In Libanon ligt het stadje Byblos. Het telt zo rond de 44.000 inwoners. Omdat het aan de Middellandse zee ligt heeft het stadje een haventje. Verder gebeurt er niet zoveel.
Dat was vroeger anders. Al in de bronstijd was de haven één van
de belangrijkste in de Levant. Vanuit Byblos ging er cederhout naar Egypte, en
vanuit daar kwam papyrus terug. De Grieken waren dol op papyrus en wisten hun
weg naar Byblos te vinden. Ze kochten daar papyrus in hele bulken. En vanwege
de plek waar ze het kochten, kregen zulke bulken papyrus de naam Biblion.
Dit woord ging ook ‘geschrift’ of ‘boek’ betekenen, toen ze op een zeker moment ontdekten dat
papier inbinden misschien handiger is dan oprollen.
Biblion. Klinkt het al bekend?
De Romeinen zouden het later verbasteren tot Biblia,
toen een zeker boek met een opvallende verzameling aan verhalen steeds
populairder werd.
Bijbel, Bible, Bibel, Bibbia of bíblia; alle titels van
dit boek komen hier vandaan.
Het woord bijbel betekent dus eigenlijk niets anders dan ‘verzameling verhalen’
of ‘verzameling boeken’.
Een verzameling boeken vind je tegenwoordig dan weer in een
bibliotheek, en dat is precies wat het woord zelf betekent. Bibliotheek =
verzameling boeken.
Bijbel, bibliotheek, de woorden zijn allebei terug te leiden
tot Byblos. Een simpel Libanees havenstadje aan de Mediterrane.
Ik denk dat Byblos hiermee de meest vaak genoemde stad op
aarde moet zijn.
Ik kende Byblos niet. Ik leerde het in de podcast De Podcastlas,
in een aflevering over Libanon. En ik ben dol op dit soort weetjes.
Weetjes waar je in de dagelijkse praktijk misschien niet
veel aan hebt, maar waarmee je, zoals Alle Geschiedenis Ooit altijd begint, op
feesten en partijen hoge ogen kunt gooien.
Reacties
Een reactie posten