JMZWAAN

Zitten we zomaar alweer op de helft, wat gaat het toch allemaal akelig vlug he. Het tweede kwartaal zit er op, dus is het weer tijd voor een kwartaalrapportage. Hieronder de boeken die ik afgelopen maanden gelezen heb. Misschien zit er een leuk boek voor je tussen, misschien ook niet. Kijk maar. Het Dolhuis – Boudewijn Buch Ach, die malle Buch met zijn verzamelwoede en eilandenfascinatie. Boudewijn Buch was overal in geïnteresseerd en kon daar smakelijk over vertellen. Soms iets té smakelijk, want na zijn overlijden kwam naar boven dat hij zijn bijzondere levensverhaal vakkundig aan elkaar had gefantaseerd. Zo blijkt de kleine blonde dood , het kind van een bevriend stel die hij laat overlijden in één van zijn bestverkochte romans, gewoon nog rond te wandelen op onze aardkloot. Al die diploma’s en deftige titeltjes heeft hij zichzelf op de borst gespeld en dat botje van een uitgestorven Dodo was eigenlijk afkomstig van een doodgewone kip. Enfin, als je er maar mooi over vertellen k

Een aantal jaar geleden kwam er een artikel van het Reformatorisch Dagblad voorbij dat mijn aandacht trok en me wel interessant leek om te lezen. Ik tikte op de link, werd naar de website gestuurd en… mocht het artikel niet lezen. De site zat op slot. Dat kwam omdat het op een zondag was. Het Reformatorisch Dagblad houdt dan zondagsrust. Op de rustdag kun je de site niet op, ze zien je een maandag graag weer terug. Het irriteerde me dat ik het artikel niet kon lezen. Dat kwam niet zozeer door het principe van de zondagsrust, ik bedoel, waar vind je het nog dat een site op zondag of überhaupt ‘dicht’ is? Uiting geven aan je principes kan soms nog lang niet zo verkeerd zijn en in dit geval vind ik het ergens ook nog wel aandoenlijk. Of misschien zelfs wel stoer.   Wat me irriteerde was dat ik belangstelling had voor een artikel en dat ik op de link klikte met de verwachting iets in een nieuw geopend venster te kunnen lezen, maar op een muur stuitte en een dag moest wachten. Dat nieuwsgie

In 2015 verscheen Star Wars episode VII: The Force Awakens. Voor die film had ik altijd iets van ‘pfff, wie kijkt er nu Star Wars’, na het kijken ervan was ik fan. Je mag ervan vinden wat je wilt hoor. De film krijgt van hardnekkige fans nog wel eens het verwijt een kopie van A New Hope te zijn, de originele film uit 1977. En voor een groot gedeelte klopt dat. Maar dat was nu juist wat mij zo aansprak. De originele trilogie, de prequels, de sequels en de spin-offs, ik heb ze allemaal gezien. En ik vond ze allemaal, op episode II na, even tof. Toen kwamen de series. De eerste serie, the Mandolorian , volgde een bountiehunter met een Yoda-baby. Hoe Lucas de spaghettiwestern gebruikte als inspiratie voor zijn films hebben ze goed afgekeken. Gewoon een goede serie. Toen kwam the Book of Boba Fett , een verhaal apart over die schurk die een ingevroren Han Solo naar Jabba de Hutt bracht, weet je nog? De serie was… saai? Vreemd? Overbodig? Andor ! Een serie over de rebel uit Rogue One

In Europa – januari: 1900 – 1914 Op 4 januari 1999 laat Geert Mak zich uitzwaaien op weg naar het Centraal Station in Amsterdam. Vanaf hier begint zijn reis, door het Europa van 1999, en naar het begin van de twintigste eeuw. Parijs is zijn eerste bestemming. Daarnaast zal hij in dit hoofdstuk Londen, Berlijn en Wenen aandoen. Nu kun je die twintigste eeuw op twee manieren zien. Je kunt er rekenkundig naar kijken, door hem te laten beginnen op oudjaarsavond 1899, of psychologisch, als naar een tijdperk. Sommige historici stellen dat de twintigste eeuw maar een korte eeuw is, die begon in 1914 bij het schot in Sarajevo en het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, en die eindigde bij de val van de Berlijnse Muur in 1989. Zo is de negentiende eeuw dan weer een hele lange eeuw, die al ergens in de 18 e eeuw begon bij de uitvinding van de stoommachine, of zelfs eerder, bij de Franse Revolutie, en dus doorjakkerde tot in de vorige eeuw. Totdat die Gabriel Princip zijn trekker overhaalde en

Op het Redditforum AskHistorians wordt er wel eens gevraagd welke grens je moet trekken als het gaat om geschiedenis. Om een beetje de oorzaken en gevolgen van gebeurtenissen te kunnen zien heb je afstand nodig. Twintig jaar is de grens die daar wordt gehanteerd. Hoewel je er van mijn part over twisten mag is die grens ook wel logisch: pas na de tijd kun je zien wat bepaalde gebeurtenissen hebben teweeggebracht. Of hoe de tijdgeest is verandert waarmee je anders tegen bepaalde dingen kunt aankijken. Maar na twintig jaar kun je dingen ook weer vergeten. Er is ondertussen een hele generatie die leren over de aanslagen op het World Trade Center op 9/11  uit hun geschiedenisboek in een klaslokaal. Meer dan twintig jaar geleden en geschiedenis. De daaropvolgende Amerikaanse strijd tegen het terrorisme inmiddels ook, hoewel bijvoorbeeld het presidentschap van Barack Obama dan weer buiten die grens valt. Nog geen geschiedenis. En ik ben bang dat het presidentschap van Trump ook nog lang gee