Doorgaan naar hoofdcontent

#36 eindejaarlijstje

Eindejaarlijstjes zijn ontzettend leuk. Weet niet precies waarom, maar misschien vooral toch wel omdat je in ieder lijstje iets tegenkomt wat jij gedaan, gelezen, gezien, gehoord hebt en dan denkt: wat leuk, dat heb ik ook meegemaakt. Ik was er een beetje onderdeel van. Zoiets.

Afijn, ik probeer hieronder mijn jaar te vangen in wat willekeurige categorieën.

Boeken

Ansjovis: een boek van culinair journaliste Petra Possel die zich, boven op de dijk, afvroeg waarom de voormalige Zuiderzeekust leefde van de ansjovisvangst en de vis nagenoeg uit Nederland verdwenen is. Wat is het eigenlijk voor vis? En hoe ziet die visserij er nu uit? Een aangenaam persoonlijk reisverslag in een fraai vormgegeven boekje. Ik hou van zulke boeken. Denk ook aan Ananas, van Lex Boon. Boekjes waar je helemaal in op kunt gaan. Mogen er meer van verschijnen. Meer over Ansjovis hier.

Achter de Muur: de Duitse Katya Hoyer vond dat er maar eens boek over de voormalig DDR moest komen, want die was er nog niet, zei ze. Nu bestaan er heus wel boeken over de DDR, vooral in Nederland is er veel over geschreven, maar misschien bedoelde ze: er moest maar eens boek komen dat positief is over de DDR. Ze schuwt de nare kanten van het regime niet, maar bagatelliseert het wel, door er telkens een beeld van koddige plattenbau-interieurtjes en kinderopvangparadijsjes tegenover te zetten. In de trant van: ja, het was een politiestaat waar je altijd door de overheid verdacht werd en elk moment opgepakt kon worden, maar ach, ze hadden wel gratis kinderopvang.
   Desalniettemin een leuk en geschiedkundig boek, over dat maffe landje dat is opgehouden met bestaan.

We hebben het over je gehad: in dit boek onderzoekt Stéphanie Hoogenberk het begrip vriendschap. Hoe zeg je een vriendschap op? Hoe voelt het als dat jou gebeurt? Waarom denk je na iedere vakantie met je reismaatje: dit was de laatste keer, om het jaar daarop weer met elkaar in een vliegtuig te stappen?
   Je krijgt in dit boek een hekel aan de mensen die ze beschrijft én aan Hoogenberk zelf. Door haar droogkomische stijltje is dat bijzonder prettig.

Ey, luister es! Een jeugdboek van de Noordse Gulraiz Sharif, over Mahmoud. Een Noors-Pakistaanse jongen met, als het eropaan komt, een hart van goud. Bijzonder omdat het in straattaal geschreven is, omdat het ruw, brutaal en eigenzinnig is en bij vlagen hartverwarmend. Ik las dit boek omdat ik wilde weten wat ik jongeren kan aanbieden in de bibliotheek. Dit boek zet ik altijd zo opvallend mogelijk neer in de hoop dat het met net zulk plezier gelezen wordt. Meer over dit boek hier.

Wereldzee in de polder: Ach, ook zo’n fijn boek. Ronald Nijboer, geboren en getogen in de Noordoostpolder, keert na de randstad weer huiswaarts en onderzoekt het verleden en het heden van het IJsselmeergebied. Veel herkenbaars gelezen, veel nieuwe dingen geleerd.

Suske en Wiske – de verdwenen joker: sinds een paar jaar verschijnen er weer albums in de blauwe reeks. Even in het kort: de blauwe reeks zijn de verhalen die Vandersteen tekende voor het weekblad Kuifje. Ze zijn wat serieuzer en avontuurlijker en bovendien schitterend getekend.
   Dirk Stallaert mocht hiervoor het tekenpotlood oppakken en potjandorie wat kan die man tekenen zeg. Ik kan dat verder moeilijk uitleggen, je moet het gewoon lekker zelf lezen.

Nou, dat was ‘m wel wat boeken betreft. Ik wilde er nog De Verworvenheden van Jan van Tienen, werk van Marcel van Roosmalen en andere boeken bijzetten, maar daar ben ik nog niet doorheen en ik weet ook nog niet precies wat ik ervan vind. Neem ik lekker mee het nieuwe jaar in.

Reizen

Het jaar begon met een weekendje Texel. Tip voor eenieder die dit leest: ga in januari naar Texel. Je wordt er een dankbaar mens van.

Later in het jaar een weekendje Dordrecht/Biesbos/Rotterdam. Leuk er geweest te zijn.


Agent 327 en Olga Lawina in Dordrecht 💖

Vakantie in Portugal. We hebben mensen hun knieën kapot zien kruipen bij een bedevaartsoord voor Maria in Fatima. We hebben gesnorkeld in de Algarve. Chinees gegeten in de Algarve. Ons verwonderd over de schone Atlantische zeekust en lekker door Lissabon gebanjerd. Zonder gekheid één van de leukste steden waar ik ben geweest. Zit bomvol prachtige verhalen bovendien.

Reismaatje Anneke: avonturier, improvisator en wereldverbeteraar  

Podcasts

Wat een fijne uitvinding is het toch. Het maakt voor mij zaken als huishoudelijke klusjes doen tenminste dragelijk. Hieronder een aantal waar ik afgelopen jaar met plezier naar geluisterd heb.

Europa draait door: wat een feest om iedere donderdag bijgepraat te worden door Tim de Wit en Arend Jan Boekestijn. En wat een leuk continentje wonen we toch. Er is altijd wel iets aan de hand. Saai is het in ieder geval nooit.

Alle geschiedenis ooit: drie randstedelingen kakelen in een microfoon over alles wat met geschiedenis te maken heeft. Zitten leuke afleveringen tussen.

Geschiedenis voor herbeginners: de Vlaamse variant van hierboven, alleen dan met grondig researchwerk en bovendien fantastisch verteld. Lekker groots, weet je wel. Geschiedenis klinkt in het Vlaams nu eenmaal plechtiger. Maar wel het soort van plechtigheid dat je hebben kan.

Wilde eeuwen: nog zo’n leuke geschiedenispodcast. Over de middeleeuwen en dat het helemaal geen tijd van wanorde en chaos was, maar juist een tijd waarin de rechtstaat werd gevormd. Heel goed verteld ook.

Weer een dag: Gijs Groenteman belt iedere dag - hij houdt het bij met een kookwekker - dertien minuten met Marcel van Roosmalen.

Radio Romano: voortzetting van de Krokante Leesmap. Ietwat ingedut maar nog steeds vermakelijk.

Ik wil je nog iets vragen: podcast over ongemakkelijke dingen uit het verleden die je toch nog bezig kunnen houden. Zoals de maker, die op veertienjarige leeftijd een fles deodorant in de tas van klasgenoot Abderrahim stopte omdat die naar zweet rook. Nou ja, dat soort verhalen.

Films

Indiana Jones and the Dial of destiny: wat heb ik uitgekeken naar deze film en wat was het jammer dat ik niet springend de bioscoopzaal uitkwam. Want dat zou toch wel moeten bij Indiana Jones. Meer uitgebreider: hier.

Napoleon: pretentieuze rotfilm met een nog pretentieuzere Joaquin Phoenix. 

Oppenheimer: in een discussie afgelopen weekend met iemand die niet begreep waarom ik niet naar Joaquin Phoenix kon kijken, vroeg diegene naar een voorbeeld wat wel goed acteerwerk was. Robert Downey Junior in Oppenheimer, gaf ik als antwoord. Ik geloofde hem in alles wat hij deed.

Televisie

The Crown kwam ten einde. Het laatste seizoen was de reden waarom ik weer een Netflix-abonnementje afsloot. Wat kan ik er over zeggen? Ik geloof dat het slotseizoen van The Crown samenvalt met de reden dat ik straks het abonnement weer opzeg.

Het binnenhalen van de complete lijst van het CDA voor de tweede Kamerverkiezingen bij Marcel en Gijs is onbetwist het beste wat ik afgelopen jaar op televisie heb gezien.

Persoonlijke overwinningen

Ik ben van baan veranderd. Van de gehandicaptenzorg naar de bibliotheekwereld. Bevalt me prima.

Ik heb Tiktok verwijderd. Och, wat een heerlijkheid is dat. Ik kan het iedereen aanraden. Weg ermee.

Ik heb voor de tweede maal een kerstboom opgetuigd.

Ik heb geprobeerd, dus gefaald, met het stoppen van roken. Het doosje pillen ligt er nog. In het nieuwe jaar weer een poging. Lekker sabbelen.

Ik heb nee-dank-u-wel-geen-interesse gezegd tegen jongeren die je een krantenabonnement willen aansmeren!

Het verplichte driejarige contract met de Telegraaf waar ik maar niet van af kwam is dit jaar afgelopen!

Tot slot

Er zouden ontelbaar veel meer dingen bij de lijstjes kunnen. Het was een rijk jaar. Maar ik ben wel uitgetikt en heb zin in een oliebol.

Pas op met vuurwerk! Wees lief voor elkaar!

En een mooi 2024 toegewenst. 


Bijna vergeten een foto toe te voegen waarop we aan het suppen zijn. Want naast bibliotheekmedewerker, blogger, gids en allemansvriend ben ik ook nog supper, had ik dat al verteld? Suppen staat voor Stand Up Paddeling en is bijzonder goed voor al je spieren! En gezond, lekker in de buitenlucht! Moet je echt eens proberen man, als je het eenmaal gedaan hebt wil je niets meer anders. Suppen is super leuk om te doen. We hebben al mooie tochtjes gemaakt hoor, en al veel gezien van 't land. Echt de perfecte manier om eens een natuurgebied te verkennen! Heb ik al gezegd dat het goed is voor al je spieren?  


Reacties

Populaire posts van deze blog

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...