#57 moeite met opladen

Mijn telefoon heeft moeite met opladen.

Het is maar gewoon een simpel middenklasse modelletje. Niets bijzonders. Geen toeters en bellen. Dat gun ik mezelf ook niet, want ik het had het ding nog geen half jaar voordat ik het per ongeluk uit mijn handen liet vallen en het beeld aan de onderkant barste. Oef, wat kunnen zulke momenten even pijn doen.
   Maar zoals een getuige van de valpartij zei: ‘het is nu even vervelend, straks wen je eraan en weet je niet beter’.
   En zo is het.

Je went en eraan. En het beeldscherm zelf functioneert nog. Prima toch?

Wat ook went is dat het oplaadpoortje kaduuk is. Op een zeker moment ontdekte ik dat mijn telefoon niet volgeladen was wanneer ik wakker werd (ja, ’s nachts opladen is een slechte gewoonte, weet het). Totdat iemand zei dat ik het poortje eens moest schoonmaken. Wat een zooi kwam daaruit! Ongelooflijk! Geen wonder dat de oplader geen contact meer maakte.

Voor een tijdje deed hij het weer zoals hij het moest doen. Oplader erin en huppakee, opladen maar.

Maar na verloop van tijd werd ik weer steeds vaker wakker met een lege telefoon.

Het vermoeden is dat dat hele oplaadpoortje naar de gallemiezen is. Daardoor laadt mijn telefoon alleen op als ik de oplader er heel stevig indruk of mijn telefoon en oplader in een bepaalde houding heb. En heeft ie net contact, dan valt ie weer weg. Ik herhaal deze handeling net zolang tot hij blijft opladen. Alleen, dat duurt steeds langer. Soms wel een paar minuten.

Iedere avond ga ik dus mopperend en binnensmonds vloekend naar bed. Hoe kan ik mezelf zo een beetje fatsoenlijk opladen?

Gisteravond was het weer zover. Waarom koop je gewoon geen nieuwe telefoon, verzuchtte ik inwendig. Maar ja, dan moet je eerst weer een model kiezen dat bij je past, je moet alles weer overzetten enzovoort. Gedoe.

Het is inmiddels ook iets wat er gewoon bij hoort. Een soort van avondritueel. Een gewoonte, hoe vervelend ook. 

En van gewoontes is het nu eenmaal lastig afscheid nemen.