JMZWAAN

 Voor een, onvoltooide, cursus creatief schrijven kreeg ik de opdracht om elke dag 3 pagina's vol te schrijven. Omdat dit mij wel beviel, heb ik besloten om dit ook in het nieuwe jaar voort te zetten. Af en toe zal ik een stukje delen op deze blog.  Donderdag 6 januari 2022 Bij het woord ´vastentijd´ zul je wellicht denken aan het Islamitische Ramadan. Veel mensen weten niet dat het Christendom, met name het Katholicisme, ook vastentijd kent. De veertig dagen tussen Carnaval en Pasen staan dan in het teken van de vastentijd. Eigenlijk zijn het 46 dagen, maar op de zondagen mag er gek genoeg gezondigd worden. Katholicisme zoals we het gewend zijn.    Ook in Protestantse kringen wint het Christelijke vasten de laatste jaren aan populariteit, al wordt het begrip ´vasten´ niet meer zo strikt genomen als vroeger. Er wordt een moderne invulling gegeven aan dit fenomeen, iets dat beter past in onze moderne tijd. Veel mensen geven iets van hun luxe op. Dat kan zijn dat je ervoor kiest om

Zondagochtend, een moment van rust in een drukke week. Meestal begint de zondag voor mij met het ontwaken uit een diepe slaap, douchen, kopje koffie en wat rommelen in mijn appartementje met de teevee aan op de achtergrond. Altijd afgestemd op NPO 2. De zondagochtend is daar gevuld met programma's van respectievelijk de EO en de KRO. Antoine Bodar neemt me even mee naar Rome, waar hij midden op het sint Petersplein de kijker bijpraat over de ontwikkelingen in Vaticaanstad en de Katholieke wereld, gevold door een Eucharistieviering. Ja mensen, de K van KRO staat nog altijd voor Katholiek.  Een Eucharistieviering is vergelijkbaar met onze protestantse avondmaalviering. Hoewel we veel gebruiken en liederen delen met de Katholieken, is toch alles een kwartslag anders. Ik vind het altijd wel interessant. Dan is er ruimte voor Protestants Nederland en zendt de EO een jongerendienst en een selectie van Nederland Zingt uit. De liederen en gezangen, maar vooral de samenzang, voelt vertrouwd

  Don´t judge a book by its cover . Wie heeft die uitdrukking niet eens voorbij horen komen? Nu is het mij inmiddels twee keer overkomen dat het wél gebeurde. En het heeft me kennis doen maken met een voor mij geheel nieuw genre: cosy-crime. Grofweg vertaald: gezellige misdaad. Het eerste boek dat ik tegenkwam was De moordclub (op donderdag) van de Britse schrijver Richard Osman. In het boek komen één keer per week een clubje bejaarden in een rustiek bejaardentehuis samen om zich te buigen over onopgeloste moordzaken uit het verleden. Totdat er een vastgoedontwikkelaar uit het nabijgelegen stadje wordt vermoord en de moordclub zich genoodzaakt voelt in actie te komen. Alles lijkt verbonden te zijn met hun eigen bejaardentehuis. Het stropje doet het 'm Het boek kijkt dus mee over de schouders van vier bejaarden en laat zich het beste omschrijven als een mengeling tussen Hendrik Groen en Baantjer – maar dan Brits. En dat is wat het zo heerlijk maakt om te lezen. Je waant je tijdens

Voor dit onderdeel van Scab mag ik elke maand een stukje schrijven over kunst en cultuur. Elke maand een expositie bezoeken, dat is het idee. Ik wil jullie lezers vanaf deze plek meenemen naar ´s lands leukste musea, en hopelijk weet ik jullie zo te inspireren om af en toe een museum te bezoeken.  Want ze zullen ons nodig hebben, straks als de coronacrisis voorbij is. Ook al is die stip nog ver, ver aan de horizon.  Gelukkig heeft Nederland, en onze eigen provincie, genoeg te bewonderen in de openlucht. In deze eerste Zwaan Op Pad neem ik jullie mee naar onze eigen provinciehoofdstad.  Meer lezen? Bezoek dan de website van het Scab, even zoeken naar het onderdeel 'Scab uit'. Of klik op de onderstaande link. Minder ingewikkeld.  de onderstaande link  

 Moed opbrengen om de laatste persconferentie te bekijken kon ik niet. Ik merkte aan mezelf dat ik coronamoe begon te worden. December ging nog wel. Dan heb je een kerstboom staan en heb je lichtjes hangen. Het helpt je de donkere maand door. Maar waar december nog zijn gezelligheid heeft is januari gewoonweg een nare, donkere rotmaand. Weg lichtjes, weg gezelligheid.  Gezelligheid opzoeken heeft geen zin, want alles zit op slot. Alle spontaniteit is weg. Vorige week zondag nog hebben we een prachtige wandeling door Gaasterland gemaakt. Maar voor een kopje koffie na de tijd, dan geraak je in deze tijd toch al snel bij de McDonald’s. Het is je enige optie. Afgelopen weekend met vrienden; we wilden wat doen. We zijn het thuis zitten bui. Nou, daar zaten we hoor, een mcKroket weg te happen in de auto. Het was onze gezamenlijke hoogtepunt van de week. De televisie is het enige aanbod van amusement. Ik kijk programma’s als nooit tevoren. Het heeft me veranderd in een zure tv-recensent.

Koningsnacht, een aantal jaar terug. Nadat we de avond hadden afgetrapt in het Oude Dorp, vertrokken we uit de Torenstraat om naar de feesttent te gaan. Daar zou een artiest of DJ optreden. We hadden zin in een feestje, in gezelligheid. Voorgaande jaren kon je vanuit de cafés zo de haven oplopen, de tent in. Nu moesten we ineens op de fiets stappen richting het industrieterrein. De burgermeester en de gemeente toentertijd wensten liever geen tent op de haven. Het zou maar overlast geven. In plaats daarvan was de feesttent op een nat, modderig veld in het uiterste hoekje van een verder volstrekt verlaten industrieterrein geplaats. Na een fietstocht door de koude voorjaarsnacht kwamen we aan op de plek waar het feest moest zijn. We waren in de stemming. We hadden wel zin in een feestje. We troffen er drie man en een paardenkop. Om het nog wat luister bij te zetten was er een kebab-kar neergezet. Voor de vorm aten we een broodje Döner. We zochten snel de fietsen maar weer op. Weg van hier