#131 een paar dagen Istanboel

Het bed slaapt voor geen meter. Althans, mijn bed, want mijn reisgenoot slaapt iedere ochtend een gat in de dag. Bij het krieken van de dag ben ik er maar uitgeklommen om een kopje koffie te scoren in het centrum van het eiland. Op Büyükada, waar we nu zijn, start alles pas laat op. Eén cafeetje is wel vroeg open. We hebben er eerder oude mannen zien kaarten. Een vriendelijke man, met een geweldige snor, heeft een kopje Turkse koffie voor me klaargemaakt. Dat koste nog wel wat werk, van origine wordt de koffie opgewarmd in een koperen pannetje, en met drab en al in een kopje gegoten. In het hotel staat een simpele pot met oploskoffie. That is wel different cook.

Het voornemen was eigenlijk om iedere dag een blog te plaatsen met daarbij foto’s, voor het thuisfront, maar er bestaat ook zoiets als Polarsteps en bloggen zou dubbel werk betekenen. Bovendien is de wifi-verbinding in beide hotels beroerd te noemen, waardoor het uploaden onmogelijk werd gemaakt.

Vorige vakanties deden we vaak per huurauto. We bezochten dan alles wat ons leuk leek en sliepen vaak niet meer dan één of twee nachten op dezelfde plek. Zo maakten we het onszelf mogelijk om verschillende soorten activiteiten te doen én af te breken als we het, geplaagd door een innerlijke onrust, beu werden. Sightseeing in een stad, een heuvel beklimmen, fietsen of luieren aan een strand; we houden het allebei niet langer dan een dag uit.

Dit jaar doen we het anders. Onze bestemming is eigenlijk maar één stad: Istanboel. Vooruit, we hebben de week in tweeën geknipt en verblijven nu al een aantal dagen op één van de zogenoemde Prinseneilanden. Hier hangt een aangenaam vakantiesfeertje en dat is na de hectiek van een metropool ontzettend welkom. Een paar dagen stad. Een paar dagen nietsdoen. Dat was de planning.

Istanboel is een enorme stad. Misschien zelfs wel té groot. Toen we op de boot zaten richting de eilanden en verder van de stad voeren, werd pas duidelijk hoe groot die stad werkelijk is. Eén lange rij wolkenkrabbers en bebouwing, niet duidelijk zichtbaar waar het begint en waar het ophoudt. Als je zoekt naar tips voor je bezoek aan Istanboel worden er vooral wijken genoemd. Bezoek zeker Balat! Sla Karaköy niet over!
Leuke wijken, zeker, maar echte bezienswaardigheden bevatten ze niet. Je hebt er leuke gekleurde woningen uit de Ottomaanse tijd, cafeetjes en winkeltjes. Harstikke leuk om doorheen te dwalen, maar op een zeker moment heb je dat wel gezien. Eigenlijk zijn de wijken hier een opzichzelfstaande attractie. De wijk Eminönü, zeg maar het oude Constantinopel, bevat de meeste attracties als de Haya Sophia en Blauwe Moskee. Je kan er over de hoofden lopen. Er staat nog een obelisk op het voormalig hippodroom, wat resten van de stadsmuren die ooit zo bevreesd werden, en eigenlijk is dat het wel. Voor de rest zijn het vooral winkels, restaurants en schimmige zaakjes die de klok slaat. En heel, heel veel toeristen. Maar dat hindert niet, dat zijn we zelf tenslotte ook.

Ook opvallend is hoe de wijken in Istanboel van elkaar verschillen. In de toeristische gebieden loopt alles door elkaar heen. Ze worden bezocht uit lieden vanuit alle (vooral Islamitische) delen van de wereld. In een wijk als Kariköy komen de Istanboelse jongeren samen om af te spreken in een café. Ze lopen met hippe kapsels, tattoos, oorbellen en hier en daar een piercing in minirok en hippe trainingsbroek. In een wijk als Fatih, waar ons hotel stond, was men wat behoudender. De dames liepen er in hoofdoek en lange gewaden, de heren liepen niet zelden met een gebedskransje in de hand. Toch waren ze allemaal even vriendelijk en altijd bereid onze vragen te beantwoorden. Overigens lijken die twee werelden goed samen te gaan: verschillende keren zagen we groepjes meiden, met en zonder hoofddoek, gezellig samen op stap zijn of een waterpijpje roken.

Istanboel is een stad die een overweldigende indruk kan maken. Half Europees, half Aziatisch en een vleugje Midden-Oosten. Heel die wereld ontvouwt zich aan je als je de Bosporus oversteekt.

We zijn nog op Büyükada. We steken vandaag over naar een ander eilandje. Vanavond sluiten we onze week af en morgen zullen we terug naar de stad om het vliegveld op te zoeken. Nog één dagje genieten van die Turkse gastvrijheid.