Twitter. U kent het wel, dat mediaplatform met het blauwe vogeltje. Ik was nog scholier en zat in mijn examenjaar toen Twitter net in zwang raakte. Iedereen had het. En iedereen deelde ook van alles. Berichten zoals: Morgen het eerste uur vrij. Yes! Wisten wij veel. We waren pubers en stonden aan het begin van het digitale tijdperk. Later ben ik, mede door de opkomst van Instagram, Twitter een beetje uit het oog verloren. Een tijdje terug besloot ik om weer wat vaker op het blauwe vogeltje te tappen en dus actiever te zijn op het platform. En tsjongejonge, wat is Twitter bitter geworden zeg. Maandag: Ik open de app om berichten te volgen over een plaatsgevonden tragedie met vissers uit mijn woonplaats. Ik typ #Urk in. Ik scrol wat. En dan lees ik een tweet die mijn maag doet omdraaien. Ik open het profiel van de man. Ik zie dat het een journalist is. Ik lees de tweet nogmaals door omdat ik niet kan geloven dat iemand zo iets op het wereldwijde web durft te slingeren. De journalist