Doorgaan naar hoofdcontent

#66 wilde wereld

In 754 werd Bonifatius bij Dokkum in de pan gehakt. Dat vond ik altijd zo´n treurig beeld. Wat had beste man nu eigenlijk verkeerd gedaan anders dan wat heilige bomen omgehakt? Dat was toch immers voor de goede zaak? Ik herinner me nog van die prenten dat hij weerloos op de grond zit, met een bijbel in de lucht gestoken als bescherming voor de bijl die door een woeste Fries op hem af wordt geworpen.

Maar, zo leerde ik laatst, het was helemaal geen laffe aanval van de Friezen. Bonifatius zocht juist de confrontatie op. Hij had een heel gewapend leger bij zich waarmee hij heiligdommen en tempels kort en klein sloeg. Hij wist precies waar hij de Friezen kon prikken en raken. En een fatsoenlijk gesprek zat er bij onze Boni niet in. Het was een hakker. Hak! Hak! Hak!

Als Bonifatius vandaag had rondgetrokken zou er worden gewaarschuwd voor een radicale terrorist.

Toen hij op oudere leeftijd zijn einde voelde naderen, trok hij bewust naar Dokkum. En hij wist heel goed wat de gevolgen zouden zijn van zijn bezoek. Maar dat was juist het doel: wat is er mooier dan herinnerd worden als martelaar voor de goede zaak? In de Middeleeuwen was dat de hoogste status die je bereiken kon – op geestelijk gebied dan.

Afijn, ik moest hier aan denken toen ik vanochtend een video voorbij zag komen van - and now for something completely different - Freek Vonk. Want de bioloog is in zijn arm gebeten door een schorpioen en de wereld mag dat weten.

De beet stelt volgens hemzelf niets voor, het is simpelweg een toevoeging aan een lijst die hij in die video opdreunde: ´Ik ben gebeten door haaien, kaaimannen, hagedissen, gieren en slangen, ondergepiest door chimpansees, ondergekakt door pinguïns, (grijpt zichzelf bij de keel en maakt wurggeluiden) gewurgd door een anaconda en natuurlijk in mijn hand gestoken door een tijgermeerval!’

Daarna een fragment waarin hij in het water staat met een bebloede neus en een slang in zijn hand. ‘ik ben zojuist in mijn neus gebeten door deze slang!'

Geef dat dier eens ongelijk. Als ik aan het zwemmen ben wens ik ook niet zomaar beet gepakt te worden en zeker niet door een thrillseeking bioloog.

Wat is het volgende? Zojuist is mijn trouwvinger eraf gebeten door een reuzeoctopus! Moet je kijken naar die sterke bek! Het lijkt wel een snavel! Hij kan er zelfs stenen mee breken! Kicken!

Of: deze gorilla heeft net mijn been doormidden gebroken! Ongelooflijk wat een oersterk beest! Het bot steekt er uit, zie je? Wat een kracht! Vet!

Wat bezielt zo’n iemand toch? Wat bezielt iemand om muggeneitjes in je lichaam te houden en de larven zich door de huid een weg naar buiten te laten vreten? Wat bezielt iemand om het leefgebied van giftige dieren binnen te treden om ze in de hand voor de camera te presenteren? Om moedwillig een giftige schorpioen in je arm te laten steken?

In Freeks Wilde Wereld zie ik eigenlijk maar één plek steeds wilder worden.

En met de afloop van Bonifatius in het achterhoofd: waar houdt het op?

 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

#53 Hompelvoet

In een van de eerste blogpost dit jaar schreef ik dat ik terug zou komen op wat ik vond van het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Het boek had ik voor mijn verjaardag gekregen en ik zag er naar uit om het te lezen, want ik had het ergens voorbij zien komen in een boekenrubriek en het had me nieuwsgierig gemaakt. En ondanks het mooie Engelse spreekwoord wat ik hier in het Nederlands zal tikken (want staak de verengelsing!), namelijk dat je een boek niet op zijn omslag moet beoordelen, trok dat kartonnen opdienblaadje me ontzettend aan. Ik had wat tijd nodig om over het boek na te denken. Dat doen weinig boeken. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog steeds niet uit ben wat ik ervan vind. Maar ja, is ergens iets van vinden per se noodzakelijk? Wanneer heb je pas echt iets over iets te zeggen? Dat vraag ik me steeds meer af na het lezen van het boek. Tijdens het lezen van het boek raakte ik wat geërgerd

All-you-can-eat restaurant

All-you-can-eat restaurants zijn een fenomeen. Ze bestaan nog niet zo heel lang in Nederland. Niet in zulke getale als tegenwoordig tenminste. Het concept is van een all-you-can-eat restaurant is vrij simpel. Je betaalt een relatief goedkoop bedrag en voor een paar uur mag je je helemaal uitleven op buffetten en wokgerechten. Zo heb je hier in de buurt een bekend all-you-can-eat restaurant in Emmeloord en in Kampen. Voor wie het allemaal niet gek genoeg kan zijn er ook speciale indoorhotels waar het de hele dag door genieten geblazen is. Voor mijn werk (gehandicaptenzorg) ben ik tot driemaal toe naar zo’n hotel geweest. Leuk voor de doelgroep. Voor mij elke keer een uitje naar een totaal andere wereld. Het geldt als het hoogtepunt van het jaar. Afgelopen zaterdag was ik niet met werk, maar met vrienden, naar een wokrestaurant. Ook zo’n all-you-can-eat concept. Iemand uit de groep wilde graag uit eten en omdat het dure tijden zijn, zochten we iets waar iedereen eten kon, maar wat even

#32 lieve mensen, drie tips

Lieve mensen, Ik probeer zo graag te snappen hoe dit zover heeft kunnen komen. Ik wil het waarom zo graag begrijpen. Vandaag heb ik me er stuk over lopen peinzen, maar ik kom er niet uit. Ik denk dat een poging tot het vinden van antwoorden ergens in de volgende drie aanbevelingen zit. Een luistertip, een leestip en een kijktip.  De luistertip:  De ongelooflijke Podcast met Arnon Grunberg https://open.spotify.com/episode/6SjqWYv2peLNwkWf6EVC1T?si=115090eb5c3d4083 De leestip:  De kijktip:  Persoonlijke tip:   Laat je niet gek maken. Blijf bij jezelf. Blijf omzien naar de ander. Heb lief.