JMZWAAN

Ergens las ik ooit dat er een verschil zit tussen Amerikaanse en Europese stripverhalen. Dat zit hem vooral in de hoofdpersonen. Amerikaanse striphelden zijn ook echt helden: Superman komt van een of andere planeet waardoor hij superkrachten heeft, spiderman is gebeten door een bijzondere spin waardoor hij spinnenwebben uit zijn handpalmen kan schieten en noem al die andere supers maar op met hun malle gaven.    Europese striphelden daarentegen hebben geen bijzondere gaven of krachten. Het zijn gewoon mensen, en sterker nog, mensen met gebreken en tekortkomingen. Robbedoes is maar gewoon een simpele liftbediende, Kuifje een bleue journalist en Suske en Wiske zijn eigenlijk maar twee hele saaie kinderen. Toch waren de stripverhalen in de tweede helft van de vorige eeuw razend populair. Het zegt misschien iets over onze volksaard – voor zover je daar over kunt spreken – dat we liever kijken naar figuren waarin we onszelf kunnen herkennen, ons kunnen verkneukelen om hun ellende en waar

Op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept. Het zou een typische balorige komkommernieuwskop zijn geweest, of iets van de Speld, maar het stond er tocht beslist: op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept. De jongen die zijn broek liet zakken vond dat op het moment zelf heel grappig. Want hij was al een paar dagen op Mallorca met een aantal vrienden en het was ‘lachen, gieren, brullen. Elke dag zuipen, feesten. Vanaf ’s middags 14:00 uur zit je al helemaal in de olie. Je kent het wel.’    Ik ken dat niet, maar ik kan me voorstellen dat je na ‘zo’n dertig biertjes en twintig shotjes’ en 20 uur geen slaap in staat bent tot acties waarvan je het gevolg niet meer overziet. De volgende ochtend kwam dat besef, maar te laat. Het filmpje ging al rond op het wereldwijde web. En zo kreeg ik op een regenachtige zondagmorgen het filmpje onder ogen op Twitter, nadat ik tal van verontwaardigde tweets en ongevraagd

  Voor de laatste keer mag hij zijn hoed en zweep weer oppakken. Indiana Jones, gespeeld door de inmiddels 80-jarige Harrison Ford, is toe aan zijn vijfde en meteen ook laatste avontuur. Na lang uitgekeken te hebben naar de film was het gisteravond dan eindelijk zover. Eindelijk kon ik een Indiana Jones film op het grote doek zien! Voor de eerste (en de beste) films ben ik immers te jong om ze in de bioscoop gezien te hebben. Indiana Jones is Hollywood op zijn best. Bedenkers George Lucas en Steven Spielberg maakten met Raiders of the lost ark een knipoog naar de pulp-avonturenfilms uit de jaren 30 met een archeoloog als antiheld, schurken in de vorm van nazi’s, enge beesten en een avontuur dat zich afspeelt op verschillende exotische locaties. In iedere film komt wel een artefact voor uit het verleden, meestal gebaseerd op waargebeurde episodes uit de geschiedenis, maar altijd met magische en bovennatuurlijke krachten. Dat is meteen wat de films zo leuk maakt: het neemt zichzelf nie