Vreemde Tekeningen. Goede titel, klinkt lekker, maakt nieuwsgierig. In ieder geval trok het mijn aandacht, toen ik het voorbij zag komen in de bieb. En inderdaad: op de cover staan vreemde tekeningen. In een apart rechthoekje: de Japanse mysterie horror sensatie.
Dit moet een beetje als The Ring zijn, was mijn verwachting,
of Ringu, zoals het Japanse origineel heet. Beetje vreemd, beetje spooky,
beetje mysterieus - maar wel lekker. Ik had wel trek in zo’n sfeertje.
Pas gaandeweg het lezen, toen ik wat meer informatie opzocht
over de auteur, ontdekte ik dat ik inderdaad met een sensatie te maken had. Uketsu,
zoals de auteur zichzelf noemt, is een anonieme YouTuber die in een zwart pak
en zelfgemaakt wit masker allerlei malle filmpjes maakt en verhalen deelt op
internet. Had het helemaal gemist, deze sensatie die nu zijn eerste boek heeft
uitgebracht en voor het gemak maar meteen in 33 verschillende talen is
verschenen. Op YouTube zijn meerdere reviews en zogenoemde reactionvids
te zien.
En wat doe je als je een schrijvende internetsensatie bent? Een
boektrailer uitbrengen. Zie hieronder.
Vreemde Tekeningen
Het boek bevat een viertal verhalen die allemaal draaien om
enkele of serie tekeningen. Zo luidt de titel van het eerste hoofdstuk: Tekening
van een vrouw staande in de wind.
Dat prikkelt de nieuwsgierigheid, nietwaar.
Twee studenten ontdekken tijdens hun studieclubje een oude
weblog van een zekere Kenta. Met die blog is iets merkwaardigs aan de hand.
Kenta, die schrijft over de dagelijkse beslommeringen en updates geeft over
zijn ‘afwisselende leventje’, plaatst een blog waarin hij deelt dat zijn
vriendin Yuki zwanger is.
Yuki maakt in aanloop naar haar bevalling tekeningen, die ze
‘toekomstbeelden’ noemt. De eerste is een baby in een soort kerstpak. De tweede
is een kleuter. De derde een vrouw, staande in de wind. De vierde is een
volwassen man. En tenslotte is de vijfde tekening een oude vrouw, biddend op
haar knieën.
De blogger presenteert ze als een tekening van hun baby, hun
baby als kleuter en hun baby als volwassene. Maar de twee studenten vinden de
nummering die Yuki aan de tekeningen heeft meegegeven merkwaardig, en ook de
blogs zelf kloppen niet helemaal. Waar de eerste blogs optimistisch waren, is
de laatste luguber.
‘Aan mijn allerliefste’ 28/11/2012
Na vandaag stop ik met dit blog.
Omdat ik het geheim van de drie tekeningen heb ontrafeld.
Ik kan niet bevatten welk leed jij met je hebt meegedragen.
Ik begrijp niet hoe groot de misdaad is die jij hebt begaan.
Ik kan je niet vergeven. Ondanks dat blijf ik van je houden.
Kenta
Genoeg ingrediënten voor een puzzel die je als lezer
opgelost wilt zien. Wat is hier gebeurd? Wat betekenen de tekeningen en welke
boodschap ligt erin verborgen?
Zo is ieder verhaal gebaseerd rond een tekening, en al die
verhalen komen samen in een waanzinnig spannende ontknoping. Tenminste, dat is
de belofte van de auteur.
Japans
Het boek is vanuit het Japans door Geert van Bremen naar het
Nederlands vertaald. Dat lijkt me een pittige klus. De omgangsvormen en manier
van uiten zijn in Japan een stuk anders dan hier, en je moet dan toch een toon
vinden die Nederlandse lezers weet aan te spreken.
Misschien is het de Japanse vertelcultuur, maar het boek
bevat veel dialoog, veel handelingen en waaroms en daaroms. Over
de gedachten, gevoelens en innerlijke drijfveren krijgen we nauwelijks wat mee.
De schrijfstijl doet soms wat eenvoudig aan. Bijvoorbeeld:
‘Zeg, juf! Waarom is Yuta er niet?’
Het was Miu Zonezawa. Miu en Yuta
zaten naast elkaar, en zodoende ontfermde Miu zich over hem. Yuta was daar niet
altijd van gediend, en soms stond dat op zijn gezicht te lezen. Maar hij geen
hekel aan haar en ze konden het goed met elkaar vinden.
Communicatie verloopt in Japan nu eenmaal anders dan hier en
emoties zullen misschien op andere wijze geuit worden dan men hier gewend is.
De personages slaan geregeld hun ogen neer, excuseren zichzelf en er wordt wat
afgebogen. Zelden werden moorden zo beleefd gepleegd als in dit boek.
Uitleg
Uketsu legt zijn verhaal dan ook nog weer eens uit in aparte
tekeningen. Vaak zijn het tabellen, simpele weergaven van de omgeving, of
simpel vormgegeven handelingen van personages. Waar dat in het begin geinig is,
gaat het op ten duur tegenstaan. Als lezer wil je puzzelstukjes, natuurlijk, en
als al die plotlijnen ingewikkeld worden is het fijn dat je weer even overzicht
krijgt. Maar Uketsu geeft bijna bij alles een simpele weergave van zijn tekst.
Door informatie te geven (plaats, verdachten, tijdstip), snapt de lezer heus
wel hoe een onderzoeker een mogelijk verloop van een moord uitvogelt. Dat wordt
allemaal weergegeven in tabelletjes en schemaatjes, tot vervelens aan toe.
Tekeningen
Het is wel geinig dat het boek naast een blog om tekeningen
draait. Een personage uit het boek dat psychologe is en een tekening van een
kind analyseert: ‘Wij volwassenen kunnen tekenen wat we met onze ogen zien, een
“reëel object”, maar kinderen tekenen iets dat ze in hun hoofd hebben, een
“imaginair beeld”. Eigenlijk net als kunstenaars. Ze zeggen wel dat ieder kind
een kunstenaar is, en eigenlijk is dat niet eens zo heel ver bezijden de
waarheid’.
Helemaal mee eens.
En verder: is het boek dé mysterie horror sensatie? Neuh,
dat niet.
Een aangename mysteriethriller dan, vooruit.
Of laat ik deze blogpost anders samenvatten in een tekening,
passend in de stijl van Uketsu:
Reacties
Een reactie posten