Het is nu tijdje geleden dat ik In Europa van Geert Mak
gelezen heb, maar toch denk ik regelmatig nog aan dat boek. Omdat de vorige
eeuw razend interessant is, omdat Europa zo interessant is, omdat Geert Mak zo interessant
schrijven kan.
Ergens in het boek, ik weet niet meer precies waar, haalt
Mak het boek Botsende Beschavingen van Samuel Huntington aan, waarin een
theorie wordt gesteld dat culturele en religieuze identiteit van mensen de
belangrijkste bron van conflict wordt na de Koude Oorlog. (Het boek komt uit
1996).
Nu gaat Geert Mak er verder niet zo op in, maar hij haalt er
één voorbeeld uit die treffend is voor Europa. In het midden van ons continent
loopt een soort zachte grens, of liever een soort breuklijn. Aan de ene kant
ervan, de onze, wordt er nette filterkoffie gedronken en aan de andere kant
koffie met drab. En dat zegt iets over beide kanten van Europa.
Ik moest daar toch even aan denken toen ik vanochtend koffie
uit mijn eenpersoonsapparaatje liet pruttelen.
Laatst leerde ik dat het in de Turkse cultuur best een ding
is om toekomst te voorspellen aan de hand van koffiedrab. Kahve fali,
noemen ze dat daar. Letterlijk vertaald: toekomstkoffie. Geinig toch.
Mocht je de theorie van Huntington aannemen, dan staat ons
nog wat te wachten. Of is dat wat Poetin nu juist drijft? Hoe loopt het af, wat
is het volgende?
Dat blijft, voorlopig, koffiedikkijken.
Reacties
Een reactie posten