Doorgaan naar hoofdcontent

#123 Lachen met Stalin II

Bij het plaatsen van de vorige blogpost schoot me een tweet in gedachten die ik maanden geleden eens tegenkwam. Iemand had een foto geplaatst van een boekje waarin, veelal ondergrondse, moppen uit de Sovjetunie is verzameld. Bij iedere x aantal vind-ik-leuks zou hij een mop delen uit het boekje.

Bron: @john_ennis_btc

Hieronder deel ik een vijftal moppen die mij wisten te bekoren.  

A chambermaid in a Moscow hotel came upon a tourist watering flowers in his hotel room.
   ‘Please don’t water the flowers,’ she implored, ‘the microphones will rust.’

Josef Stalin wanted to get a true picture of what people thought of him so he went incognito into a movie theater. 
   After the feature a newsreel came on which naturally highlighted him in every scene. All the people in the theater stood up amid thunderous, unrelenting applause. Stalin modestly remained seated.
   After a few moments the man next to him nudged Stalin and said: ‘most people feel the same way you do, comrade. But it would be safer if you stood up.’

Two friends meet on a Moscow street.
   ‘Hello, how are you doing?’
  ‘Just fine, thanks. A lot better than tomorrow.’

 An intellectual in Moscow owned a parrotwhich he taught a variety of subjects. One day the parrot flew out an open window and disappeared.
   The intellectual searched frantically around the city and finally hurried to KGB headquarters.
   ‘Why do you tell us that your parrot escaped?’ an official asked. ‘We don’t have it.’
   ‘I know, comrade Commissar,’ the intellectual said. ‘But I’m sure it will turn up eventually and I just want to assure you that I don’t share its political opinions.’

 A citizen was running through the streets of Leningrad shouting ‘Chernenko is an idiot! Chernenko is an idiot!’ He was immediately apprehended.
   The People’s Court sentenced him to 23 years in a labor camp.
  ‘Why 23 years?’ the perplexed citizen asked. ‘The sentence for slander is only three years.’
  ‘Three years for slander,’ the Prosecutor replied, ‘and 20 years for revealing a state secret.’

Geestig, wel?

Vergeet niet: ze waren indertijd levensgevaarlijk!

Geert Mak, daar is ‘ie weer, mocht ooit bij DWDD over zijn boek Grote Verwachtingen praten. De eerste helft van het interview zat hij met een enorme poppenkop van Poetin op zijn schoot, afkomstig uit de Russische variant van Spitting Image. Dat programma was het eerste wat onder zijn bewind werd verboden. Dat beeld spookt zo nu en dan nog wel eens door mijn hoofd. Grote leiders zijn vaak bijzonder kleingeestig van aard. En doodsbenauwd voor satire en andersoortige humor.


Reacties

Populaire posts van deze blog

#145 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#144 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...

#155 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...