Doorgaan naar hoofdcontent

#20 de poepende man

Op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept.

Het zou een typische balorige komkommernieuwskop zijn geweest, of iets van de Speld, maar het stond er tocht beslist: op Mallorca heeft een Nederlandse jongen op het hoofd van een slapende man gepoept.

De jongen die zijn broek liet zakken vond dat op het moment zelf heel grappig. Want hij was al een paar dagen op Mallorca met een aantal vrienden en het was ‘lachen, gieren, brullen. Elke dag zuipen, feesten. Vanaf ’s middags 14:00 uur zit je al helemaal in de olie. Je kent het wel.’
   Ik ken dat niet, maar ik kan me voorstellen dat je na ‘zo’n dertig biertjes en twintig shotjes’ en 20 uur geen slaap in staat bent tot acties waarvan je het gevolg niet meer overziet. De volgende ochtend kwam dat besef, maar te laat. Het filmpje ging al rond op het wereldwijde web.

En zo kreeg ik op een regenachtige zondagmorgen het filmpje onder ogen op Twitter, nadat ik tal van verontwaardigde tweets en ongevraagde meningen in mijn feed voorbij had zien komen en dan wil je toch weten waar het allemaal om te doen is. Wat een fantastisch medium is Twitter toch.  
   Iemand had de link naar het interview met de dader, waarin hij anoniem bleef, gedeeld met daaronder een foto en de volledige naam van de jongen. Want als je aan de schandpaal moet, dan wel volledig. Iemand anders deelde de hashtag #nietmijnnederlander. Anderen grepen het aan om te laten zien dat ‘autochtone’ jongeren ook niet deugen, om zo een sneer uit te delen aan rechtse mensen die daar zelf ook niet vies van zijn. In tijden van polarisatie kan alles aangrepen worden, zo blijkt maar weer, al is het een poepende vakantieganger.
   De jongen, die volgens het artikel met natte ogen aan de tafel zat, wil excuses maken aan het slachtoffer van de grap. Maar dat doet hij enkel omdat zijn actie het nieuws gehaald heeft, is de opinie op Twitter. Wat stelt zijn excuses dan helemaal voor? Hij moet gestraft worden. Kortom: het werd een moderne heksenjacht.

Mocht de video nooit zijn opgenomen en gedeeld, zou er dan ook zoveel ophef zijn geweest? Zou de jongen dan ook een excuusinterview gehouden hebben? Of zou hij er nog steeds om lachen met zijn vrienden?

Ik durf te wedden dat de actie in een reeks van andere excessen past dat het feesteiland in de zomerperiode overkomt. Warme tempraturen, alcohol en een jonge leeftijd is nu eenmaal een ongelukkige combinatie. Daarvoor hoef je niet eens naar Ibiza of Mallorca. Loop een avond mee in de Torenstraat of Industrieterrein en je verzamelt genoeg materiaal voor jaren ophef.
   Het is dus gefilmd en gedeeld, zoals alles gefilmd en gedeeld wordt. Des te gekker, des te beter. Hoe brutaler, des te meer scoor je. Veel jongeren lijken er helemaal niet mee te zitten. Het wordt bekeken, er wordt om gelachen en na afloop is het tijd voor het volgende schokkende, ranzige filmpje. Van sommige filmpjes die ik ongevraagd toegestuurd krijg heb ik soms het plaatsvervangend schaamrood op de kaken. Maar ja, ik begin inmiddels ook wat ouder te worden.

Het baart me zorgen dat een hele generatie het normaal vindt om abnormaal te doen. Om pesterijen en andere absurde dingen te filmen en vooral te delen.
   Het baart me ook zorgen dat mensen er alles aan doen om de dader aan de digitale schandpaal te nagelen. Dat er net zolang gezocht is naar zijn naam om die te delen. Dat er kennelijk een behoefte ontstaat om het die jongen en het leven dat nog voor hem ligt zo onaangenaam mogelijk te maken.
   Ik begon me af te vragen wie hier nu eigenlijk de pester was. De haatvolle tweets inclusief bedreigingen lieten me achter met een onbehagelijk gevoel. Maar ook dat is het nieuwe normaal, vreesde ik terwijl ik de afwas deed nadat ik had besloten om eindelijk iets nuttigs te doen.

Overigens had niemand het over het slachtoffer zelf. Je zou de man maar zijn die daar lag te slapen. Die werd ongevraagd gefilmd en gaat nu, volledig herkenbaar in beeld, de wereld over met de defecatie van een rotjoch op zijn gezicht. Hoewel ik met dat rotjoch ook wel weer beklag kreeg. Hij was ‘meer dan die vijf seconden film’, en dat geloof ik best. Ik ben online nog niemand tegengekomen die zei ‘joh, het was ontzettend dom wat je deed, ik hoop dat je dat nu inziet en je excuses maakt zodat we weer verder kunnen’.

Dat gun ik de partypoeper toch ook maar weer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

#53 Hompelvoet

In een van de eerste blogpost dit jaar schreef ik dat ik terug zou komen op wat ik vond van het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Het boek had ik voor mijn verjaardag gekregen en ik zag er naar uit om het te lezen, want ik had het ergens voorbij zien komen in een boekenrubriek en het had me nieuwsgierig gemaakt. En ondanks het mooie Engelse spreekwoord wat ik hier in het Nederlands zal tikken (want staak de verengelsing!), namelijk dat je een boek niet op zijn omslag moet beoordelen, trok dat kartonnen opdienblaadje me ontzettend aan. Ik had wat tijd nodig om over het boek na te denken. Dat doen weinig boeken. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog steeds niet uit ben wat ik ervan vind. Maar ja, is ergens iets van vinden per se noodzakelijk? Wanneer heb je pas echt iets over iets te zeggen? Dat vraag ik me steeds meer af na het lezen van het boek. Tijdens het lezen van het boek raakte ik wat geĆ«rgerd

All-you-can-eat restaurant

All-you-can-eat restaurants zijn een fenomeen. Ze bestaan nog niet zo heel lang in Nederland. Niet in zulke getale als tegenwoordig tenminste. Het concept is van een all-you-can-eat restaurant is vrij simpel. Je betaalt een relatief goedkoop bedrag en voor een paar uur mag je je helemaal uitleven op buffetten en wokgerechten. Zo heb je hier in de buurt een bekend all-you-can-eat restaurant in Emmeloord en in Kampen. Voor wie het allemaal niet gek genoeg kan zijn er ook speciale indoorhotels waar het de hele dag door genieten geblazen is. Voor mijn werk (gehandicaptenzorg) ben ik tot driemaal toe naar zo’n hotel geweest. Leuk voor de doelgroep. Voor mij elke keer een uitje naar een totaal andere wereld. Het geldt als het hoogtepunt van het jaar. Afgelopen zaterdag was ik niet met werk, maar met vrienden, naar een wokrestaurant. Ook zo’n all-you-can-eat concept. Iemand uit de groep wilde graag uit eten en omdat het dure tijden zijn, zochten we iets waar iedereen eten kon, maar wat even

#32 lieve mensen, drie tips

Lieve mensen, Ik probeer zo graag te snappen hoe dit zover heeft kunnen komen. Ik wil het waarom zo graag begrijpen. Vandaag heb ik me er stuk over lopen peinzen, maar ik kom er niet uit. Ik denk dat een poging tot het vinden van antwoorden ergens in de volgende drie aanbevelingen zit. Een luistertip, een leestip en een kijktip.  De luistertip:  De ongelooflijke Podcast met Arnon Grunberg https://open.spotify.com/episode/6SjqWYv2peLNwkWf6EVC1T?si=115090eb5c3d4083 De leestip:  De kijktip:  Persoonlijke tip:   Laat je niet gek maken. Blijf bij jezelf. Blijf omzien naar de ander. Heb lief.