk natuurlijk, polderlezingen organiseren, vrienden, boerderijbezoekjes, andere verplichtingen en buiten dat wilde ik ook gewoon eens lekker met een boek op de bank. Over boeken lezen zou ik meer kunnen bloggen, maar dan wordt het een boekenblog, wat overigens geen gekoesterde ambitie is. Maar nu ben ik toch al bezig.

Zo las ik het Boekenweekessay ‘Boto Banja’ van Raoul de Jong, waarin hij schrijft over een zeilreis die hij maakte, wat ook een reis op zoek naar zijn roots was. Naar het geheime genootschap van dansende schrijvers, uit het begin van de vorige eeuw. En over wat hen bond: allen hadden ze voorouders uit Afrika, die naar de nieuwe wereld waren verscheept en daar als tot slaaf gemaakte op plantages hadden geploeterd. In de jaren twintig trokken zonder het van elkaar te weten verschillende schrijvers naar de oude wereld, waar ze in de steden Europeanen maar vooral zichzelf leerden kennen. Ik weet niet of ik het zo goed uitleg, maar mijn nieuwsgierigheid naar deze schrijvers is geprikkeld, en ik zou best meer willen lezen over hoe het hun en de mensen in de voormalige kolonies verging. Het boek ‘Wij slaven van Suriname’ van Anton de Kom heb ik op mijn verlanglijstje op Hebban gezet.

Na ‘Het eiland van Anna’ ben ik ook weer begonnen in ‘Het nieuwe land’ van Eva Vriend. Een boek waarbij ik tweemaal heb gepoogd erdoorheen te komen, maar dus tot twee keer toe niet gelukt is. De polderhistorie blijft toch een aparte. Nu mogen wij, voormalig eilanders, graag doen of ons groot onrecht is aangedaan – wat voor een groot gedeelte terecht is natuurlijk – maar de boerenjongens en andere gelukzoekers die werden afgewezen hadden het ook niet makkelijk hoor. De selectieprocedure was streng, de afwijzing kwam kil en zakelijk. Als alleen het beste van het beste welkom is, en jij dus niet, betekent dat dan dat je minder waard bent?

Verhip, nu heb ik alweer twee thema’s te pakken waarover te bloggen valt.

Ook dat is waar: als je eenmaal begint te schrijven (bloggen), volgt er vanzelf een nieuwe blog, nieuwe ideeën, nieuwe onderwerpen om over te tikken. Dat is dus wat bloggen zo leuk maakt om te doen.

Huppakee, bloggen dus!