Doorgaan naar hoofdcontent

#123 Lachen met Stalin II

Bij het plaatsen van de vorige blogpost schoot me een tweet in gedachten die ik maanden geleden eens tegenkwam. Iemand had een foto geplaatst van een boekje waarin, veelal ondergrondse, moppen uit de Sovjetunie is verzameld. Bij iedere x aantal vind-ik-leuks zou hij een mop delen uit het boekje.

Bron: @john_ennis_btc

Hieronder deel ik een vijftal moppen die mij wisten te bekoren.  

A chambermaid in a Moscow hotel came upon a tourist watering flowers in his hotel room.
   ‘Please don’t water the flowers,’ she implored, ‘the microphones will rust.’

Josef Stalin wanted to get a true picture of what people thought of him so he went incognito into a movie theater. 
   After the feature a newsreel came on which naturally highlighted him in every scene. All the people in the theater stood up amid thunderous, unrelenting applause. Stalin modestly remained seated.
   After a few moments the man next to him nudged Stalin and said: ‘most people feel the same way you do, comrade. But it would be safer if you stood up.’

Two friends meet on a Moscow street.
   ‘Hello, how are you doing?’
  ‘Just fine, thanks. A lot better than tomorrow.’

 An intellectual in Moscow owned a parrotwhich he taught a variety of subjects. One day the parrot flew out an open window and disappeared.
   The intellectual searched frantically around the city and finally hurried to KGB headquarters.
   ‘Why do you tell us that your parrot escaped?’ an official asked. ‘We don’t have it.’
   ‘I know, comrade Commissar,’ the intellectual said. ‘But I’m sure it will turn up eventually and I just want to assure you that I don’t share its political opinions.’

 A citizen was running through the streets of Leningrad shouting ‘Chernenko is an idiot! Chernenko is an idiot!’ He was immediately apprehended.
   The People’s Court sentenced him to 23 years in a labor camp.
  ‘Why 23 years?’ the perplexed citizen asked. ‘The sentence for slander is only three years.’
  ‘Three years for slander,’ the Prosecutor replied, ‘and 20 years for revealing a state secret.’

Geestig, wel?

Vergeet niet: ze waren indertijd levensgevaarlijk!

Geert Mak, daar is ‘ie weer, mocht ooit bij DWDD over zijn boek Grote Verwachtingen praten. De eerste helft van het interview zat hij met een enorme poppenkop van Poetin op zijn schoot, afkomstig uit de Russische variant van Spitting Image. Dat programma was het eerste wat onder zijn bewind werd verboden. Dat beeld spookt zo nu en dan nog wel eens door mijn hoofd. Grote leiders zijn vaak bijzonder kleingeestig van aard. En doodsbenauwd voor satire en andersoortige humor.


Reacties

Populaire posts van deze blog

#112 terug Europa in

In Europa – proloog Als ik de vraag zou krijgen welk boek hét beste geschiedenisboek ooit is, zou ik meteen naar de boekenkast lopen om er een dikke pil uit te pakken. Er bestaan zoveel mooie, goede en interessante geschiedenisboeken (en stripboeken), maar ééntje steekt daar toch wel echt met kop en schouders bovenuit. En het is dit jaar 20 jaar geleden dat het boek uitgebracht werd. Het beste geschiedenisboek ooit blijft, in mijn optiek, In Europa van Geert Mak. Europese Steinbeck Geert Mak is geen historicus, zoals hij dat zelf vaak op bescheiden toon benadrukt. Hij is een journalist. Maar dat juist die twee dingen, journalistiek en geschiedkunde, bijzonder goed samengaan, heeft Mak met zijn In Europa bewezen. Er is geen ander boek als dit boek. Het zijn twee reizen die Mak hier maakt: eentje door het Europa van 1999 en eentje door die hele akelige, spannende, bewonderingswaardige en dynamische twintigste eeuw. Hij liet zich er voor inspireren door John Steinbeck, een Amerika

#53 Hompelvoet

In een van de eerste blogpost dit jaar schreef ik dat ik terug zou komen op wat ik vond van het boek De verworvenheden – of hoe je iemand wordt die ernaar verlangt op het eiland Hompelvoet te zijn. Het boek had ik voor mijn verjaardag gekregen en ik zag er naar uit om het te lezen, want ik had het ergens voorbij zien komen in een boekenrubriek en het had me nieuwsgierig gemaakt. En ondanks het mooie Engelse spreekwoord wat ik hier in het Nederlands zal tikken (want staak de verengelsing!), namelijk dat je een boek niet op zijn omslag moet beoordelen, trok dat kartonnen opdienblaadje me ontzettend aan. Ik had wat tijd nodig om over het boek na te denken. Dat doen weinig boeken. En de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog steeds niet uit ben wat ik ervan vind. Maar ja, is ergens iets van vinden per se noodzakelijk? Wanneer heb je pas echt iets over iets te zeggen? Dat vraag ik me steeds meer af na het lezen van het boek. Tijdens het lezen van het boek raakte ik wat geërgerd

#42 tips voor je leesuitdaging

In navolging van een eerdere blogpost wil ik graag iets rechtzetten. Een readingchallenge, ik blijf zelf liever spreken van een leesuitdaging, is lang zo´n gek idee nog niet. Het is juist leuk en goed om jezelf een doel te stellen. En als je van nature geen lezer bent, maar er toch graag mee wil beginnen, dan is een uitdaging een hele mooie manier. Heb je ook als voornemen meer te gaan lezen? Begin dan met de onderstaande tips. Tip 1: zoek niet meteen boeken uit die 'je gelezen moet hebben’. Mensen die wat vaker een boek lezen kunnen soms dolenthousiast zijn wanneer ze net een goed boek uit hebben. Maar dat zijn mensen die vaak hun portie al gehad hebben en op zoek zijn naar hogere literatuur. Van die dikke pillen in romanvorm waarin de hoofdpersoon een diepgeworteld conflict met zichzelf ervaart en gebukt gaat onder de afwezigheid van een vaderfiguur ofzo. Saaai!  Lees gewoon lekker wat je interessant lijkt! Dat kunnen ook boeken zijn met kleine verhalen of een reisve