Eindejaarlijstjes zijn ontzettend leuk. Weet niet precies waarom, maar misschien vooral toch wel omdat je in ieder lijstje iets tegenkomt wat jij gedaan, gelezen, gezien, gehoord hebt en dan denkt: wat leuk, dat heb ik ook meegemaakt. Ik was er een beetje onderdeel van. Zoiets.
Afijn, ik probeer hieronder mijn jaar te vangen in wat
willekeurige categorieën.
Boeken
Ansjovis: een boek van culinair journaliste Petra
Possel die zich, boven op de dijk, afvroeg waarom de voormalige Zuiderzeekust
leefde van de ansjovisvangst en de vis nagenoeg uit Nederland verdwenen is. Wat
is het eigenlijk voor vis? En hoe ziet die visserij er nu uit? Een aangenaam
persoonlijk reisverslag in een fraai vormgegeven boekje. Ik hou van zulke
boeken. Denk ook aan Ananas, van Lex Boon. Boekjes waar je helemaal in op kunt
gaan. Mogen er meer van verschijnen. Meer over Ansjovis hier.
Achter de Muur: de Duitse Katya Hoyer vond dat er
maar eens boek over de voormalig DDR moest komen, want die was er nog niet, zei
ze. Nu bestaan er heus wel boeken over de DDR, vooral in Nederland is er veel
over geschreven, maar misschien bedoelde ze: er moest maar eens boek komen dat
positief is over de DDR. Ze schuwt de nare kanten van het regime niet, maar bagatelliseert
het wel, door er telkens een beeld van koddige plattenbau-interieurtjes en kinderopvangparadijsjes
tegenover te zetten. In de trant van: ja, het was een politiestaat waar je
altijd door de overheid verdacht werd en elk moment opgepakt kon worden, maar
ach, ze hadden wel gratis kinderopvang.
Desalniettemin een leuk en
geschiedkundig boek, over dat maffe landje dat is opgehouden met bestaan.
We hebben het over je gehad: in dit boek onderzoekt Stéphanie
Hoogenberk het begrip vriendschap. Hoe zeg je een vriendschap op? Hoe voelt het
als dat jou gebeurt? Waarom denk je na iedere vakantie met je reismaatje: dit
was de laatste keer, om het jaar daarop weer met elkaar in een vliegtuig te
stappen?
Je krijgt in dit boek een hekel aan de
mensen die ze beschrijft én aan Hoogenberk zelf. Door haar droogkomische stijltje
is dat bijzonder prettig.
Ey, luister es! Een jeugdboek van de Noordse Gulraiz
Sharif, over Mahmoud. Een Noors-Pakistaanse jongen met, als het eropaan komt,
een hart van goud. Bijzonder omdat het in straattaal geschreven is, omdat het
ruw, brutaal en eigenzinnig is en bij vlagen hartverwarmend. Ik las dit boek
omdat ik wilde weten wat ik jongeren kan aanbieden in de bibliotheek. Dit boek zet
ik altijd zo opvallend mogelijk neer in de hoop dat het met net zulk plezier
gelezen wordt. Meer over dit boek hier.
Wereldzee in de polder: Ach, ook zo’n fijn boek.
Ronald Nijboer, geboren en getogen in de Noordoostpolder, keert na de randstad
weer huiswaarts en onderzoekt het verleden en het heden van het IJsselmeergebied.
Veel herkenbaars gelezen, veel nieuwe dingen geleerd.
Suske en Wiske – de verdwenen joker: sinds een paar
jaar verschijnen er weer albums in de blauwe reeks. Even in het kort: de blauwe
reeks zijn de verhalen die Vandersteen tekende voor het weekblad Kuifje. Ze zijn
wat serieuzer en avontuurlijker en bovendien schitterend getekend.
Dirk Stallaert mocht hiervoor het
tekenpotlood oppakken en potjandorie wat kan die man tekenen zeg. Ik kan dat
verder moeilijk uitleggen, je moet het gewoon lekker zelf lezen.
Nou, dat was ‘m wel wat boeken betreft. Ik wilde er nog De
Verworvenheden van Jan van Tienen, werk van Marcel van Roosmalen en
andere boeken bijzetten, maar daar ben ik nog niet doorheen en ik weet ook nog niet
precies wat ik ervan vind. Neem ik lekker mee het nieuwe jaar in.
Reizen
Het jaar begon met een weekendje Texel. Tip voor eenieder
die dit leest: ga in januari naar Texel. Je wordt er een dankbaar mens van.
Later in het jaar een weekendje Dordrecht/Biesbos/Rotterdam.
Leuk er geweest te zijn.
![]() |
Agent 327 en Olga Lawina in Dordrecht 💖 |
Vakantie in Portugal. We hebben mensen hun knieën kapot zien
kruipen bij een bedevaartsoord voor Maria in Fatima. We hebben gesnorkeld in de
Algarve. Chinees gegeten in de Algarve. Ons verwonderd over de schone
Atlantische zeekust en lekker door Lissabon gebanjerd. Zonder gekheid
één van de leukste steden waar ik ben geweest. Zit bomvol prachtige verhalen
bovendien.
![]() |
Reismaatje Anneke: avonturier, improvisator en wereldverbeteraar |
Podcasts
Wat een fijne uitvinding is het toch. Het maakt voor mij
zaken als huishoudelijke klusjes doen tenminste dragelijk. Hieronder een aantal
waar ik afgelopen jaar met plezier naar geluisterd heb.
Europa draait door: wat een feest om iedere donderdag
bijgepraat te worden door Tim de Wit en Arend Jan Boekestijn. En wat een leuk
continentje wonen we toch. Er is altijd wel iets aan de hand. Saai is het in
ieder geval nooit.
Alle geschiedenis ooit: drie randstedelingen kakelen in
een microfoon over alles wat met geschiedenis te maken heeft. Zitten leuke afleveringen
tussen.
Geschiedenis voor herbeginners: de Vlaamse variant
van hierboven, alleen dan met grondig researchwerk en bovendien fantastisch verteld.
Lekker groots, weet je wel. Geschiedenis klinkt in het Vlaams nu eenmaal plechtiger.
Maar wel het soort van plechtigheid dat je hebben kan.
Wilde eeuwen: nog zo’n leuke geschiedenispodcast.
Over de middeleeuwen en dat het helemaal geen tijd van wanorde en chaos was,
maar juist een tijd waarin de rechtstaat werd gevormd. Heel goed verteld ook.
Weer een dag: Gijs Groenteman belt iedere dag - hij
houdt het bij met een kookwekker - dertien minuten met Marcel van Roosmalen.
Radio Romano: voortzetting van de Krokante Leesmap.
Ietwat ingedut maar nog steeds vermakelijk.
Ik wil je nog iets vragen: podcast over
ongemakkelijke dingen uit het verleden die je toch nog bezig kunnen houden.
Zoals de maker, die op veertienjarige leeftijd een fles deodorant in de tas van
klasgenoot Abderrahim stopte omdat die naar zweet rook. Nou ja, dat soort
verhalen.
Films
Indiana Jones and the Dial of destiny: wat heb ik
uitgekeken naar deze film en wat was het jammer dat ik niet springend de
bioscoopzaal uitkwam. Want dat zou toch wel moeten bij Indiana Jones. Meer uitgebreider: hier.
Napoleon: pretentieuze rotfilm met een nog pretentieuzere
Joaquin Phoenix.
Oppenheimer: in een discussie afgelopen weekend met
iemand die niet begreep waarom ik niet naar Joaquin Phoenix kon kijken, vroeg
diegene naar een voorbeeld wat wel goed acteerwerk was. Robert Downey Junior in
Oppenheimer, gaf ik als antwoord. Ik geloofde hem in alles wat hij deed.
Televisie
The Crown kwam ten einde. Het laatste seizoen was de reden
waarom ik weer een Netflix-abonnementje afsloot. Wat kan ik er over zeggen? Ik
geloof dat het slotseizoen van The Crown samenvalt met de reden dat ik straks
het abonnement weer opzeg.
Het binnenhalen van de complete lijst van het CDA voor de tweede
Kamerverkiezingen bij Marcel en Gijs is onbetwist het beste wat ik afgelopen
jaar op televisie heb gezien.
Persoonlijke overwinningen
Ik ben van baan veranderd. Van de gehandicaptenzorg naar de
bibliotheekwereld. Bevalt me prima.
Ik heb Tiktok verwijderd. Och, wat een heerlijkheid is dat.
Ik kan het iedereen aanraden. Weg ermee.
Ik heb voor de tweede maal een kerstboom opgetuigd.
Ik heb geprobeerd, dus gefaald, met het stoppen van roken.
Het doosje pillen ligt er nog. In het nieuwe jaar weer een poging. Lekker
sabbelen.
Ik heb nee-dank-u-wel-geen-interesse gezegd tegen jongeren
die je een krantenabonnement willen aansmeren!
Het verplichte driejarige contract met de Telegraaf waar ik
maar niet van af kwam is dit jaar afgelopen!
Tot slot
Er zouden ontelbaar veel meer dingen bij de lijstjes kunnen.
Het was een rijk jaar. Maar ik ben wel uitgetikt en heb zin in een oliebol.
Pas op met vuurwerk! Wees lief voor elkaar!
Reacties
Een reactie posten