Doorgaan naar hoofdcontent

#20 de poepende man

Op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept.

Het zou een typische balorige komkommernieuwskop zijn geweest, of iets van de Speld, maar het stond er tocht beslist: op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept.

De jongen die zijn broek liet zakken vond dat op het moment zelf heel grappig. Want hij was al een paar dagen op Mallorca met een aantal vrienden en het was ‘lachen, gieren, brullen. Elke dag zuipen, feesten. Vanaf ’s middags 14:00 uur zit je al helemaal in de olie. Je kent het wel.’
   Ik ken dat niet, maar ik kan me voorstellen dat je na ‘zo’n dertig biertjes en twintig shotjes’ en 20 uur geen slaap in staat bent tot acties waarvan je het gevolg niet meer overziet. De volgende ochtend kwam dat besef, maar te laat. Het filmpje ging al rond op het wereldwijde web.

En zo kreeg ik op een regenachtige zondagmorgen het filmpje onder ogen op Twitter, nadat ik tal van verontwaardigde tweets en ongevraagde meningen in mijn feed voorbij had zien komen en dan wil je toch weten waar het allemaal om te doen is. Wat een fantastisch medium is Twitter toch.  
   Iemand had de link naar het interview met de dader, waarin hij anoniem bleef, gedeeld met daaronder een foto en de volledige naam van de jongen. Want als je aan de schandpaal moet, dan wel volledig. Iemand anders deelde de hashtag #nietmijnnederlander. Anderen grepen het aan om te laten zien dat ‘autochtone’ jongeren ook niet deugen, om zo een sneer uit te delen aan rechtse mensen die daar zelf ook niet vies van zijn. In tijden van polarisatie kan alles aangrepen worden, zo blijkt maar weer, al is het een poepende vakantieganger.
   De jongen, die volgens het artikel met natte ogen aan de tafel zat, wil excuses maken aan het slachtoffer van de grap. Maar dat doet hij enkel omdat zijn actie het nieuws gehaald heeft, is de opinie op Twitter. Wat stelt zijn excuses dan helemaal voor? Hij moet gestraft worden. Kortom: het werd een moderne heksenjacht.

Mocht de video nooit zijn opgenomen en gedeeld, zou er dan ook zoveel ophef zijn geweest? Zou de jongen dan ook een excuusinterview gehouden hebben? Of zou hij er nog steeds om lachen met zijn vrienden?

Ik durf te wedden dat de actie in een reeks van andere excessen past dat het feesteiland in de zomerperiode overkomt. Warme tempraturen, alcohol en een jonge leeftijd is nu eenmaal een ongelukkige combinatie. Daarvoor hoef je niet eens naar Ibiza of Mallorca. Loop een avond mee in de Torenstraat of Industrieterrein en je verzamelt genoeg materiaal voor jaren ophef.
   Het is dus gefilmd en gedeeld, zoals alles gefilmd en gedeeld wordt. Des te gekker, des te beter. Hoe brutaler, des te meer scoor je. Veel jongeren lijken er helemaal niet mee te zitten. Het wordt bekeken, er wordt om gelachen en na afloop is het tijd voor het volgende schokkende, ranzige filmpje. Van sommige filmpjes die ik ongevraagd toegestuurd krijg heb ik soms het plaatsvervangend schaamrood op de kaken. Maar ja, ik begin inmiddels ook wat ouder te worden.

Het baart me zorgen dat een hele generatie het normaal vindt om abnormaal te doen. Om pesterijen en andere absurde dingen te filmen en vooral te delen.
   Het baart me ook zorgen dat mensen er alles aan doen om de dader aan de digitale schandpaal te nagelen. Dat er net zolang gezocht is naar zijn naam om die te delen. Dat er kennelijk een behoefte ontstaat om het die jongen en het leven dat nog voor hem ligt zo onaangenaam mogelijk te maken.
   Ik begon me af te vragen wie hier nu eigenlijk de pester was. De haatvolle tweets inclusief bedreigingen lieten me achter met een onbehagelijk gevoel. Maar ook dat is het nieuwe normaal, vreesde ik terwijl ik de afwas deed nadat ik had besloten om eindelijk iets nuttigs te doen.

Overigens had niemand het over het slachtoffer zelf. Je zou de man maar zijn die daar lag te slapen. Die werd ongevraagd gefilmd en gaat nu, volledig herkenbaar in beeld, de wereld over met de defecatie van een rotjoch op zijn gezicht. Hoewel ik met dat rotjoch ook wel weer beklag kreeg. Hij was ‘meer dan die vijf seconden film’, en dat geloof ik best. Ik ben online nog niemand tegengekomen die zei ‘joh, het was ontzettend dom wat je deed, ik hoop dat je dat nu inziet en je excuses maakt zodat we weer verder kunnen’.

Dat gun ik de partypoeper toch ook maar weer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...