JMZWAAN

Vanavond is het Halloween. Althans, in de Verenigde Staten, waar het feest oorspronkelijk uitbundig gevierd wordt. Alleen is het de laatste jaren steeds meer overgewaaid naar Europa. Best wel gek, want het feest komt oorspronkelijk hier vandaan. Hier op Urk wordt Halloween niet gevierd. Tenminste, niet op de manier zoals ze dat in Amerika kennen, met pompoenen en trick-or-treat’s langs de deuren. Toch begint het feest wel steeds meer aan populariteit te winnen in Nederland en de rest van Europa, tot grote zorgen van de kerk. Toen ik een jaar of wat geleden op catechisatie zat, werd er flink tegen gewaarschuwd. Het feest zou een heidense oorsprong hebben, en bovendien een deur openzetten naar het occultisme. Plotseling kregen we thema-avonden en kwam het begrip Halloween langs in de preek. Maar wat is Halloween eigenlijk? Is het een onschuldig feestje, of is het echt zo verontrustend en occult zoals dat van de kansel wordt beweerd? De oude Kelten vierden Samhain, een oogfeest en te

Thierry Baudet babbelt in de kamer over uilen van Minerva en een boreaal Nederland. Oh, wat zijn we verontwaardigd. In de chatgroepen van zijn jongerenclub gaan racistische en antisemitische plaatjes en teksten rond. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Thierry Baudet roept tijdens een etentje met zijn club dingen over joden en dat iedereen die hij kent antisemiet is. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Tijdens de coronapandemie trekt Baudet met zijn club het land door met vrijheidskaravanen. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Bij zo’n karavaan worden dingen geroepen over burgerlijke ongehoorzaamheid en gewapende opstanden. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Zijn nieuwe toyboy’s dreigen Kamerleden voor een tribunaal te slepen. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Baudet doet vaag over zijn neveninkomsten en de vermoedelijke banden met het Kremlin. Oh, wat zijn we verontwaardigd. Die jongen met die baard blijkt al die tijd in Minecraft fascistische tempels gebouwd te hebben. Oh, wat z

Tiktok is een app die ik nog niet lang gebruik, en waar ik eigenlijk ook niet aan wennen kan. Ooit heb ik een account aangemaakt uit nieuwsgierigheid en fomo , of hoe dat ook mag heten. Vrienden gebruikten het, stuurden continu filmpjes en ik downloadde het tenslotte maar om te zien waar het allemaal om te doen was. Nou, veel mooie mensen die laten zien dat ze mooi zijn, flauwe in scene gezette grappen onder begeleiding van een rokerslach, huismoeders die lifecoach worden en halfgare adviezen delen – het voegt allemaal weinig toe. Dat er muziek wordt herontdekt dan misschien. Maar dan nog. Waar het kattengejengel van Kate Bush eerst beperkt bleef tot een paar dagen top2000, stond het afgelopen zomer dankzij Tiktok weer bovenaan de hitlijsten. En was het o-ver-al te horen. Zo stond ik afgelopen week meermaals te overwegen om de app van de telefoon te gooien. Het eindeloze scrollen en nietszeggende filmpjes begon me te vervelen, maar toen schotelde het algoritme me fragmenten voor van

 Volgens wetenschappers dijt ons heelal nog altijd uit. Zo’n 73,2 kilometer per seconde om precies te zijn. Dat is flink wat. Voordat je deze zin hebt gelezen is het heelal een land groter. Een ander heelal – hier ver, ver, vandaan – blijft ook alsmaar uitdijen. Het universum van Star Wars. Sinds the Force Awakens uit 2015 blijft Disney maar nieuwe films uitspuwen, de laatste jaren vooral series. Het idee van Disney was oorspronkelijk om ieder jaar een nieuwe Star Wars film uit te brengen. Naast de Skywalker-saga zouden er losstaande films gemaakt worden, die een ander deel van het heelal zou kunnen belichten en nieuwe verhalen zou kunnen vertellen. We kregen er twee: Rogue One en Solo . De andere losstaande films die reeds waren aangekondigd zou gaan over respectievelijk Boba Fett en Obi Wan Kenobi. Maar omdat Solo flopte, besloot Lucasfilm die laatste twee in serievorm te gieten. Nu heb ik de hele hype rondom Boba Fett nooit echt begrepen. Zijn serie wist me dan ook niet echt te

Laatst zat ik wat door mijn oude blogposten te scrollen en ontdekte ik dat de eerste blogpost werd geplaatst in september 2017. Deze pagina bestaat nu dus vijf jaar. Vijf jaar schrijf ik blogstukjes en het lijkt me een goed moment om eens te reflecteren. Want waarom blog ik eigenlijk? Waarom ben ik ooit begonnen en voor wie doe ik het eigenlijk?  Verteldrang Dit is niet mijn eerste blog. Hiervoor heb ik er een stuk of drie gehad. Allemaal in de vergetelheid geraakt, of ontoegankelijk geworden omdat ik na verloop van tijd het wachtwoord vergat. Bij deze blog slaag ik er wel in om het te onderhouden. Maar waarom heb ik ooit besloten een blog te starten? Het heeft denk ik van doen met de drang om iets te maken. Dat begon al vroeg met stripverhaaltjes tekenen, korte verhaaltjes schrijven, filmpjes in elkaar zetten, etc. Niets is fijner om vorm te geven aan een idee dat in je hoofd zit, eraan te boetseren en te kneden en het ten slotte te verwerken tot een product. Of het nu een artikel voo

Omdat ik gaandeweg geleerd heb dat er niets zo fijn is dan van je af te schrijven, probeer ik zo en nu een dan een stukje te plaatsen over Stoptober. Ik wil graag meedoen en van het roken af. Nu klinkt dat simpel – doe het gewoon! – maar ik merk dat ik het zwaarder vind dan de vorige keer. Schrijven is vaak ontdekken. Ontdekken waarom je iets doet, of waarom je wat van iets vindt. Zo probeer ik in deze reeks te ontdekken hoe het is om van een vast patroon af te stappen, afscheid te nemen van een hobby waar je graag van af wilt, maar tegelijk ook weer niet. Ik sloot gisteren af met de verslaving en beloningssysteem die zoveel rokers kennen. Je hele dag plan je in rondom de sigaret. Dat begint al bij het opstaan. Nadat ik me aangekleed heb, en meestal neem ik daar niet eens meer de moeite voor, stap ik het balkon op met een kopje koffie en een sigaret. Ik merkte zaterdag, toen ik een poging deed de dag te starten zonder gerook, ik dacht: wat moet ik nu gaan doen? Die sigaret is zo’n v

Dag 1 Er zitten er nog twee in mijn jaszak. Een kleine voorraad waarvan ik niet weet wat ik er mee moet. Weggooien misschien? Nog zo lang mogelijk gebruik van maken? Of in één keer opmaken. Ik kies voor het laatste. Want als ik er één gebruik wil ik meteen een tweede. Zo werkt roken nu eenmaal. Sinds vorig jaar roep ik al: ‘na mijn vakantie ga ik stoppen!’. Maar, na die vakantie volgde weer een jaar in de tabaksrook. Dit jaar riep ik hetzelfde. Ik kon aan de gezichten van vrienden zien wat ze dachten en wat ik zelf ook wist: dit wordt hem niet. En inderdaad, in plaats van het pakje in de prullenbak op Schiphol te gooien, nam ik hem mee naar huis en werd de hobby alsnog beoefend.    Gelukkig stelde mijn nicht, die afgelopen weekend trouwde, voor om na haar bruiloft te stoppen. Zo konden we nog als gezellige rokers aanwezig zijn en na de tijd aftrappen met Stoptober, de landelijke campagne waarbij een maand niet gerookt wordt. Ik hou wel van een uitdaging. Het bood meteen een ve

Een aantal jaar terug was er plotseling een nieuwe rage onder Urker jongens: de barbier. Overal doken plaatjes op van jongens met kaalgeschoren kruinen en wattenstaafjes in hun neus. Ze reden ervoor naar Emmeloord, of zelfs naar Lemmer. De laatste jaren schoten de barbiers, of haarsnijders, wortel op Urk en zijn de barbieren talrijk. Omdat ik afgelopen weekend een bruiloft had en ik ook wel eens hip voor de dag wilde komen, besloot ik om zo'n barbershop eens binnen te stappen. Mijn keuze was die in het Oude Dorp, tegenover de scheepswerf.  Ik trof een barbier, een oude man en een vrouw, die de dochter bleek te zijn. In de lederen bank nam ik naast haar plaats en ik nam de zaak in me op. Tegenover me zag ik een wand, met naast spiegels en planken met haarproducten, allerlei lijstjes met foto's van het oude Urk. Kinderen in koddige klederdracht, een bottertje in de haven, een wasvrouw onder de vuurtoren; precies zoals we het oude eiland kennen en zo graag levend houden met Urk in