Het lijkt wel of ik de laatste tijd de jaren zestig overal tegenkom. Eerst werd ik al getrakteerd op een tweedelige special van Alle Geschiedenis Ooit over het jaar 1968. In allerlei opzichten een revolutiejaar te noemen. Het was het jaar van de studentenrellen in Parijs, de Praagse Lente, de eerste uitzending van de Fabeltjeskrant (!), de mensenrechtenbeweging van en de moord op Martin Luther King, de lancering van de Apollo 8… en nog zoveel meer wat ik maar onbenoemd laat. Want ik wil het graag over iets anders hebben.
In een andere
podcast, Radio Romano, werd ik door Marcel van Roosmalen getipt voor een serie
op Disney Plus: Deutsches Haus.
Dat heeft
alles te maken met de jaren zestig, omdat in die jaren de jongere generatie ‘brak’
met de oudere en dat leidde, in ons landje al, tot de nodige spanningen. Maar
als er één land was waar het hele zooitje onder druk kwam te staan, dan was het
wel Duitsland.
De serie
vertelt het verhaald van Eva, die werkzaam is als Poolse vertaalster.
Toevalligerwijs wordt ze gevraagd om te komen tolken bij het eerste Auschwitzproces
in Frankfurt. Het was het eerste proces dat het toenmalige West-Duitsland tegen
voormalige nazi’s aanspande en dat deed nogal wat stof opwaaien. Het was meteen
een test voor de jonge West-Duitse democratie.
De generatie
die de oorlog had meegemaakt sprak er liever niet over. Hun kinderen hadden
nauwelijks kennis van wat er was gebeurd. In de jaren 60 werd er pas voor het
eerst openlijk over gesproken en vragen gesteld.
Door de verhalen
te vertolken van de ooggetuigen komt Eva erachter wat er allemaal heeft plaatsgevonden
in Auschwitz en dat het helemaal niet zomaar een kamp was waar gevangenen en criminelen
naar toe werden gestuurd. Want dat was haar altijd verteld.
Gaandeweg de
serie ontdekt ze dat ze door haar verloofde, haar ouders en andere mensen om
haar heen de gebeurtenissen van Auschwitz veel dichter bij haar zijn dat ze
dacht. Meer verklap ik niet hoor.
Behalve dan
dat de serie heel goed het naoorlogse Duitsland weet te vangen. Die typische Duitse
gezellige ongezelligheid in het café van haar ouders, de manier waarop er
getafeld wordt, dat Duitse eten – ik vind het mateloos interessant om naar te
kijken. De serie verdient het niet om ergens in een uithoek van Disney Plus te
wachten tot het bekeken wordt. Zien die handel!
Hoe gaat een
land om met de schuldvraag? Hoe zie je het afschuwelijke verleden onder ogen?
Hoe kan het dat al die mensen om je heen in staat waren tot zulke gruwelijkheden? De
serie laat mooi zien hoe iedereen er op zijn eigen manier mee om ging.
Er mag meer
over die tijd verschijnen. Een antwoord op de vraag waarom de Duitsers er niet
over spraken wordt trouwens gegeven in het boek Wolfstijd van de Duitse Harald
Jähner. Gaat eigenlijk meer over de eerste tien jaar na de oorlog, maar zeker
niet minder interessant. Over hoe een land op tilt één van de meest brave
landen van Europa werd. Leestip!
3 tips dus:
Horen: Alle Geschiedenis Ooit – aflevering 118
& 119
Zien: Deutsches Haus – Disney Plus
Lezen: Wolfstijd – Harald Jähner
Oh, en dan
nog dit: Disney Plus, Amerikaans als het is, start de serie in
nagesynchroniseerd Engels. Niet doen! Even Duits aanklikken onder audio. Niets
is meer vervelender dan dat ingesproken gedoe. Brrrr.
Reacties
Een reactie posten