In 754 werd Bonifatius bij Dokkum in de pan gehakt. Dat vond ik altijd zo´n treurig beeld. Wat had beste man nu eigenlijk verkeerd gedaan anders dan wat heilige bomen omgehakt? Dat was toch immers voor de goede zaak? Ik herinner me nog van die prenten dat hij weerloos op de grond zit, met een bijbel in de lucht gestoken als bescherming voor de bijl die door een woeste Fries op hem af wordt geworpen.
Maar, zo leerde ik laatst, het was helemaal geen laffe
aanval van de Friezen. Bonifatius zocht juist de confrontatie op. Hij had een
heel gewapend leger bij zich waarmee hij heiligdommen en tempels kort en klein
sloeg. Hij wist precies waar hij de Friezen kon prikken en raken. En een
fatsoenlijk gesprek zat er bij onze Boni niet in. Het was een hakker. Hak!
Hak! Hak!
Als Bonifatius vandaag had rondgetrokken zou er worden gewaarschuwd
voor een radicale terrorist.
Toen hij op oudere leeftijd zijn einde voelde naderen, trok
hij bewust naar Dokkum. En hij wist heel goed wat de gevolgen zouden zijn van
zijn bezoek. Maar dat was juist het doel: wat is er mooier dan herinnerd worden
als martelaar voor de goede zaak? In de Middeleeuwen was dat de hoogste status
die je bereiken kon – op geestelijk gebied dan.
Afijn, ik moest hier aan denken toen ik vanochtend een video
voorbij zag komen van - and now for something completely different - Freek Vonk. Want de bioloog is in zijn arm
gebeten door een schorpioen en de wereld mag dat weten.
De beet stelt volgens
hemzelf niets voor, het is simpelweg een toevoeging aan een lijst die hij in die
video opdreunde: ´Ik ben gebeten door haaien, kaaimannen, hagedissen, gieren en
slangen, ondergepiest door chimpansees, ondergekakt door pinguïns, (grijpt
zichzelf bij de keel en maakt wurggeluiden) gewurgd door een anaconda en
natuurlijk in mijn hand gestoken door een tijgermeerval!’
Daarna een fragment waarin hij in het water staat met een
bebloede neus en een slang in zijn hand. ‘ik ben zojuist in mijn neus gebeten
door deze slang!'
Geef dat dier eens ongelijk. Als ik aan het zwemmen ben wens
ik ook niet zomaar beet gepakt te worden en zeker niet door een thrillseeking bioloog.
Wat is het volgende? Zojuist is mijn trouwvinger eraf
gebeten door een reuzeoctopus! Moet je kijken naar die sterke bek! Het lijkt
wel een snavel! Hij kan er zelfs stenen mee breken! Kicken!
Of: deze gorilla heeft net mijn been doormidden gebroken!
Ongelooflijk wat een oersterk beest! Het bot steekt er uit, zie je? Wat een kracht! Vet!
Wat bezielt zo’n iemand toch? Wat bezielt iemand om muggeneitjes
in je lichaam te houden en de larven zich door de huid een weg naar
buiten te laten vreten? Wat bezielt iemand om het leefgebied van giftige dieren
binnen te treden om ze in de hand voor de camera te presenteren? Om moedwillig
een giftige schorpioen in je arm te laten steken?
In Freeks Wilde Wereld zie ik eigenlijk maar één plek steeds
wilder worden.
En met de afloop van Bonifatius in het achterhoofd: waar houdt
het op?
Reacties
Een reactie posten