Wij, Nederlanders, zijn ontzettend goed in onderwerpen uitkiezen om er een soort van nationale strijd van te maken. Herinneren jullie nog de Dominomus? Aan het begin van deze eeuw vloog er een vogeltje een sportzaal binnen waar net tientallen mensen diepgeconcentreerd steentjes op een rij hadden gezet. Dat vogeltje zorgde met zijn gefladder ervoor dat er een steentje omviel, waarna er nog een steentje omviel, en nog een, want zo werkt dat met domino, waarmee uren arbeid in minder dan een minuut omviel.
Het vogeltje werd afgeschoten. Dat had nooit mogen gebeuren,
vonden vogelliefhebbers en alle andere mensen die de natuur een warm hart toedragen.
Het was nodig, want anders zou het hele domino-evenement niet door kunnen gaan,
zeiden de mensen die er zo hard voor hadden gewerkt. Wie maakt zich nou druk om
één zo’n vogeltje?
Het werd - één van de voorbeelden die in een rijtje passen
van - een nationale discussie over zaken die eigenlijk niet heel erg belangrijk
zijn, maar waar wel van alles op wordt geprojecteerd. Want is het eigenlijk wel oké
om een weerloos diertje af te schieten? Ook al zorgt hij onbedoeld voor een
kleine catastrofe? En waarom schieten we überhaupt wilde dieren af? Afijn, hoe een kille dood van een weerloos huismusje kan leiden tot een andere blik op de
wereld. Genoeg over de mus.
Want dit gaat over de wolf. Die had laatst een kindje
gebeten, gelukkig had de wolf het kind daarbij niet ernstig verwond. Opnieuw de
vraag: is er ruimte in Nederland voor de wolf? Nee, zeggen mensen die hun
schapen doodgebeten terugvinden: de wolf is een wild en gevaarlijk dier die bovendien
ruimte nodig heeft wat Nederland niet bieden kan. Ja, zeggen mensen die opkomen
voor de natuur en alle schepsels die ze herbergt: de wolf kwam hier eeuwen geleden
al voor en dus behoort Nederland tot zijn leefgebied.
Bovenstaande discussie wordt steeds heviger gevoerd. De wolf,
want het gaat altijd over dé wolf, nooit wolven, is daarmee zo’n typisch Hollands Heet Hangijzer geworden.
Bij BNNVARA is de redactie op vakantie. Komkommertijd in
Nederland, weinig content om te maken en te delen. In een poging de wolvendiscussie
– doet ’t altijd goed - de onlinewereld in te knallen plaatsten ze een post,
van de wolf, met daaronder de stelling: de wolf hoort niet thuis in Nederland. Eens
of oneens?
De post kwam voorbij na een lange, drukke werkdag. Ik lag
half in de bank, was moe en misschien wat geïrriteerd - bovenal verveeld. Het
was een impuls, vergeef het me, in mijn hoofd klonk het grappiger dan dat het
uiteindelijk op het scherm stond. Vooruit, met de billen bloot. Ik tikte: de
wolf moet terug naar zijn eigen land.
Die kreet - de wolf is inwisselbaar - hoor je de
laatste tijd zoveel.
@cozylivingvibeshomes reageerde: onnozelaar.
Daarna @BNNVARA: Waar naartoe? Natuurmonumenten
zegt: ‘de wolf leefde ooit in vrijwel heel Europa’, en hoort dus van oudsher
ook hier thuis.
Hier wilde ik eigenlijk al reageren dat het maar een flauw
grapje betrof. Daarbij wilde ik tikken: ‘Joost Klein zegt: het is een wereld
zonder grenzen (hartje)’. Maar ik durfde niet meer.
@stefgoedhart.nl: hij is juist net terug in z’n
eigen land (omgekeerde glimlachende emoticon).
@adriefoto: Nou nog nooit zoiets onzinnigs
gelezen! (drie lachende emoticons op een rij, met traantjes uit de ogen).
@bbrritttt: Dit is zijn land (wolf en hartje).
Inderdaad. Onnozel, onnodig en bovendien ontzettend flauw.
Ik kreeg spijt van de opmerking en maakte daarna de fout opnieuw te reageren.
@jmzwaan: het was maar een flauw grapje luitjes.
Een keutel, hoe flauw ook, hoor je eigenlijk niet meer in te
trekken.
@suusjeeee__ (met Bij1-banier in de profielfoto): flauw
en met een rasistise ondertoon. Flauwe grapjes zijn al regelmatig niet echt
grappig. Grapjes die rasistis zijn al helemaal niet.
Hier dreigde het te ontsporen.
Even overwoog ik nog om te reageren met: *racistisch.
Dat zou pas écht flauw zijn geweest.
@jurgenhouwers: volgens mij drijft dit grapje
juist de spot met racisten. Ik vond hem eigenlijk wel leuk.
Daar bleef het bij, en gelukkig maar. De dag was voorbij, er
was weer iets anders waar online Nederland zich druk over maken kon. Instagram
kan ik weer zonder zenuwen openen.
Paar dingetjes die ik meeneem uit deze week:
-
Trap nooit in uitdagende polls op sociale media.
Ze zijn niet bedoelt om een serieus gesprek te voeren en op verdraagzame wijze gedachtes
uit te wisselen. Dat hele sociale media niet.
-
Blijf ver, ver weg van de wolf.
-
Tik nooit zomaar een primaire gedachte neer op
internet, je eigen blog daargelaten. Helemaal niet als je grappig wilt doen.
-
Een flauw grapje blijft vaak grappiger in je
hoofd dan wanneer je het terugleest op een beeldscherm.
-
Blijf weg van HHH’s als
je er verder niks zinnigs over te zeggen hebt.
-
Reageer sowieso nergens op als je niks
zinnigs te melden hebt.
-
Is een dier bij zijn poten grijpen om identiteitspolitiek
te bedrijven eigenlijk ook geen vorm van dieronvriendelijkheid?
Wat werkt het toch helend om het allemaal eens op papier te
zetten! En wat een nieuwe inzichten om het weekend mee in te gaan! Heerlijk,
dat bloggen! Zou ik vaker moeten doen.
Fijn weekend mensen!
Overigens, Neerlands bekendste vogel op Pino na, de Dominomus, is nog steeds te bewonderen in Natuurhistorisch Museum Rotterdam.
Reacties
Een reactie posten