Doorgaan naar hoofdcontent

#139 leuke week

 

Fotograaf: Jeffrey Korte Media uit Emmeloord 

Het is een leuke week.

Maandagavond was er de Boekenweekavond. Dit jaar verliep de organisatie ervan anders dan normaal. We moesten op zoek naar een datum buiten de Boekenweek en een andere locatie dan het theater, waar de Taalquiz en ‘literaire ontmoeting’ altijd plaatsvindt. In een koortsachtige zoektocht naar een andere zaal in Emmeloord, besloten we de Boekenweekavond dit jaar in de bibliotheek te houden. Waarom ook niet? Welke plek is beter om de 90e Boekenweek te vieren dan tussen de boeken?

De taalquiz zat weer goed in elkaar, met een onderdeeltje dictee, onderdeeltje dichtkunst en een onderdeeltje dialecten. Het onderdeel afko’s, afkortingen, was mijn favoriet.

Na de quiz was het tijd voor een lezing van Joris van Casteren. Bekend van boeken als Lelystad, Het been in de IJsel, Moeders lichaam en zijn laatste werk: De mensheid zal nog van mij horen. In dat boek laat hij anonieme stemmen uit een dagboekarchief ‘zingen in een koor’.

Het is niet vaak dat ik boeken naar overleggen meeneem voor ‘het inspiratierondje’, maar zelden heb ik een boek met zoveel plezier gelezen. De opgetekende levensverhalen zijn soms vrolijk, soms schrijnend, maar vaker nog verbazingwekkend. Zijn werk biedt een blik op hoe de Nederlandse samenleving de afgelopen decennia in rap tempo is veranderd.

Na de lezing de prijsuitreiking. Na het opruimen nog een kleine nazit met de betrokken collega’s. Het voelde als een kleine, gezellige, teambuilding.

Gisteravond hadden we Scab Skoel in de bibliotheek op Urk. Samen met een redactieteam denken we na over het thema, welke gasten we daarbij uit kunnen nodigen en welke onderwerpen we willen bespreken. Het is altijd leuk, en soms ook een beetje spannend, om te zien hoe zo’n avond zich ontvouwt. Gister ging het over ’80 jaar vrijheid’. Hoe werd de oorlog op Urk beleefd? Wat kregen de Urkers mee van de oorlogspropaganda? Pieter Hoekstra nam ons mee naar een tijd die verdraaid hard na-echoot in de onze. Ook bij het panelgesprek werden interessante thema’s aangesneden. Het thema leeft op Urk. Ik kan van harte de column van Scab-collega Marjanne Foppen aanbevelen, als het goed is kun je hem vanavond lezen in de plaatselijke krant.

Er is overigens nog geen Scabavond voorbijgegaan zonder dat ik onder de indruk was van hoeveel kennis, kunde en bijzondere verhalen er op Urk aanwezig zijn.

En dan vandaag: vandaag is het precies 80 jaar geleden dat Urk en de Noordoostpolder werden bevrijd van de bezetter. Vanmiddag zal een schrijfster uit het zuiden haar polderroman overhandigen aan de polderburgermeester, in de avond zal het themajaar worden gestart met een herdenking bij het Onderduikersbankje op het Harmen Visserplein en daarna hebben we een lezing van de betrokken Vollenhovense erfgoedhouder Henk van Heerde – over het onderduikersparadijs, Harmen Visser en de vliegtuigenoorlog boven de polder. De merkwaardige beginjaren van de Noordoostpolder kortom.   

En morgen: morgen is het goede vrijdag. De bieb zal wat eerder haar deuren sluiten. Een vrije avond. Ook wel eens lekker.

De Skab Skoel over 80 jaar vrijheid is terug te kijken via deze link:



Reacties

Populaire posts van deze blog

#209 de Trumpweek

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen afgelopen week maakte nauwelijks indruk. Op mij noch op de mensen om me heen. Zelfs op sociale media is het behoorlijk rustig. In dat malle grote land is Donald Trump herkozen als president.    ‘Trump is weer president he,’ zei een collega terloops.    ‘Tsja, het is allemaal wat,’ antwoorde ik.    En daarmee was de bespreking van de verkiezingsnacht afgehandeld. Terwijl bij iedereen de alarmbellen af zou moeten gaan – Trump is een lont in een akelig gevaarlijk hoopje buskruit – gebeurt dat niet echt. Tenminste, ik heb het niet meegekregen. Misschien omdat mijn sociale-mediaconsumptie ook niet meer is wat het was. De fratsen van die andere halve zool, Elonnetje Musk, zorgt ervoor dat ik steeds minder zin heb om op die grote X te tikken. Na een tijdje merk je dat je er niks aan mist ook. Maar goed, we hadden het over de Amerikaanse verkiezingen. Iemand waar ik af en toe mee samen werk is een aantal jaar terug me...

#219 Ranking de logo's

Vanochtend hoorde ik onderweg naar werk in het nieuwsbulletin van Radio2 de ophef voorbijkomen over het nieuwe logo van de Gemeente Urk. Kom op jongens, het is toch een kostelijk plaatje?  Omdat de ambtenaren van de NOP weer aan het werk zijn gegaan, was het zoeken naar een plekje. Mijn Toyotaatje (de meeste Toyota's per inwoners!) parkeerde ik naast een busje van de gemeente. Pas toen viel het logo van de NOP mij op. Was ik al wel bekend mee natuurlijk, maar een mens kijkt nu eenmaal anders naar zaken als hij net uit een dorp vol ophef komt puffen. Laten we de logo's van de andere Flevolandse gemeenten eens van dichtbij bekijken. En laten we er meteen een ranglijstje van maken.  Gemeente Almere Slogan: Het kán in Almere! Het logo van de gemeente Almere springt meteen in het oog. Hier is groots uitgepakt. Er wordt ook prettig gespeeld met het perspectief, waardoor je pas na een tijdje kijken een grote A ontwaart. Groots, maar plat. Almere samengevat. Had wel wat meer creativit...

#208 De mensheid zal nog van mij horen

Mag je een boek bejubelen alvorens je hem uitgelezen hebt? Ga het toch doen. In de podcast Radio Romano, een voortzetting van de Krokante Leesmap, werd het nieuwe boek van Joris van Casteren getipt. Bekend van titels als Lelystad, Het been in de IJssel en Het zusje van de bruid. De titel van dat boek over de man die jarenlang zijn overleden moeder in huis bewaarde heb ik zo snel niet paraat. Lelystad was een toffe leeservaring, kan niet anders zeggen. Zijn manier van schrijven - kort en afstandelijk en juist daardoor ironisch – trok me in een mum van tijd door dat hele boek heen. Van Casteren heeft een oog voor het menselijk tekort, en er is niets mooiers dan het menselijk tekort. Even zonder gekheid, de boeken van Van Casteren zijn niet enkel droog of grappig. Vaak juist een beetje luguber. Zoals Het been in de IJssel, wat gaat over, nou ja, een gevonden menselijk been in de IJssel. Dat boek is een zoektocht naar de eigenaar van dat been, wat hem uiteindelijk helemaal naar Duitsland l...