‘Is het niet saai?’, kreeg ik verschillende keren als vragend antwoord toen ik de switch aankondigde. Misschien komt het door het stoffige imago dat de bibliotheek nog altijd heeft, of door het feit dat geen van mijn bevriende leeftijdsgenoten sinds jaren een stap in een bibliotheek hebben gezet – laat staan een boek gelezen – dat ik deze vraag voorgeschoteld kreeg. Nu ik de eerste echte werkweek erop heb zitten kan ik zeggen: nee, het is niet saai. Een aantal dingen vielen me op: - Dat de jeugd nauwelijks niet leest klopt niet. Stapels prentenboeken en jeugdboeken worden er iedere dag weer geleend en ingeleverd. - Er worden nog stripboeken gelezen! Iets waar ik ontzettend blij van word. - Er zijn nog mensen die informatie uit boeken halen in plaats van het wereldwijde web. Ik mocht een jochie helpen om boekjes over panda’s te zoeken voor zijn spreekbeurt. Plotseling was ik terug in mijn eigen jeugd, nog voor het Wikipediatijdperk, in de bibliotheek tussen bakken vol met