Er bestaan talloze soorten woorden, maar de leukste daarvan zijn toch wel, tenminste in mijn optiek, klanknabootsingen. Onomatopeeën.
En vanuit die groep gaat mijn aandacht vaak naar een
leenwoord uit het Duits. Het woord betekend ineenstorting, chaos
of wanorde. Maar het is dus ontstaan als nabootsing van iets dat kapot
valt. Hoe boots je dat na?
klad-duh-ra-datsj
Spreek het woord eens hardop uit. Je ziet gewoon een
theekopje op een wiebelend dienblad, het ter aarde storten en in duizend
stukjes uiteenspatten op de grond.
Kladderadatsch!
Wat kan taal toch gaaf zijn he?
Reacties
Een reactie posten