Donald Duck Weekblad had plotseling een website. Het werd aangekondigd op de voorpagina van een nummer, met op de cover de kop van Donald tussen digitale nulletjes en eentjes. Ik klom direct achter de computer. Computeren was toen nog iets waar je echt voor moest gaan zitten. We hadden zo’n gammel computermeubel in de woonkamer staan, zoals die in de jaren ’00 in iedere woon- of zolderkamer te vinden waren. De tijd tussen het indrukken van de aan/uitknop en het tevoorschijn komen van groene Microsoft-heuvels duurde eindeloos. Een computer opstarten was een kwellende oefening in geduld – zeker als je de nieuwe website van Donald Duck wilde zien.
De website was geweldig: het huis van Donald Duck, met op de achtergrond het standbeeld van Cornelis Prul en het geldpakhuis van Oom Dagobert. Het leuke ervan was dat alles interactief was. Bewoog je met je muis over een tuinslang, dan begon die te kronkelen en te sproeien. Bewoog je over een raam, dan begon het te klapperen. Dat soort geintjes.
Dit herinner ik mij allemaal, en tegelijkertijd vraag ik mij ernstig af hoe betrouwbaar die herinneringen zijn. De website van Donald Duck bestaat namelijk niet meer in haar oorspronkelijke vorm. Weg, heengegaan, is niet meer. En dat is doodzonde: ik had er graag nog eens willen rondneuzen. Ook de site van Studio Vandersteen, die ik regelmatig bezocht, bestaat in zijn geheel niet meer.
Terwijl ik dit tik, bedenk ik dat ik de uitdrukking ‘een website bezoeken’ al lang niet meer heb gebruikt. Net als het werkwoord ‘computeren’, dat ik nauwelijks nog iemand hoor gebruiken. Even computeren – dat was iets waar je echt voor ging zitten.
Met het verdwijnen van zulke sites laten we toch ook een stukje internethistorie door onze handen glippen. En niemand vindt ze ooit nog terug. Eigenlijk zou er een soort websitekerkhof moeten komen, waar je in een nostalgische bui nog eens de websites uit je jeugd kunt bezoeken. Laten we het een websitemuseum noemen, dat klinkt wat aardiger. Misschien bestaat het al, maar ik heb er geen weet van.
Gelukkig bestaan er nog sites die iets van die digitale magie behouden hebben. Zo heeft de site van de podcast De Grote Podcastlas een feitjesgenerator, die met iedere klik op de knop een willekeurig feitje van een willekeurig land uitspuwt. Wist je trouwens dat in Colombia meer vogelsoorten voorkomen dan in Europa en Noord-Amerika samen?
Of dat ongeveer 85% van de Somaliërs gebruikmaakt van mobiel geld? Ze hebben de ambitie uitgesproken om het eerste cashloze land ter wereld te worden.
En dat de bijgelovige dictator van Myanmar, Ne Win, een waarzegster bezocht die hem vertelde dat al het slechte van links kwam? Van de ene op de andere dag ging Birma aan de rechterkant rijden.
En zo verder, en zo verder. Bezoek eens de site en de feitjesgenerator, en laat je verrassen door allerhande weetjes.
Kan prima op je mobiel natuurlijk, maar je zou – voor de leuk – ook je laptop of pc ervoor kunnen opstarten. En er eens lekker ouderwets voor gaan zitten.
![]() |
In memoriam: www.studiovandersteen.be |
Reacties
Een reactie posten