Fragmenten uit een dagboek #1

Ik heb een nieuwe manier bedacht om het dagboek beter te kunnen bijhouden, namelijk gewoon een dagboek bijhouden. Elke dag een pagina met simpele dingen. Wat is er in het nieuws? Wat lees ik op Twitter? Waar gaat het gesprek over in mijn dorp? Wat is het weer? Het lijkt me leuk en interessant om dat eens bij te houden.

Dus om te beginnen: vandaag is de tweede warme dag van deze week. En het begin van een hittegolf. Het wordt boven de dertig graden vandaag. In mijn appartement is het nu – ik schrijf dit om 10:24 – ongeveer 25 graden. Dat is al behoorlijk warm, maar het voelt koeler. Vannacht heb ik een gebroken slaap gehad. Ik werd een aantal keer wakker, waarschijnlijk van de warmte, en toen ik niet meer verder slapen kon besloot ik om dan maar uit bed te stappen. Mijn buurman past een aantal weken op de hond van kennissen, die zelf op vakantie zijn. Hij maakt zich zorgen. Is het met die warmte nog wel uit te houden met zo’n beest? Daarbij, we zitten op de eerste verdieping van een appartementengebouw, het balkon is het enige stukje erf wat we hebben. In deze wijk is geen spoortje groen te zien. Een grasveld verderop, maar daar spelen kinderen en het is er nauwelijks beschut. Er zijn geen bomen, nergens een struikgewas, grasveldjes zijn niet groter dan een postzegel.

Afgelopen weekend was het pride in Amsterdam. Tim den Besten stond te presenteren en meende zijn goede vriend Nicolaas op een boot te zien. Spontaan begon hij ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ in te zetten. Daarbij sprong hij op en neer.
   Tim kreeg haatmail. Dit had hij nooit mogen zingen. Op de boot waren een aantal zwarte deelnemers aanwezig, en ‘knecht’ impliceert immers aan de slavernij? De volgende ochtend schoof hij aan bij Radio 1. Hij begon dapper, maar wist zich niet groot genoeg te houden en barste in snikken uit. Hij had berichten gekregen waarin hij voor ‘racist’ werd uitgemaakt, hij beticht werd net als zijn voorouders te zijn, mensen hadden hun wens uitgesproken dat hij ontslagen zou worden. Tim kreeg, kortom, te maken met de zogenoemde ‘woke-cancelcultuur’.
   Terwijl, kom op zeg, Tim den Besten presenteert programma’s voor de VPRO. Een omroep die de P van protestants heeft vervangen voor de P van progressief. Tim maakt zelf deel uit van die zogenaamde woke-gemeenschap, die als een boemerang in zijn eigen gezicht gesmeten werd.
   Na de huilpartij meteen weer een filmpje van Hans Teeuwen. Diezelfde dag een discussie bij Op1, waarbij kritiek werd gegeven op de kritiek die Tim kreeg. Gebeurd ook niet vaak. Daarna waaide de gebeurtenis weer weg en kijken de opiniemakers en alle andere mensen met een menig alweer uit naar het volgende waar ze zich druk over kunnen maken. Dat is nu ook meteen de grap: voor Tim stortte zijn wereld helemaal in. Maar verder haalt vrijwel iedereen zijn schouders erover op.
   Tim schrok ook van zichzelf. Dat hij zomaar knecht zong. Hij ging eraan werken. Hij stond in de rij bij de Starbucks en zag allemaal ‘donkere mensen’ aan het werk. Hij voelde zich toch rot. Terwijl, zo merkte meningenfabriek Zihni Özdil op, die mensen daar helemaal niet mee bezig zijn. ‘Die maken latte macchiato’s die ze verkopen voor 12 euro, terwijl ze zelf 9 euro per uur verdienen’. Kortom: mensen hebben wel wat anders aan hun hoofd.

Hoe nietszeggend het ook lijkt, het is wel tekenend voor de tijdsgeest. Open je twitter dan zie je woke en anti-woke tegen elkaar ageren. Tweets worden geciteerd, volledig uit hun verband gerukt en mensen worden met naam en toenaam de grond ingeboord. Veel Twitteraars zijn ook vaak gekwetst, het waarom wordt uitgelegd met een ‘draadje’. Mensen gaan niet met elkaar in gesprek, nee, een tweet wordt volledig gekaapt door de tegenstander die dan weer tweet hoe belachelijk het wel niet is. Tim kreeg de kritiek via DM’s op Instagram en andere sociale media. Ook heel typisch: er wordt niet meer met elkaar gepraat, maar tegen elkaar. In de dagelijkse realiteit gaan we doodnormaal met elkaar om, digitaal voeteren we elkaar om het minste of geringste uit en weten we niet hoe snel we met emmers drek aan moeten komen om elkaar te besmeuren.  

De ‘wokies’ die gekwetst maar vooral boos waren, hebben dan ook helemaal niet de bedoeling om een debat aan te gaan, laat staan zich in het openbaar uit te spreken. Die voeren hun strijd vanachter het toetsenbord. Je zou kunnen denken dat dat geen kwaad kan en dat het slechts gefrustreerde eenlingen zijn. Maar als zelf toetsenbordriddertjes het voor elkaar krijgen dat iemand op de nationale radio boetedoening en zelfkastijding belijdt, tegenover mensen die hij nog nooit heeft gezien of gesproken, dan is dat terecht een zorgelijke ontwikkeling. Ik vind het doodeng.

Tim den Besten maakte ooit een opmerking over PVV-stemmers. Iets in de trant van dat die mensen gek waren. Terecht kreeg hij kritiek. Hij maakte daarna wel een programma waarin hij die mensen opzocht, excuses aanbood en hun verhaal wilde horen. Soms nog met een best leuk gesprek als resultaat.

Afijn, de warmte begint nu de straten te gijzelen, langzaam dringt het de huizen binnen. Mijn waaiertje draait overuren in mijn slaapkamer, waar de zon het langste op staat. Zo probeer ik het enigszins koel te houden, hoewel ik denk dat het weinig zal uithalen. Maakt niet uit. Vanavond slaap ik hier toch niet. Ik hoop alleen maar dat er op werk een waaier over is.