JMZWAAN

Eindejaarlijstjes zijn ontzettend leuk. Weet niet precies waarom, maar misschien vooral toch wel omdat je in ieder lijstje iets tegenkomt wat jij gedaan, gelezen, gezien, gehoord hebt en dan denkt: wat leuk, dat heb ik ook meegemaakt. Ik was er een beetje onderdeel van. Zoiets. Afijn, ik probeer hieronder mijn jaar te vangen in wat willekeurige categorieën. Boeken Ansjovis: een boek van culinair journaliste Petra Possel die zich, boven op de dijk, afvroeg waarom de voormalige Zuiderzeekust leefde van de ansjovisvangst en de vis nagenoeg uit Nederland verdwenen is. Wat is het eigenlijk voor vis? En hoe ziet die visserij er nu uit? Een aangenaam persoonlijk reisverslag in een fraai vormgegeven boekje. Ik hou van zulke boeken. Denk ook aan Ananas, van Lex Boon. Boekjes waar je helemaal in op kunt gaan. Mogen er meer van verschijnen. Meer over Ansjovis hier . Achter de Muur: de Duitse Katya Hoyer vond dat er maar eens boek over de voormalig DDR moest komen, want die was er nog nie...

Een tijdje geleden was het hip om aan iemand, vooral mannen, te vragen hoe vaak ze dachten aan het Romeinse Rijk. Nu denk ik met grote regelmaat aan het Romeinse Rijk. Ik denk daar veel aan omdat heel veel dingen om ons heen direct stammen uit dat Romeinse Rijk. Omdat veel woorden in onze taal en de talen om ons heen stammen uit het Romeinse Rijk. Denk bijvoorbeeld aan muur (mura), kasteel (castellum), salaris (salarium). Maar ik denk ook best vaak aan de middeleeuwen. En gek genoeg komt dat door het Romeinse Rijk. De eerste middeleeuwse rijken, zoals het Frankische, zagen zichzelf namelijk als directe opvolger van het Romeinse Rijk, in ieder geval als voortzetting ervan.    Daarbij is het ook een grappige tijd. Denk je aan ´de middeleeuwer´, dan denk je vooral aan vieze ongewassen mensen zonder tanden in hun mond. Maar de gewone middeleeuwer ging gewoon naar het badhuis om zich te wassen en poetsen hun tanden. Fruit en suiker aten ze nauwelijks, de middeleeuwse gebitten ...

De Dominicanenkerk in Zwolle, een prachtig laatgotisch gebouw uit het einde van de 19 e eeuw, heeft een klooster. Dat klooster heeft kloosterochtenden. Wij, mijn moeder en ik, stonden op het parkeerterrein van dat klooster. We zouden hier kerst gaan vieren. Mijn moeder had hier les gehad toen ze haar opleiding deed en de plek had indruk op haar gemaakt. Ik had ooit laten vallen dat ik die plek ook wel eens wilde zien. In de loop naar mijn verjaardag had ze gepolst wat ik wilde doen, we hebben de gewoonte ergens naar toe te gaan, een leuk museum of een tentoonstelling, aansluitend met een lunch. Ze stelde me het volgende voor: in het Dominicanenklooster in Zwolle zou op mijn verjaardag een kloosterochtend gehouden worden. Een soort kerstviering, met daarna dus een gedekte tafel en een leuke activiteit. ‘Klinkt toch kostelijk?’    Het woord kostelijk deed het ‘m voor mij. Het woord kostelijk had me al op vele plekken gebracht waar ik anders nooit geweest zou zijn, laat staan...

Spoilers hoor!   Er is wat om te doen in filmland: Ridley Scott, toch niet de eerste de beste filmmaker, wordt door historici verweten een compleet zooitje van Napoleons leven gemaakt te hebben. Met waarheidsgetrouwheid zal het weinig van doen te hebben, luidt de kritiek. Afgelopen weekend zag ik dan eindelijk Napoleon met eigen ogen.   Het begint al met de opening, als Napoleon staat toe te kijken hoe de kop van Marie Antoinette rolt. Mooi in beeld gebracht, spannende opbouw – je zit meteen in die hele revolutiesfeer – maar met waarheidsgetrouwheid heeft het niets van doen. Napoleon zelf zat op dat moment heel ergens anders.    Of de slag bij Austerlitz. Prachtige cinematografie hoor, maar paarden die bij bosjes door het ijs zakken? Ook niet echt gebeurd.    Of dat Napoleon zijn dominantie toont door een Egyptische piramide aan gort te schieten. Fout, fout, fout!    Of dat Napoleon aan het einde van de film zijn geliefde Joséphine nog b...

Lieve mensen, Ik probeer zo graag te snappen hoe dit zover heeft kunnen komen. Ik wil het waarom zo graag begrijpen. Vandaag heb ik me er stuk over lopen peinzen, maar ik kom er niet uit. Ik denk dat een poging tot het vinden van antwoorden ergens in de volgende drie aanbevelingen zit. Een luistertip, een leestip en een kijktip.  De luistertip:  De ongelooflijke Podcast met Arnon Grunberg https://open.spotify.com/episode/6SjqWYv2peLNwkWf6EVC1T?si=115090eb5c3d4083 De leestip:  De kijktip:  Persoonlijke tip:   Laat je niet gek maken. Blijf bij jezelf. Blijf omzien naar de ander. Heb lief. 

Op een website voor schrijvers staat een verhalenwedstrijd aangekondigd waar iedereen aan mee mag doen. Het thema is Lente. Verder mag het verhaal overal over gaan. Ik probeerde een schrijfoefening. Schrijf het woord lente op en daarna vrij associëren. Gewoon alles lekker opschrijven wat er in je opkomt. Een leuke oefening, omdat je verbanden gaat leggen tussen dingen waar je doorgaans niet ziet. En met een beetje pech kom je uit bij dingen die niets meer met het oorspronkelijke woord te maken hebben. Het is zo wonderlijk hoe het brein werkt. Ik durf het amper: maar hieronder de associatie bij het woord lente. Lente. Pasen, bloesem, licht, groen, dijk, wandelen, lammetjes, bloemen, koeien, wei, fietsen, zon, vrolijk, mooi, opgewekt, hoop, alles komt goed, bos, jacht, konijnen, herten, paarden, camping, windmolens, fotografie, kermis, popcorn, lachen, vrienden, Lange Nering, Emmeloord, polder, tulpen, tulpentoeteren, T-shirt, blote armen, bruine mensen, Turken, Turkse vlag, Erdoga...

  Vorige week begon november. Daaromheen heb je altijd van die feestdagen als Halloween, Allerheiligen en Allerzielen. Dagen die ons in deze streken misschien weinig zeggen, maar Allerheiligen vind ik altijd wel een leuke. Het idee van een kaarsje opsteken spreekt me zomaar aan. Afgelopen zomer was ik in Lissabon en ontdekte ik dat die stad vol zit met bijzondere en mooie verhalen. Eén verhaal, wat zich afspeelt op Allerheiligen (geen mooi verhaal, die bewaar ik voor een andere keer), kun je hieronder ontdekken. Zomaar! Gratis en voor niets! Wat een heerlijke uitvinding is dat internet toch.   Catastrofe  1755. De eerste van November. Zaterdagochtend. Het is een typische novemberochtend voor de stad. Zonnig, de tempratuur nog aangenaam, een strakblauwe hemel. In de nauwe steegjes en verschillende pleinen van Lissabon zijn al processies gaande. Mensen lopen in rijen naar de kerk, biddend met een kaarsje in de hand. Het is Allerheiligen. De straten zijn versierd, mense...