Doorgaan naar hoofdcontent

#151 tienduizend redenen tot dankbaarheid

Afgelopen weekend mocht ik 30 worden. Vrienden vroegen hoe dat nu voelt, 30 zijn, en dan zeg ik toch: het is vooral de dankbaarheid die overheerst.

In diezelfde vriendengroep koesteren we de gezonde gewoonte om licht ironisch met het begrip dankbaarheid om te gaan. De titel van het lied ’10.000 redenen tot dankbaarheid’ valt dan ook vaak. Maar kan een mens in zijn leven eigenlijk wel 10.000 redenen opnoemen om dankbaar voor te zijn? Hieronder vast de eerste 100, in compleet willekeurige volgorde.

Ik ben dankbaar voor…

1.       Een nieuw levensjaar.

2.       De relatieve goede staat van gezondheid.

3.       Het bloemstukje dat ik gekregen heb.

4.       De slowcooker die ik gekregen heb.

5.       Alle lieve handgeschreven kaartjes.

6.       Alle lieve mensen in mijn leven.

7.       Het ontbijt op bed, was echt een geweldige ervaring.

8.       De zon die doorbrak na een reeks zonloze dagen.

9.       De pizza bij La Base in Kampen, echt een aanrader als je eens een goede pizza eten wilt, de scropino’s zijn fantastisch.

10.   Het boek ‘Aller gekste plekken van Nederland’, die alle gekke plekken in Nederland heeft opgenomen waarvan ik niet wachten kan die te bezoeken. Fijn verjaardagscadeautje hoor.

11.  De wasmachine, hij draait gewillig.

12.  De persoonlijke onderzetters met een mooie foto van de neefjes en nichtjes, dit cadeau waardeer ik zeer.

13.  De collega’s die de vergaderruimte hadden versierd.

14.  J. die altijd rijden wilt. Zijn auto heeft een fantastische stoelverwarming, je weet gewoon niet wat je overkomt.

15.  De fantastische stoelverwarming van de auto van J.

16.  M. die me meenam naar de Efteling.

17.  De Efteling voor het hebben van de Fata Morgana. Wat een attractie, wat een ervaring, wat een droomwereld.

18.  George Lucas voor het bedenken van Star Wars.

19.   De vrijwilligers van Dorpsbelang Tollebeek voor het in de verlichting steken van de boom op de rotonde. Ieder jaar ontsteekt hét kerstgevoel pas echt bij het aanschouwen van dit lichtspektakel. De enige kerstboom zichtbaar vanaf de A6!

20.  De rendang van mijn vader. Iedere keer weer een feestje.

21.  Mijn vader die rendang maakt.

22.  Dat ik indertijd voor een PVC-vloer heb gekozen in plaats van laminaat.

23.  De vrienden die me hebben geholpen met schilderen en monteren van kasten en dergelijke.

24.  J. die de lampen heeft gemonteerd.

25.  J. die aandrong op een lichtsysteem zodat ik nu de hele kamer kan verlichten met één druk op de knop. Soms moet je gewoon meegaan in de belevingswereld van een techliefhebber, je zult er de vruchten van plukken.

26.  De kringloopwinkel voor het bieden van een tweede leven voor boeken.

27.  Mensen die boeken een tweede leven gunnen door ze naar een kringloopwinkel te brengen.

28.  Mijn ouders die nooit op vliegvakantie gingen maar met het kottertje de IJsselmeerkust en Friesland afvoeren, waardoor ik de IJsselmeerkust en Friesland nu bijzonder weet te waarderen. Helemaal geen gemis hoor, die vliegvakanties naar warme landen, Nederland is ja zo leuk.

29.  De Balkan, ik meen Bulgarije, voor het uitvinden van yoghurt.

30.  De Paus voor zijn Urbi et Orbi, ga er iedere keer toch even voor zitten.

31.  De doos vol Suske en Wiske’s die ik op zolder van een oom en tante vond en mij kennis deed maken met het Vlaamse beeldverhaal.

32.  Het Kamper stripspektakel waar ik met fijne familieleden afgelopen zomer naar toe trok.

33.  A1 voor haar recept voor een goede mojito.

34.  A2 voor het sturen van een ontzettend lief verjaardagsberichtje, compleet met foto’s van jaren terug. Het waren 3 fantastische decennia met je A.

35.  A3 die me overtuigde toch een kerstboom te nemen.

36.  B. voor het kennis doen laten maken met de muziek van Drs. P.

37.  Drs. P voor Dodenrit.

38.  Drs. P voor Knolraap en lof, schorseneren en prei.

39.  Drs. P voor Het trapportaal.

40.  De Italianen voor burrata.

41.  De Kroaten voor de vlinderdas.

42.  Teun van de Keuken voor Keuringsdienst van Waarden.

43.  De appeltaart van tante M.

44.  De balletjes gehakt van bessien A.  

45.  Het kijken van Loenatik en andere jeugdseries van de VPRO, waar we met het hele gezin voor gingen zitten.

46.  De VPRO-humor die we daarvan hebben meegekregen.

47.  Carl Barks voor zijn verhalen over Donald Duck en Oom Dagobert. Ze blijven ongeëvenaard.

48.  Dat er verkeersborden zijn.

49.  Chin. Ind. Spec. Rest. De Lange Muur in Emmeloord. De Fata Morgana mag dan een betoverende attractie zijn, maar een bezoek aan dit restaurant blijft toch gewoon altijd magisch.

50.  Chin. Ind. Spec. Rest. De Lange Muur in Emmeloord voor hun ossenhaas in zwarte bonensaus.

51.   Die ene gozer die een straat in de Emmeloordse Sterrenbuurt ieder jaar weer omtovert tot een waar Winter Wonderland. De kerstdagen is niet compleet zonder een ritje door de Sterrenbuurt.

52.  De uitvinding van zuinig LED-licht. Och, wat verbruiken we toch een energie met z’n allen.

53.  De Vlamingen voor het beeldverhaal.

54.  De Michiel de Ruyterbrug! Scheelt toch weer een stukje rijden.

55.  De directie van de Wieringermeer voor het plaatsen van Schokbetonschuren in de Noordoostpolder. De enige polder in Flevoland die daardoor tenminste nog een beetje ziel heeft.

56.  Het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen voor het conserveren van het Zuiderzee-erfgoed.

57.  Enkhuizen voor het behouden van de Drommedaris. Geweldig gebouw.

58.  De leidster van de agressiecursus die me de agressiepyramide heeft uitgelegd. Sindsdien ben ik nooit meer uit mijn tolerantieraampje gesprongen en heb ik anderen daar ook van weten te behoeden. Want je valt diep hoor.

59.  Die andere cursusleider die me geleerd heeft om ‘bewust te ademen’.

60.   Och en al die enthousiaste BHV’ers die glans in de ogen krijgen wanneer het over slagaderlijke bloedingen en gruwelijke branden gaat. Maar ja, ze leren je wel hoe je handelen moet in zulke situaties. Levensreddend.

61.  De vrolijke en fantasierijke manier van vloeken van kapitein Haddock.

62.  De voorliefde die ik samen met A2 koester voor Hollandse Kringverjaardagen. De zalmsalade in de vorm van een zalm staat me nog altijd helder voor de geest. En sinds die ene verjaardag weet ik de augurk ook beter te waarderen.

63.  Die leuke borrelplanken die ik ooit eens gekregen heb. Het maakt niet uit wat je erop gooit, het staat meteen feestelijk en gul.

64.  JBL voor die handige draagbare muziekboxjes.

65.  De kostelijke traditie die we met de vriendengroep hebben om elkaar na een vakantie een koelkastmagneet van de bestemming te geven. Een blik op mijn koelkast is inmiddels een reis naar Shanghai, Wenen, Sicilië, Schotland en zo verder en zo verder. Lekker wegdromen tijdens de afwas.

66.  De uitvinding van de marker. I love markeren.

67.  Marken voor het behouden van het Paard van Marken. Wat een landmark.

68.  Lelystad voor de Poepende Man. Ook wel echt een landmark hoor.

69.  Wc-eend voor die flessen met een zwanenhals. Wat een uitvinding.

70.  Het Goede Doel voor België… (is er leven op Pluto), want inderdaad: Amerika bestaat niet echt.

71.  Het elpeetje van het Goede Doel dat ik ooit van bessien A. kreeg.

72.  De elpee collectie van mij ouders die ik op zolder vond. Veel muziek ontdekt en veel plezier aan beleefd.

73.  De platenspeler die ik daarop cadeau gekregen heb. Wat een lol kan een mens hebben door een plaatje op hoge toeren af te spelen.

74.  C en J voor hun oeverloze gastvrijheid. Een avondje borrelen staat daar gelijk aan deelnemen aan een koninklijk buffet.

75.  De Maxima Snack, die het frituren nog ernstig nemen.

76.  Al die gezellige frikadelletjes mayo die ik er samen met A3 weg gehapt heb.

77.  De kleicursus die ik cadeau gekregen heb. Wat een rust kan een mens overvallen als je van een homp klei een vaasje probeert te scheppen. Kan het iedereen aanraden.

78.  Paulien Cornelisse voor haar taalobservaties. Verder ben ik niet zo dankbaar voor Paulien Cornelisse hoor.

79.  De vrijwilligers van de KNRM. Heb er zelf nooit mee te maken gehad, maar de bewondering die ik koester wordt er niet minder van.

80.  De gemalen die de polder drooghouden. Altijd in bedrijf, steevast aan het pompen. Onbaatzuchtig werk.   

81.  Even zonder gekheid: ik heb nog nooit een dag in mijn leven af moeten vragen of ik voor die dag wel te eten zou hebben.

82.   Ook zonder gekheid: ik heb nog nooit de noodzaak ervaren om voor wat voor reden dan ook te moeten vluchten of onder te duiken.

83.  De dijken en overige waterwerken in dit land.

84.   Het tripje naar Ameland met M. deze zomer.

85.  De woensdagmiddagen waarop mijn beabe A2 en mij meenam naar museum ’t Oude Raadhuis. Dat hij ons meenam de zolder op en tenslotte naar het torentje. De eerste keer dat ik een opgezette zeehond zag, de enige keer dat ik m’n beabe heb zien kruipen.

86.  Al die verhalen over vroeger, al die prachtige foto’s van het eiland Urk die mijn beabe achterliet.

87.  De fotocollage die ik uit zijn archief mocht samenstellen en hier aan de muur hangt.

88.  Dat de polder en Urk steeds vaker samenwerken. Kom op jongens, dat poldertrauma ligt inmiddels wel achter ons. Steek toch lekker de handen uit naar elkaar en maak gebruik van elkaars kracht. Laat potjandorie iets moois ontstaan.

89.  Al de boekenbonnen die ik ooit gekregen heb. Ze zijn vruchtbaar gespendeerd.

90.  Huishoudster N, die me leerde was op te vouwen.

91.  Dat ik eerst in de gehandicaptenzorg heb gewerkt. En daar leerde koken en huishouden. Ik pluk er nog iedere dag de vruchten van.

92.  Cliënt R. voor de grap: ‘Engelse jeuk, dat is rechts jeuk hebben en links krabben’.

93.  Het werk van Annie M.G. Schmidt dat ik voor het slapen gaan aan een cliënt mocht voorlezen en waardoor ik het werk van illustrator Fiep Westendorp bijzonder ben gaan waarderen. Haar werk is echt ongeëvenaard hoor. Dat die vrouw nog geen eigen museum heeft.

94.  Die handige allesreinigerdoekjes.

95.  De dames van de Touristinfo die al bijna dertig jaar zich op hun eigen ludieke wijze inzetten voor de promotie van Urk.

96.  Dat ze mij de kans boden Ginkiestochtengids te worden.

97.  Dat ik dat inmiddels alweer tien jaar mag doen.

98.  Dat de UK 114 of ‘De Jonge Jacob’ in de haven van Urk ligt.

99.  Dat op steeds meer plekken gratis zonnebrand wordt uitgedeeld.

100. A1 die mij kennis liet maken met de geneugten van de Italiaanse keuken. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...