Hij gaf regen aan. Toen weer niet. Toen weer wel.
Gelukkig hadden we gisteren al het meeste ingepakt. In de nacht vielen de eerste regendruppels op het tentdoek en na de eerste schrik slaapt het verbazingwekkend lekker.
Huppakee, het bed uit, ontbijten en inpakken die handel.
Het is wonderlijk hoe snel je aan je campingplek went. Het was er zo gezellig, zo huiselijk, maar helaas, we moesten door. De volgende bestemming San Remo.
San Remo was ooit een plek met casino’s, restaurants, strandtenten en bovenal grandeur. Nu is het vooral een gezellige badplaats. We reden door groene heuvels, zagen regenwolken de hellingen kietelen en na de laatste tunnel reden we zomaar de drukte in.
Eerst een bekkien. Aan een haventje vol vissersboten parkeerden we de auto. Het was nog maar de vraag of wel op de camping terecht konden. Er was nog niks geboekt. Daar maakten we ons ook niet zo druk om, in het kader van Jan en Annie zien wel.
Gelukkig was er één plekje vrij. We installeerden de boel, en trokken direct naar het aangelegen privéstrandje. De beloofde regenbui bleef uit. Anneke heeft nog een stukje gesnorkeld, en voor mij was het tijd voor een knippien. Het is evengoed vakantie, nietwaar.
In de avond aten we een voortreffelijke pizza in San Remo. Op de terugweg naar de camping reden we per ongeluk een oude tunnel door, waar nu een fiets,- en wandelpad doorheen loopt en de wielrenners van de Tour de France doorheen knallen.
Morgen gaan we riverwalking doen. Kort samengevat is dat wandelen door een rivier. De waterschoentjes staan alvast klaar. Tenminste, als het door gaat. Want de tour is nog niet bevestigd.
Communicatie gaat hier namelijk op z’n Italiaans.
Reacties
Een reactie posten