Portugal #2

Op het Plaza del Comercio tref je, als je een beetje om je heen kijkt, Portugal in het klein. Het plein is enorm, omringt met enorme stadpaleizen die grandeur uit vervlogen tijden ademen. De boog die als poort naar de stad dient valt gerust pompeus te noemen. Hendrik de Zeevaarder, nog steeds gevierd als wereldontdekker, zit op een paard en kijkt trots naar rivier de Taag, waar vanaf de schepen de wereldzeeën overtrokken. Maar kijk beter en het verf brokkelt van de paleizen, kozijnen zijn half weggerot, sommige ruimtes zijn leeg. Op de hoek zit een toeristenbedrijf.

Lissabon is, net als Rome, op zeven heuvels gebouwd. Dat merk je. Als Google Maps je zegt dat je een blokje om moet kan het zomaar zijn dat je een klim ter hoogte van een appartement moet maken. Het is maar goed dat we stevige schoenen dragen.

We klimmen wat, bekijken een kerk, drinken een kopje koffie. We willen de lift zien.

De beroemde Santa Justa-lift in het centrum is van dezelfde man achter de eifeltoren. Het verbind twee stadsdelen van het heuvelachtige Lissabon met elkaar. Het schijnt dat je bovenop fantastisch uitzicht hebt. Enig hoor. Maar de lift gebood een wachttijd van een uur en we zijn nu eenmaal niet zulke toeristen.

Dus op naar de Ponte 25 de Abril. De rode brug die wat doet denken aan de Golden Gate Bridge in San Francisco en dat is ook niet zo gek; ze zijn allebei gebouwd door the American Bridge Company. Hier zouden we een lift naar boven pakken om te genieten van het uitzicht (de brug is heel hoog), maar deze lift was dan weer stuk. Tot 300 treden zijn we geklommen, zij het met bibberende knieën. Het beloofde uitzicht werd er niet minder spectaculair op.

Onder de brug vindt je XL-factory. Ooit een ruig en vervallen industriecomplex maar sedert er creatievelingen neergestreken zijn een hippe plek om te shoppen, te eten en mensjes te kijken.

In de avond trekken we naar de Time Out foodhal (één van de drie beste in Europa) en doen ons tegoed aan gerechten uit de Aziatische keuken. We wandelen nog wat door de voormalig Rosse buurt, tegenwoordig Roze buurt. Een likje verf haalt niet de rauwe kantjes er af, zo blijkt. Maar gezellig is het wel.