#87 Dirkjan en de negende kunst

 

via: dirkjan.nl

Het schijnt dat er acht kunsten bestaan. Welke kunsten in dat rijtje passen weet ik niet precies, maar wel ken ik de negende: het beeldverhaal. Of stripverhalen en Graphic Novels, zo je wil.  

Stripverhalen zijn meer dan alleen de Donald Duck, hoewel ik het iedereen – ook volwassenen – van harte kan aanbevelen om sommige van die verhalen te lezen. Die van Carl Barks zijn echt klassiekers, blijven leuk om te lezen en de biografie van Dagobert Duck, getekend door Don Rosa, heeft echt een fantastische stijl. Maar goed: buiten Duckstad heb je meer leuke en goede verhalen. Robbedoes bijvoorbeeld, is echt steengoed! Gilles de Geus is grappig maar ook leerzaam en iedereen zou eens een album van Agent 327 moeten lezen. Dat is simpelweg de beste Nederlandse strip ooit gemaakt. Als Martin Lodewijk in een Franstalig gebied was geboren was zijn werk wereldberoemd geweest. Daarvan ben ik overtuigd.

Eén strip in het bijzonder die ik altijd waarderen kon, en zo nu en dan nog steeds, is Dirkjan. Sommigen vinden het te flauw, anderen vinden het maar toilethumor, maar in sommige stipstroken zitten zulke goede grappen die het gewoonweg niet verdienen om als toilethumor betitelt te worden.

Een eeuwigheid geleden las ik eens in een interview met de maker van Dirkjan, Mark Retera, dat hij zijn best deed om de figuurtjes zo droog mogelijk te tekenen. De houding van de figuren, de situaties en de grap: zo droog mogelijk. Toegegeven, soms is het uitermate flauw, maar toch ook vaak bijzonder geestig en spitsvondig.

Soms zit de grap enkel en alleen al in de houding van hoe de figuren getekend zijn.

Kun je je dat voorstellen? Dat een paar simpele inktlijnen die op een bepaalde manier zijn neergezet en afgedrukt zijn op papier je de mogelijkheid geeft hardop te doen laten lachen? 

Probeer het maar eens zelf: teken drie venstertjes en verzin een situatie, een opbouw en een clou. En probeer dat maar eens zo te tekenen dat de clou het beste overkomt. Knap lastig hoor. Een vak apart. Je zou het ook een kunst kunnen noemen. De negende kunst.

Wat ik nu maar zeggen wil: er mag wel meer stripverhalen gelezen worden. 

Nog ééntje dan 

Trakteer jezelf eens op een album van Dirkjan. Of Agent 327! Als ik je een tip mag geven: De ogen van Mu Manchu en Dossier Nachtwacht zijn de beste van de reeks. Maar wie ben ik, ontdek het lekker zelf! En misschien ontdek je wel wat het Nederlandse beeldverhaal wel meer te bieden heeft. En dan hebben we het nog niet eens over die van de Belgen gehad!