Doorgaan naar hoofdcontent

#121 hondenhoop

Toen ik vanmiddag mijn werkplek verliet strompelde ik over het volgende:

Harmen Visserplein, Emmeloord

We zien hier een flinke bolus, waarschijnlijk het product van een hond, gedraaid op een grasperkje vlak voor de ingang van een werkplek voor mensen met een verstandelijke beperking. Tot zover de locatie en het probleem.

Wat in het oog springt is dat hartje, boven op een stokje. Dat is wat de aandacht trekt. De bolus, hoe omvangrijk hij dan ook is, zie je makkelijker over het hoofd. Door het hartje krijgt het meteen iets positiefs, iets gezelligs. Terwijl, aan het bijproduct van een viervoeter zit weinig gezelligs aan.

Dan dat vlaggetje. In een groene cirkel staat een poepende hond afgebeeld. Ik had voor de kleur rood gekozen, als ik diegene was die het geplaatst had. Groen is juist aanmoedigend. Het staat voor positiviteit. Voor eco en bio.  

Opruimen graag! Dat klinkt dan weer passief-agressief. Precies zoals bordjes en briefjes behoren te zijn. Netjes uitgevoerd.

Op de terugrit bleef ik me afvragen: wie zet zo’n bordje neer? Wie spoedt zich bij het treffen van een hondendrol huiswaarts om zo’n bordje op te halen? Wie steekt er moedwillig een stok in hondenpoep? Wat is dat voor type mens? Zou diegene ’s avonds nog komen controleren of het daadwerkelijk is opgeruimd?

En wat ik me afvraag: wat kost nu eigenlijk meer moeite? Om zo’n bordje neer te planten of om een boterhammenzakje te halen en de drol op te rapen?

Overigens voelde ik me niet geroepen om enige vorm van actie te ondernemen.

Hondenpoep, ellekelle. 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...
Een reactie posten
Meer lezen

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...
Een reactie posten
Meer lezen

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...
Een reactie posten
Meer lezen